به گزارش خبرنگار سینمایی شبستان، سومین کارگاه آموزشی سینماگران و انتقال تجربه با حضور احمدرضا درویش در پردیس سینمایی ملت برگزار شد.
درویش در این کارگاه مضمون جشنواره فیلم مقاومت را استراتژیک خواند و گفت: قطعا در عصر دیجیتال و دوران مدرنیته دو رویکرد فرصت ها و تهدیدها مهم است. ما باید حرف خود را با استفاده از این ابزار به افکار عمومی جهان بزنیم زیرا ما متکی به داشته هایی هستیم که جهان غرب آن را ندارد و این داشته ها عقبه تاریخی ما است که می توان آن را به کار گرفت و با فناوری روز به تصویر کشید.
وی با اشاره به تبعات جنگ تحمیلی، درباره ساخت فیلم در این حوزه توضیح داد: درست است که چندین سال است که از جنگ فاصله گرفته ایم اما هنوز تبعات آن وجود دارد. باید به این نکته توجه کرد که تبعات جنگ پایان ناپذیر است و وضعیت جنگ های منطقه ای نیز نشان می دهد که جریان های مختلفی در حال درگیری هستند که این مساله تبعات بدی با خود به همراه دارد. باید بدانیم سینمای ماندگار و آثار تاثیرگذار زمانی شکل می گیرد که موضوعات آنها دربرگیری داشته باشند، یعنی ما نمی توانیم به دفاع مقدس بپردازیم اما جامعه پزشکی، کودکان و زنان را نادیده بگیریم. در آثار جهانی جنگی نیز آثاری بیشتر ماندگارتر شده اند که به فلسفه جنگ، خیر و شر و تبعات جنگ پرداختند.
درویش در پاسخ به سوالی درباره تعریفی از مفهوم مقاومت، اظهار کرد: به نظر می رسد بحث مقاومت توام با ترس و هراس است؛ اساساً انسان هراسی در دنیا مطرح است و این ترس توهم نیست و در همه اقشار و نهله های فکری نیز وجود دارد.
وی درباره ساخت فیلم و مستند در مناطق جنگی منطقه نیز گفت: دوربین های ما در حوزه سینمای مستند باید به خیابان های لبنان بروند و ما باید بدانیم که مهاجران سوری امروز در چه شرایطی قرار دارند. ما باید بدانیم که سهم ما از آثار روشنگر و بیان کننده وضعیت فعلی و مبارزه با رسانه هایی که بر علیه حقیقت هستند، چیست. درگیری هایی که در کشورهایی مانند عراق، سوریه و یمن وجود دارد درگیری های خاص آن مناطق نیست بلکه این جریان یک توطئه جهانی است که آن را پیش از این حکومت های سلطه گر اعتراف کرده بودند.
کارگردان فیلم سینمایی «دوئل» در ادامه در پاسخ به سوال یک فیلمساز جوان سوری که از وی درباره اینکه چرا فیلم خوبی در حوزه مقاومت منطقه از ایران ساخته نمی شود، به نبود رسانه در زمان جنگ تحمیلی اشاره کرد و توضیح داد: در زمان جنگ عراق و ایران یکی از مظلومیت های ما نبود رسانه بود؛ به همین دلیل صدای مظلومیت ما هیچ جا شنیده نمی شد. اینکه یک هنرمند سوری امروز از من می پرسد که چرا جای فیلم های مقاومت در سینمای ایران خالی است، یک سوال بسیار تلخ است و من هم دوست دارم پاسخ این پرسش را مسئولان دولتی سینمای بدهند. ما انتظار نداریم که دولت برای ساخت فیلم هایی درباره عرصه مقاومت هزینه کند بلکه دولت می تواند به عنوان پشتیبان شرایطی فراهم کند تا بخش خصوصی بتواند در مورد مردم مظلوم سوریه فیلم بسازد اما آیا چنین فرصتی تا به حال ایجاد شده است.
وی در این خصوص تصریح کرد: باید از خودمان بپرسیم که چرا در سینمای ایران پتانسیل جذب سرمایه نداریم؟ دولت باید زیرساخت های ارتباطی را ایجاد کند برای اینکه بخش خصوصی با حمایت آنها بتواند ارتباطات ایجاد کند تا فیلمسازان برای مثال در مورد مردم سوریه فیلم بسازند. مطمئنم اگر «رستاخیز» به صورت دی وی دی تکثیر شود در خیلی از کشورهای منطقه مورد استقبال واقع می شود.
درویش در بخش دیگری از سخنانش، دیپلماسی فرهنگی ایران را در عرصه بین المللی، به حضور در جشنواره ها و فستیوال ها خلاصه کرد و گفت: این در حالی است که تمام رویدادهای جهانی برای دادوستد جهانی برگزار می شود؛ اگر همین جشنواره فیلم مقاومت نیز به بده بستان و عرضه تولیدات جریان مقاومت ختم نشود، تنها یک مهمانی خواهد بود. این اتفاقی است که در حضور بین المللی سینمای ایران نیفتاده است و سینمای ایران تنها زینت المجالس بوده است!
وی تاکید کرد: اگر قرار است آثار سینمای ما فقط در سینماهایی که در کشور ندرایم اکران شود، چرا باید خودمان را گول بزنیم که باید در رقابت با هالیوود چه کنیم!؟ آیا در منظر افکار عمومی جهان حضور داریم و به رسمیت شناخته می شویم!
کارگردان فیلم سینمایی «رستاخیز» در پایان در مورد جایگاه سینمای ایران در جهان گفت: باید بپذیریم که صدای سینمای ایران در افکار عمومی دنیا شنیده نمی شود و ما تنها در مهمانی جشنواره های سینمایی دنیا شرکت می کنیم! هر وقت آثار سینمای ایران با شبکه های خارجی و یا سالن های سینمایی در خارج از کشور به نمایش گذاشته شد و تبادل و دادوستد فیلم صورت گرفت، آن وقت است که می توانیم بگوییم سینمای ایران توسط افکار عمومی دیده می شود.
نظر شما