انسان بدون اشک چشم، از خداوند دور است

به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان اصفهان٬ آیت الله سید ابوالحسن مهدوی، عضو مجلس خبرگان رهبری در جمع سوگواران حسینی تصریح کرد: اگر در مصائب و محبت حسین بن علی(ع) اشک چشم دارید که خدا را بسیار شاکر باشید و اگر ندارید از خدا بخواهید اشک چشم به شما عنایت کند.

وی افزود: انسان بدون اشک چشم، از خداوند دور است، ولی غالبا این دوری را احساس نمی‌کند، همچون کسی که در غفلت به‌سر می‌برد و نمی‌داند که غافل است.

استاد اخلاق حوزه علميه اصفهان  اظهار داشت: گریه کاشف از اخلاص نیز هست و نشان‌گر سوخته‌شدن دل است و فرق بسیاری است بین کسی که گریه می‌کند با کسی که اهل گریه بر مصائب اهل بیت(ع) نیست.

نماینده مردم اصفهان در مجلس خبرگان با اشاره به اینکه به طور کلی می‌توان از ۴مانع، به عنوان موانع گریه‌کردن نام برد  گفت: گناه؛ خطا؛ غفلت و  استفادۀ بیش از اندازۀ از نعمت‌های حلال دنیا  مهم ترین عوامل ممانعت از گریستن در انسان است.

استاد اخلاق حوزه علميه اصفهان توصیه کرد: مراقب خودتان باشید و سعی کنید همیشه از مدتی قبل خود را برای ایام عاشورا که بهار گریه است آماده کنید و اگر این موانع در وجودتان هست، آنها را از میان بردارید.

آیت الله مهدوی ادامه داد: در زیارت جامعۀ ائمةالمؤمنین(علیهم‌السلام) که در آخر مفاتیح الجنان ذکر شده است، چهار عامل برای تقرب ملائکه به خداوند بیان شده است  که  قرب به خدا با محبت اهل بیت(علیهم‌السلام)؛ با دوری‌جستن از دشمنان آنها؛ با گریۀ پی‌درپی برای مصیبت‌هایی که بر ایشان وارد شده است و با استغفار برای شیعیان اهلبیت (علیهم‌السلام) به خداوند نزدیک می شوند.

عضو خبرگان رهبری افزود: لذا یکی از کارهایی که ملائکه به صورت دائمی به آن ملتزم هستند و با آن به خداوند نزدیک می‌شوند گریۀ بر مصیبت‌های اهل بیت (علیهم‌السلام) است که این کار ما را نیز به خداوند نزدیک می‌کند.

آیت الله مهدوی ادامه داد: از مهمترین عوامل تقرب انسان به امام حسین(ع)، اشک‌ریختن در مصیبت‌هایی است که به ایشان و اهل بیت‌شان وارد شده است،  ولی برخی از افراد ممکن است نتوانند در این مصیبت‌ها خوب گریه کنند.

استاد اخلاق حوزه علميه اصفهان بیان کرد: امیرالمؤمنین (ع) در کلام گهرباری به یکی از مهمترین عوامل خشکی چشم اشاره می‌کنند و می‌فرمایند: «مَا جَفَّتِ الدُّمُوعُ إِلَّا لِقَسْوَةِ الْقُلُوبِ وَ مَا قَسَتِ الْقُلُوبُ إِلَّا لِكَثْرَةِ الذُّنُوبِ.» یعنی اشک چشم انسان خشک نمی‌شود مگر در اثر قساوت دل و دل شخص، قسی نمی‌شود مگر در اثر گناه زیاد».

وی ادامه داد:  لذا اگر کسی نمی‌تواند خوب بر مصائب اهل بیت (علیهم‌السلام) گریه کند، در خودش دقت کند که آیا دلش به خاطر زیادی گناه قسی نشده است؟! و اگر گناه دلش را سفت کرده، با استغفار خودش را برای این کار آماده کند.

وی گفت: روزی سیدالشهدا(ع) می‌خواستند به فقیری که پشت در خانه ایستاده بود، انفاق کنند. حضرت در را کامل باز نکردند، فقط دست مبارکشان را از در بیرون بردند و مبلغ زیادی به او کمک کردند.

وی افزود:  وقتی فقیر دید امام حسین(ع) درِ خانه را کامل باز نکردند تا او را بشناسند و مبلغ زیادی هم کمک کردند، گریست. امام(ع) فرمودند: عطای ما را کم دانستی که گریه می‏کنی؟ فقیر در پاسخ گفت: خیر، گریۀ من از این است که چگونه این دست سخاوتمند زیر خاک می‌‏رود!