خبرگزاری شبستان - مازندران
روز به روز به اربعین حسینی، نزدیک تر می شویم اما بوی آن در قائمشهر به علت میزبانی این شهر از دو شهید گمنام دفاع مقدس از تبار سیدالشهداء(علیه السلام) آکنده شده است.
به راستی که مردان خدایی، الگوی خود را سید و سالار شهیدان اباعبدالله الحسین(علیه السلام) می دانند و همچون آن حضرت از بذل هیچ چیزی، کوتاهی نمی کنند.
جان برای همگان همواره، شیرین است اما اشخاصی که این گرانبهاترین و شیرین ترین امانت را برای دفاع از کیان و ناموس میهن در دست می گیرند و به میدان مبارزه می روند بر آنها، نام شهید می نهند.
در سورة آل عمران، آیه 169 آمده است که« وَلاَتَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَ َتَا بَلْ أَحْيَآءٌ عِندَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُون» به معنای اینکه اي پيامبر! هرگز گمان مبر كساني كه در راه خدا كشته شدند، مردگانند! بلكه آنان زنده اند و نزد پروردگارشان روزي داده مي شوند اما این سوال به ذهن متبادر می شود که جامعه در برابر شهدا و خانواده آنها، چه وظایفی بر عهده دارند.
سرداران و بیش از هزار شهید، هدیه ای از قائمشهری ها در دوران هشت سال دفاع مقدس است و شهید محمد بلباسی، اولین شهید مدافع حرم از این شهر که زینب، یادگار چهارم این مرد الهی بعد از آسمانی شدن پدر به کره خاکی، پا گذاشت از دیگر افرادی هستند که عروج ملکوتی را از مردن در بستر، انتخاب کردند.
سه شنبه هفته جاری در 18 آبان ماه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قائمشهر، میزبان دو شهید گمنام است که از هم اکنون در و دیوار این شهر، رنگ الهی به خود گرفته و دوستداران و همرزمان شهدا، خود را آماده تشییع پیکر پاک آنها از حسینیه ثارالله(علیه السلام) می کنند.
خانواده هایی نیز هستند که هنوز چشم به راه تکه ای از لباس و یادگاری از فرزند خود، چشم به در و تلفن می دوزند که شاید خبری از جگرگوشه خود را بشنوند.
به راستی که زنان و مردان بسیاری برای امنیت این کشور به شهادت رسیدند و بسیاری نیز به درجه جانبازی، نائل شدند و با درد و رنج دوران دفاع مقدس، دست و پنجه نرم می کنند و هر از چند گاهی از آنها بنا به مناسبتی یاد می شود.
به گفته بسیاری از فرزندان شهدا، تمام امتیازهایی که به آنها داده می شوند را به اندازه یک بار دیدن روی پدر، عوض می کنند و در مجالس شادی همچون عروسی، جای خالی پدر را با تمام وجود، احساس می کنند.
به گفته بسیاری از فرزندان جانبازان، تمام امتیازهای جانبازی پدر خود را می دهند که چهره آنها را پدرانشان با دیدگان خود، ببینند یا حتی دست نوازش بر سر آنها، بکشند اما چشم و دستی، وجود ندارد و ....
جان دادن برای میهن در هر کشوری، ارزش نامیده می شود و مهم آن است که تا چه اندازه به این مهم، اهمیت داده می شود و در حفظ و انتقال آن به آیندگان، ارزش قائل هستند.
یادداشت: معصومه علیزاده
نظر شما