به گزارش گروه مهدویت خبرگزاری شبستان، هر واقعه و انقلابى كه در جهان به وقوع مى پيوندد، نتيجه علل و عواملى است كه در به وجود آمدن آن، نقش بسزاییدارد. پيدايش واقعه عاشورا نيز ناشی از علل و عواملى است كه رهبر اين قيام، امام حسين(عليه السلام) اين علل را بازگو فرموده است. علت هايى مانند: فساد دستگاه خلافت و رهبرى، ظهور بدعت ها، انحطاط اخلاقى و خطر بازگشت به جاهليت، بى عدالتى و گسترش ظلم و منكرات و... از جمله عوامل قيام سالار شهيدان(ع) است.
حجت الاسلام محمدرضا فوادیان، استاد مرکز تخصصی مهدویت و کارشناس مهدوی در بخش دوم ایادداشتی که در اختیار خبرگزاری شبستان قرار داده علل و عوامل این قیام را از لسان مبارک حضرت حجت(عج) در زیارت ناحیه مقدسه بیان کرده است که در ذیل به حضورتان تقدیم می شود:
امام زمان عليه السلام دراين خصوص خطاب به جد بزرگوارش در زیارت ناحیه مقدسه مى فرمايند: «حتّى اذا الجور مَدَّ باعَهُ، واسفر الظلمُ قِناعه و دَعَا الغىُّ اَتباعه، و انت فى حرم جدّك قاطن و للظالمين مباين، جليس البيت والمحراب، معتزل عن اللذّات و الشهوات، تنكر المنكر بقلبك و لسانك على حسب طاقتك و امكانك»؛ «تا آن گاه كه ظلم و بيداد دست از آستين بيرون آورد و با سلاح به ميدان آمد و گمراهان در ضلالت خود غرق شدند؛ در حالى كه تو در حرم جدت ساكن، و از ستمگران دورى گزيده بودى، در خانه و محراب به سر برده، و از اميال و شهوات بر كنار و با قلب و زبان به مقدار توان زشتى را زشت مى شمردى».
«ثم اقتضاكَ العِلْم للانكار، و لِزَمكَ ان تجاهد الفجار، فَسِرْتَ فى اولادك و اهاليكَ و شيعتك و مواليك، و صَدَعْتَ بالحق و البينة و دعوْتَ الى الله بالحكمة و الموعظة الحسنة وامرتَ باقامة الحدود و الطّاعة للمعبود و نهيتَ عن الخبائث و الطغيان وَ واجهوكَ بالظلم والعدوان»؛ «آن گاه كه موقعيت مقتضى گرديد، پرچم مخالفت برداشته، و با مخالفان كارزار كردى، با فرزندان و خاندان و پيروان و دوستان به راه افتاده، و با حكمت و پند و اندرزهاى نيكو به سوى خداوند خوانده، و به بر پا داشتن حدود و فرمانبرى از معبود امر نمودى و از پليدى و سركشى باز داشته و با ظلم و ستم مقابله كردى».
توصيف صحنه كربلا
اين بخش نقطه اوج اين مرثيه جانسوز است و هر انسانى كه توصيف اين صحنه ها را مى شنود، آبشار اشك و طوفان غم و اندوه، امان او را مى بُرد. امام زمان(عليه السلام) در اين قسمت مى فرمايد:
«فَجاهدتَهُمْ بعد الاْيعازِ لهم، و تأكيد الحجّة عليهم، فنكثوا ذِمامَكَ و بيعتك، واسخطوا ربّك و جدّك، و بدؤوك بالحرب»؛ «پس از آنكه آنان را از كار خود باز داشته و حجت و دليل را برايشان تأكيد نمودى؛ بيعتت را شكسته و بر پروردگار و جدّت خشم نموده و با تو جنگيدند».
«وامراللعينُ جنودَه، فمنعوكَ الماء و ورودَه... ورشقوكَ بالسهام والنبالِ، وبسطوا اليك اَكُفَّ الاِصْطلام»؛ «و آن شخص ملعون به لشكريانش دستور حمله داد، ترا از آب و وارد شدن به آن باز داشته... تيرها و سنگها را به طرف تو پرتاب كرده و دستهاى جنايتكارشان را براى نابوديت گشودند...».
«فأحدقوا بك من كلّ الجهات، و أثخنوكَ بالجراح... حتّى نكسوك عن جوادك فهويتَ الى الارض جريحاً، تطؤُك الخيولُ بحوا فرها، او تعلوك طغاة ببواترها»؛ «پس از هر سو تو را محاصره كرده و زخم هاى عميق بر تو وارد ساختند... تا اينكه تو را از اسبت انداخته و مجروح بر زمين افتادى، اسب ها با سم هايشان بر تو تازيدند و ستمگران شمشيرهاى برانشان را بر تو فرود آوردند...».
