«کیانوش دالوند» کارگردان انیمیشن سینمایی «ناسور» در پاسخ به سوال خبرنگار سینمایی شبستان درباره اینکه انیمیشین چه ویژگی دارد که شما برای داستان‌های تاریخی و حماسی از این مدیوم استفاده می‌کنید؟ گفت: این تکنیکی است که من بلد هستم با آن کار کنم و این نوع سینما، ابزار دست من است و در این محیط توانایی دارم ضمن اینکه تولید یک فیلم حماسی با دکور و آکسسوار تاریخی، هزینه‌بر است و در انیمیشن این موضوع ارزان‌تر تمام می شود.
وی در پاسخ به اینکه به چه علت اکشن «رستم و سهراب» بیشتر از «ناسور» بود، توضیح داد: اتفاقاً من سعی کردم اکشن «رستم و سهراب» کمتر باشد و بیشتر هدفم این بود که حس‌برانگیز باشد؛ اگر رستم در یک حرکت اکشن اشتباه می‌کرد هیچ اتفاقی نمی‌افتاد اما در «ناسور» اگر اشتباهی در حرکات اکشن صورت می‌گرفت فاجعه آمیز می‌شد و من تلاشم این بود که اتفاقاتی که می‌توانم نشان دهم، به تصویر بکشم و مواردی را که نمی‌توانم، نشان ندهم.
کارگردان انیمیشن سینمایی «ناسور» در ادامه در پاسخ به خبرنگار شبستان در مورد اینکه چرا در فیلم، سپاه امام حسین (ع) نیز مانند سپاه دشمن سیاه بودند، اظهار کرد: من دو تم داشتم؛ تم رنگی مشکی با خطوط حاشیه‌ای سفید که برای سپاه امام حسین (ع) بود و تم رنگی مشکی با خطوط حاشیه‌ای قرمز که برای سپاه دشمن در نظر گرفتم، اما چرا این نوع رنگ‌آمیزی را انتخاب کردم؟ به این دلیل که در حماسه و اسطوره حس عجیب و غریبی وجود دارد؛ از آنجایی که در این نوع کارها، چهره نداریم شخصیت‌های جانبی به نوعی قهرمان اول اثر می‌شوند چراکه آنها به لحاظ میمیک و حرکت ارجحیت دارند. وقتی به من گفتند این کار را انجام دهم، خیلی برایم سنگین بود که بخواهم چهره نشان دهم و به نظر خودم فاجعه به وجود می آورد.
وی با بیان اینکه تنها برای امام حسین (ع) و حضرت ابوالفضل (ع) رنگ لباس در نظر گرفته است تا از بقیه شخصیت ها جدا شوند، گفت: این دو نفر کسانی هستند که در تمام فیلم ها کمتر به آنها پرداخته شده است و قصد داشتم که این دو نفر را در جایگاه واقعی خودشان به عنوان قهرمان قرار دهم. به همین دلیل سعی کردم به لحاظ گرافیکی یکدستی کار را از بین نبرم و اتفاقا شاید در جایی به دلیل نبود چهره، کار دچار ضعف است اما ترجیح دادم به خاطر اینکه این حماسه خدشه دار نشود و چهره نورانی حضرات نقطه ضعف کار نشود، چهره نمایش ندهم. به همین دلیل از تکنیک سیلوئت (ضد نور) در مورد بقیه کاراکترها استفاده کردم.
در ادامه خبرنگار شبستان نسبت به تغییر پایان‌بندی انیمیشن سینمایی «رستم و سهراب» انتقاد داشت و درباره حذف برخی صحنه‌های تلخ «ناسور» سوال پرسید که دالوند گفت: واقعه عاشورا و امام حسین (ع) غیرقابل تغییر است و واقعی است؛ اما حیطه ای که من در آن فعال هستم، اسطوره‌سازی و اسطوره‌پروری است نه نمایش اسطوره‌ها؛ و «رستم و سهراب»ی که من ساختم برای بچه های امروزی است تا یک کودک بتواند با رستم و سهرابش به عنوان یک الگو ارتباط برقرار کند.
وی در پاسخ به اینکه آیا بهتر نبود که دست روی داستان «رستم و سهراب» نمی‌گذاشتید و به سراغ داستان دیگری می‌رفتید تا پایانی متفاوت برای آن بسازید؟ توضیح داد: خیر، من فکر می‌کنم که ما در ایران در حوزه انیمیشن خیلی کم کار هستیم. و اگر انیمیشن ژاپن را بررسی کنید می‌بینید که از یک داستان واقعی از اسم شخصیت گرفته استفاده می کنند تا بستر تاریخی به تنهایی تا مسائل داستانی آن. به همین دلیل ممکن است یک داستان قدیمی را در فضایی نوین اجرایی کنند و این مساله باعث می شود که قصه ها ملموس‌تر و حق هنری هنرمندی که در حال کار است، حفظ شود و همه با کار او آشنا هستند. به نظر من در ایران اینقدر منابع و کار کم شده است که مقدس شمرده می شود و من به شدت مخالف این روند هستم.
کارگردان انیمیشن سینمایی «رستم و سهراب» خاطرنشان کرد: به عنوان کسی که اقتباس‌گر هستم حق دارم که در یک اثر، نعل به نعل روایتگر یک داستان باشم یا تنها فقط یک نگاه گذرا به داستان اصلی داشته باشم؛ اقتباس های موفق در دنیا معمولاً غیروفادارتر هستند. برای مثال اقتباسی که کره‌ای‌ها از ادیپ شهریار داشته اند بسیار جذاب و پرمخاطب است.
وی در مورد مخاطب اصلی انیمیشن «ناسور» نیز بیان کرد: نگاه من در «ناسور» تراژیک بود و قصد داشتم غمی که از واقعه عاشورا در کودکی شنیده ایم را به تصویر بکشم. " از تارانتینو پرسیدند که حاضر است فیلم های خشن خودت را برای فرزندت به نمایش آوری؟ گفته بود چراکه نه! بچه من هم کابوس می بیند و باید ببیند." شاید «ناسور» در نگاه اول خشن به نظر آید اما تمام داستانی که خشونت بار است را سعی کردم تلطیف کنم و غم را از آن نگیرم. به نظر من طیف مخاطبان «ناسور» از کودک تا بزرگسال است.
کیانوش دالوند در پایان در پاسخ به سوال دیگری درباره اینکه آیا در «ناسور» از موشن کپچر استفاده کردید و اینکه چند بازیگر داشتید؟ گفت: بله از موشن کپچر استفاده کردیم و چون در این شیوه نمی توان از بازیگران متعدد استفاده کرد بازیگران نهایتاً سه نفر بودند و خودم هم در این کار بازی کردم و حرکات رزمی را خودم اجرا کردم چون رزمی کار کرده ام.
گفت‌وگو: محمدصالح حجت الاسلامی
نظر شما