به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان از رشت، زهرا بدن آرا، سرپرست اداره کل کتابخانه های گیلان عصر امروز(۱۵مهر) در بخش جنبی دوازدهمین نمایشگاه کتاب گیلان که مروری بر رمان‌های یوسف علیخانی انجام شد، اظهار کرد: نمایشگاه کتاب یک اتفاق خوب فرهنگی است که می‌توان فعالیت‌های ارزشمندی را در راستای معرفی کتاب‌های خوب تر و با ارزش بیشتر انجام داد.
وی گرد هم آمدن تعداد زیادی ناشر، نویسنده و اهل مطالعه را در یک محیط تبادل افکاری، ارزشمند دانست که در اعتلا و توسعه یافتگی جامعه نقش مهمی دارند.
بدن آرا موضوع مهم در ایجاد علاقه و یاد دادن لذت مطالعه به مردم را ضرورتی انکار ناپذیر عنوان کرد و گفت: معرفی نویسندگان و کتاب‌های خوب می‌تواند در جذب مخاطب موثر باشد.
به روز کردن داستان‌های مادربزرگ‌ها دغدغه من است
یوسف علیخانی، که آثار بیوه کشی، عروس بید، اژدهاکشان و قدم بخیر مادر بزرگ من بود را در کارنامه خود دارد نیز در این نشست با بیان معرفی کوتاهی از خود که متولد روستای الموت است، گفت: تنها دغدغه او نوشتن و تحقیق بین داستان‌های قدیمی است که مادر بزرگ‌ها در دورترین روستاها بیاد دارند و تعریف می‌کنند.
این نویسنده توانا و صاحب سبک با معرفی آثار خود اظهار کرد: در این آثار که لحن و آهنگ دارد و راوی آنگونه با آن صحبت می‌کند برای مخاطب تازگی دارد.
وی افزود: کتاب «قدم بخیر مادر بزرگ من بود» در واقع خواب‌ها و درگیری‌های من بود که نگارش شد، همان باورهایی که در اکثر مردم از وجود مزرتی یا جن وجود دارد.
علیخانی با بیان اینکه در زبان محلی دیلمی اصطلاحاتی مانند اینکه به مترسک می‌گویند هراسانه وجود دارد که حس را به انسان منتقل می‌کند، تصریح کرد: در این کتاب آدم امروزی درگیر این حس است.
وی در ادامه در خصوص کتاب «اژدهاکشان» از بازی با کلمات سخن گفت و تصریح کرد: نوع نگارش این کتاب به گونه‌ای است که مخاطب ارتباط بیشتری با آن پیدا کند.
علیخانی با اشاره به اینکه هر انسانی در درون خود یک« آنیما و آنیموس» یعنی زن و مرد دارد، اظهار کرد: اینکه داستان‌های من زن محور بوده و راویانشان یک زن است شاید بخاطر این است که زن درونم قوی تر است و حکم رانی می‌کند.
وی در این نشست با اشاره به اینکه چرا شخصیت‌های داستان که انسان‌های امروزی هستند اما در رسم و رسوم قدیمی و اما و اگرهای فراوان آن مانده‌اند، گفت: شاید دلیلش این است که در واقعیت زندگی من وجود دارد و برای اولین بار مطرح می‌کنم.
علیخانی با بیان اینکه در حقیقت نام اصلی من در ابتدا «ابن یامین» بود و این اسم در خیلی از کتاب‌های من آمده است، اذعان کرد: کلاس اول ابتدایی بودم که معلمم از پدرم خواست اسم ابن یامین را که خیلی یهودی است تغییر داده و بجایش نام برادرش یعنی یوسف را که مسلمان تر است بر رویم بگذارد.
وی در ادامه بیان کرد: کاش جسارت نوشتن ما را نهراساند و فضای شاعرانه به ما لذت دهد.
برای نوشتن از فرهنگ خودمان بهانه می‌آوریم
علیخانی با ابراز ناراحتی از اینکه هر کجای استان گیلان را خاکبرداری کنیم کوزه‌ای قدیمی کشف می‌کنیم اما به عنوان یک نویسنده برای نوشتن وقتی به فرهنگ خودمان می‌رسیم بهانه می‌آوریم که ناشر نیست و یا سوژه کم می‌آوریم، گفت: کار خوب هیچوقت بر روی زمین نمی‌ماند.
وی با گرامیداشت یاد و نام نویسنده فقید گیلانی، بیژن نجدی که چند ماه پس از انتشار کتابش از دنیا رفت، افزود: امیدوارم راه بیژن ادامه پیدا کند اما بیژن نژدی بسیار بزرگ چقدر کتابهایش بوی گیلان را می‌دهد. در قصه‌های او فضای گیلان را نمی‌شود دید اما در جنوب کشور این اتفاق افتاده است.
داستان شناسنامه دار همه جای جهان خریدار دارد
علیخانی، با تاکید بر لزوم شناسنامه دار بودن داستان‌ها، ادامه داد: هرچه در داستان شناسنامه داشته باشیم در هر کجای جهان خریدار بیشتری خواهیم داشت.
این نویسنده اظهار کرد: قصه قصه را می‌کشاند و به جلو می آورد، باید در داستان ها از خود خلاقیت داشته باشیم هر چند نقدهایی که بحث و جدل در مورد کتاب باشد، کم داریم.
می‌توانم با کلمات برقصم و قصه بگویم
علیخانی در خصوص کتاب « بیوه کشی» که یک کتاب خاص است، گفت: من به عنوان نویسنده می‌توانم با کلمات برقصم و قصه بگویم و یک گزارشگر باشم اما نمی توانم درباره بدی و یا خوبی آداب و رسوم ها نظر بدهم و نقد کنم.
وی با اشاره اینکه ۳۷ داستان در این سه جلد کتاب آورده شده است، از آماده بودن جلد دوم و سوم کتاب بیوه کشی خبر داد و گفت: امیدوارم با حمایت شما مخاطبان این کارها را به اتمام برسانم.
نظر شما