«والشمر جالس على صدرك، و مولغٌ سيفه على نحرك، قابض على شيبك بيده، ذابح لكِ بمُهَنَّدِهِ»؛ «در حالى كه شمر بر روى سينه ات نشسته و شمشيرش را بر گودى زير گلوى تو فرو برده و محاسنت را با دستش گرفته بود، سرت را با شمشير خود بريد».
مرثيه و مصيبت بعد از عاشورا
ظلم و ستم يزيديان ـ عليهم اللعنة ـ با كشتن فرزند رسول خدا(صلى الله عليه وآله) پايان نپذيرفت و كينه هاى خود را ادامه دادند.
امام زمان(عليه السلام) در اين رابطه مى فرمايند: «و رُفع على القناة رأسُكَ و سُبى اهلُكَ كالعبيد، وصُفدوا فى الحديد، فوق اَقتابِ المطيّاتِ، تلفحُ وجوهُهُم حرّالهاجرات، يُساقون فى البراري والفلوات، ايديهم مغلولة الى الاعناقِ، يُطافُ بهم فى الاسواق»؛ «سرت بر بالاى نيزه قرار داشت و خانواده ات همچون بندگان اسير و در غل و زنجير قرار گرفتند. در فراز پالان هاى چهارپايان، چهره شان از گرماى ظهر تابستان مى سوخت و در بيابان ها و دشتهاى پهناور پيش برده مى شدند، دست هايشان به گردن هايشان آويخته و در بازارها آنان را مى گرداندند».
بازتاب اين جنايات
در جايى كه: «اذا مات العالم ثلم فى الاسلام ثلمة لا يسدها شىء؛ وقتی عالمی از دنیا می رود سلمه ای در اسلام وارد می شود که چیزی جایگزین آن نیست»؛ با شهادت امام حسين(عليه السلام) عالم چطور خواهد بود؟
امام زمان(عليه السلام) اين ضايعه عظمى را مساوى با كشتن اسلام و... بيان مى فرمايد: «فالويل للعصاة الفساق، لقد قتلوا بقتلك الاسلام، و عطّلوا الصلاةَ والصيامَ ونقضوا السُّنن والاحكام وهدموا قواعد الايمان وحرّفوا آيات القرآن و هملجوا فى البغى والعدوان... و عاد كتاب الله عزّوجلّ مهجورا، و غودر الحقُّ اذ قهرت مقهورا»؛ «پس واى بر سركشان گنه كار، به كشتنت اسلام را كشتند و نماز و روزه را بيهوده و مهمل گذاشتند. سنت ها و احكام را شكسته و پايه هاى ايمان را نابود كردند. آيات قرآن را تحريف و در فساد و دشمنى سخت تلاش نمودند... و كتاب خدا رها شده و به حق خيانت گرديد».
«وفقد بفقدك التكبير والتهليلُ والتحريم والتحليلُ والتنزيل والتأويلُ وظهر بعدك التغيير والتبديلُ والالحاد والتعطيلُ والاهواء والاضاليلُ والفتن والاباطيل»؛ «با رفتن تو، تكبير، تهليل، تحريم، تحليل، تنزيل و تأويل از ميان رفت. پس از تو تغيير، تبديل، بى دينى، كفر، خواهش هاى نفسانى، گمراهى ها، آشوب ها، بيهودگى ها و باطل ها آشكار شد».
بازتاب اين مصيبت در كائنات و موجودات
عظمت اين مصيبت به نحوى است كه سرتاسر هستى، عزادار و به ماتم و سوز و ندبه نشستند. امام زمان(عليه السلام) در اين رابطه مى فرمايد:
«فَانْزعجَ الرسول، وبكى قلبُهُ المهولُ، و عزّاهُ بك الملائكةُ والانبياءُ و فُجعَتْ بك اُمُّكَ الزهراءُ واختُلِفَتْ جنودُ الملائكة المقربينَ، تعزّى اباكَ اميرالمؤمنينَ واُقيمت لك المآتمُ فى اعلى علّيّينَ و...»؛ «پيامبر(صلى الله عليه وآله) آشفته خاطر شد و قلب گريانش گريست و به خاطر تو فرشتگان و پيامبران به او تسليت گفتند و به خاطر تو مادرت زهرا سوگوار و مصيبت زده شد فرشتگان مقرب براى سوگوارى و تسليت گفتن به پدرت اميرمؤمنان نزد او مى رفتند و برايت در اعلى علّيين مجلس عزا و ماتم بر پا شد و...».
«وبكت السماءُ و سكّانها والجنانُ و خُزّانُها والهِضابُ واقطارُها والبحارُ وحيتانُها والجنانُ و ولدانها والبيتُ والمقامُ والمشعرُ الحرامُ والحلُّ والاحرامُ»؛ «آسمان و ساكنانش، بهشت و خزانه دارانش، و كوه هاى گسترده بر روى زمين و كرانه هايش، و درياها و ماهيانش، و جنيان و فرزندانشان و خانه خدا و مقام ابراهيم و مشعر الحرام و حل و احرام براى تو گريستند».
ی
نظر شما