به گزارش خبرنگار شبستان، فرانک جمشیدی، نویسنده و پژوهشگر عصر دیروز در جلسه کرسی ترویجی با عنوان پرسمان یاد که در پژوهشگاه فرهنگ و ارتباطات اسلامی برگزار شد، گفت: چند سالی است که در کنار آقای کمری و سایر دوستان مشق می کنم. حوزه مطالعاتی من حول محور زبان و کاربرد اجتماعی دور می زند. پرسش همیشگی من این است که در مواجهه با هر پدیده آن پدیده در بافت اجتماع و در قالب فرهنگ چقدر موجب می شود که جنبه ای از ادراک در ما شکل گیرد. با این پرسش وارد واحد پژوهش حوزه هنری شدم و به آقای کمری پیوستم. مقاله راز مزار اولین کارم با آقای کمری بود.
جمشیدی ادامه داد: کتاب جنگ و خاطره همکاری مرا با آقای کمری بیشتر کرد. این کتاب باعث شد توجه من بیشتر به خاطرات جلب شود. کتاب یاد و خاطره کار مشترک بعدی بنده با آقای کمری در سال 83 بود. در سال 84 کتاب گفتمان جنگ محصول مشترک بنده و دکتر ساسانی منتشر شد. با انتشار کتاب در قلمرو سوگ بحث خاطره محدود به داغ، داغداری و یادسپاری مطرح شد.
این نویسنده و پژوهشگر تصریح کرد: کتاب خاطره و گفتمان جنگ محصول مشترک بنده و آقای دکتر ساسانی در سال 87 چاپ شد. در سال 87 تاریخ نگاری و تاریخ نگری جنگ ایران و عراق با همکاری آقای کمری نوشته شد. دفتر دوم نام آورد کار مشترک بنده و آقای کمری در سال 90 است. این کتاب باب جدیدی به حوزه خاطرات جنگ باز کرد و نشان داد خط قرمزها که در مطالعات جنگ وجود داشته تا حدودی کمرنگ شده است.
وی با بیان اینکه کتاب پرسمان یاد سال 95 منتشر شد، خاطرنشان کرد: در مورد این کتاب بنده یک انسان پساواقعه هستم چون وقتی به گروه پیوستم که نوارها پیاده شده بود و جلسات برگزار شده بود، تشخیصم این بود که جلسات ارتجاعی است و رویکرد پرسشگران با هم متفق و یکدست نیست. موضع ورود به بحث هم یکدست نبود بسیاری از پرسش ها درست زایش نشده بودند، پاسخ ها هم مجال پیدا نکرده بودند که جهان جان پرسش جو را بیان کنند. تلاشم در ساماندهی مطالب بود که جهان جان پرسش جو را ترسیم کنم.
جمشیدی اظهار داشت: سامانه ای که باعث طرح پرسش ها در پرسمان یاد شده است، استناد است. اگر مستند بودن خاطرات را ثابت کنیم دستمایه بودن آنها برای رمان و داستان به ادبیات امروز شکل می دهد. جهان داستانی جنگ می تواند در مورد جنگ با نسل جوان حرف بزند و به الگوسازی، هویت سازی و فرهنگسازی در مورد جنگ و عدم فراموشی جنگ کمک کند
نظر شما