به گزارش خبرنگار مهدویت خبرگزاری شبستان، امام رضا(ع) در سفر به مرو و در میان مردم مشتاق نیشابور از آباء اکرام و فرشتگان امین از خداوند نقل فرمودند: «لا اله الاّ الله حصنی» یعنی آن که بخواهد در دنیا و آخرت در امان باشد، می باید موحد و خداپرست زندگی کند؛ آنگاه لحظاتی بعد هنگام حرکت، سرمبارکشان را از محمل بیرون آوردند و فرمودند: «بشروطها و أنا من شروطها!» آن که امامت و ولایت و رهبری خاندان رسول گرامی اسلام(ص) را نپذیرد، کلمه توحید نیز به حالش سودی نخواهد داشت؛ کسی در امان الهی است که امامت خاندان عصمت را پذیرا باشد.
همین سخن نورانی را وجود مبارک امیرالمومنین علی (ع) نیز فرمودند: «إنّ لـلا إلهَ إلاّ اللّه شُروطا، و إنّي و ذریتی مِن شُروطِها؛ کلمه لا اله الاّ الله» که زمینه رسیدن و مایه ورود به بهشت موعود حق است، شروطی دارد که عقیده به امامت من و فرزندانم از اهم آن شروط است و آن که به چنین ولایتی معتقد نباشد، اهل نجات نخواهد بود.
امروز، عصر ولایت و امامت چهاردهمین شخص خاندان عصمت(عج) و دوازدهمین امام(عج) این شجره طیب است و کنار سفره ولایت آن حضرت(عج) نشسته ایم. دست ما از دامان آن بزرگوار(عج) کوتاه است؛ اما آیا کلمه طیب توحید، شروط خود را از دست داده است؟ آیا می توان گفت که در عصر غیبت وجود همین کلمه طیب کافی است و وجود ولی الهی و رهبری هدایتگر به عنوان شرط کلمه توحید، بی دلیل است؟
اگر چنین باشد باید به تمام تحریف ها، مصادره به مطلوب ها و تفسیر به رأی هایی که با شعار توحید صورت می پذیرد، تن در داد، حال آنکه در میان چنین سوء استفاده هایی، تناقض های روشن کم نیست و پذیرش این زعم آفل یعنی تصدیق به اجتماع نقیضین که بازگشتش به انکار بدیهیات و پذیرش سفسطه است؛ آنگاه چون از وجود رهبری راهدان که استمرار شرط ولایت و مایه پناه امّت در حصن کلمه طیب توحید باشد، ناگزیر هستیم، آن رهبر می باید چه ویژگی هایی داشته باشد؟ فقیهی عادل که فقاهتش نائب علم امام معصوم و عدالتش نماینده عصمت آن حضرت(عج) است، شایسته رهبری و مایه استمرار شرط توحید است؛ یا فرد دیگری با سنخیتی با منوب عنه ندارد و یا اساساً با او بیگانه است؟
مسلّم است، پیامبر گرامی اسلام(ص) نخستین معلم و مبیّن قرآن کریم و والاترین منادی ندای توحید است که در دوران حیات وجود مبارکشان، تبیین آیات الهی و تطبیق آن بر مواردی جزئی زندگی بشر از اولین برنامه های آن حضرت(ص) بود و این وظیفه خطیر و مسئولیت والا پس از ارتحال آن نبی مکرم(ص) بر عهده اهل بیت طاهرینش علیهم السلام نهاده شد و آن بزرگان در زمان های گوناگون و اوضاع متفاوت و در تمام فراز و نشیب های زندگی مسلمانان و جامعه اسلامی، معارف بلند قرآن را همواره برای مردم تبیین و تفسیر فرموده اند.
در عصر غیبت وجود مبارک خاتم الاوصیاء(عج)، شاگردان مکتب اهل بیت(ع)، عالمان دینی و مفسران دقیق براساس منابع غنی و قوی معرفتی دین (کتاب الهی، سنت معصومان (ع) و عقل برهانی و اجماع)، به قدر میسور به تبیین آیات الهی پرداخته و فقهای وارسته ای با شناخت شرایط زمان و پدیده های نوظهور هر عصر، احکام اسلامی را از آن منابع استنباط کرده و در اختیار اهل ایمان قرار داده اند. و همین تلاش پیگیر و مجاهدت خستگی ناپذیر، سبب بهره مندی جوامع اسلامی از علوم، معارف و احکام الهی و مانع حرمان انسان ها از هدایت قرآن و عترت(ع) در عصر غیبت شده است.
برگرفته از کتاب «امام مهدی علیه السلام، موجود موعود» نوشته آیت الله جوادی آملی
نظر شما