در یک روز گرم با رطوبت بالای هوا که تنفس را برای انسان سخت می کند راهی مکانی شدم که افراد برای خدمت رسانی به مردم وقت نمی شناسند.
به ساختمانشان که رسیدم ماشین های خدمتشان آماده و روشن درون پارکینگ بود و رانندگان منتظر اعلام ماموریت های احتمالی که از سوی مرکز به آن ها اعلام می شد.
به طبقه سوم رفتم روی درش نوشته شده بود واحد عملیات ۱۱۵ و وارد اتاقی شدم که زحمت کشان آن تحت هر شرایطی در خدمت مردم هستند و تلفن های که پشت سر هم زنگ می خورد و مردمی که مضطرب کمک طلب می کردند.
در چهل و یکمین سالروز تاسیس اورژانس سری به افرادی زدیم که شاید تنها زمانی از آن ها یاد می شود که مشکلی برایمان پیش بیاید.
عبدالله شنبدی ۱۰ سالی است که در اورژانس بوشهر مشغول خدمت به مردم است و کمک به هموطنان در شرایط سخت را آزمایش الهی می داند و در این رابطه می گوید: در این ده سالی که در اورژانس مشغول کار هستم لحظه ای به خستگی خود فکر نکرم و تنها به فکر مردمی هستم که در شرایط سخت با ما تماس می گیرند.
بسیاری از مردم زمانی که با ما تماس می گیرند انتظار دارند در کم ترین زمان ممکن اورژانس بر بالین بیمارشان حاضر شود و این خواسته به جا و به حقی است و ما و مجموعه همکارانمان سعی می کنیم در کم ترین زمان ممکن و در زمانی که برای بعضی از بیماران به خصوص بیماران قلبی که وقت طلایی دارند در کم ترین وقت ممکن به خانه بیماران برسیم و به آن ها خدمت رسانی کنیم.
از وی درباره خستگی های کارش پرسیدم و اینکه آیا تا به حال با بی مهری مواجه شده است و در پاسخ به من گفت: مردم که با ما تماس می گریند تحت شرایط سختی هستند و تنش و استرس مواجه با بیماری که ممکن است در اثر هر حادثه ای نیاز به کمک داشته باشد، گاهی مردم را کم لطف می کند.
مردم سطح آگاهی خود را در مورد بهداشت و درمان بالا ببرند
خیلی از مواقع مردم به ما کم لطفی می کنند اما باید بدانند ما تحت شرایطی سعی می کنیم در کم ترین زمان ممکن به بیماران کمک کنیم و جان آن ها را نجات دهیم.
شنبدی در ادامه به کمبودهایی که در عرصه اورژانس استان بوشهر وجود دارد اشاره کرد و اظهار داشت: برطرف شدن این مسائل همت مسئولان را می طلبد و امیدواریم در این رابطه به کمک ما و مردم بیایند.
وی گفت: مردم هم باید سطح آگاهی خود را در بعضی از موراد بالا ببرند گاهی تنها حضور فیزیکی اورژانس بر بالین بیمار کافی نیست و زمان طلایی که برای بیمار نقشی حیاتی دارد از دست می رود و باید مردم خودشان دست به کار شوند و در ابیتدا ضمن حفظ خونسردیشان به سوالاتی که از آن ها پرسیده می شود پاسخ دهند و نکاتی که به عنوان مشاوره به آن ها می دهیم در نظر داشته باشند و اجرایی کنند.
از شنبدی خواستم تا خاطره ای از کار ده ساله اش برایمان بگوید: چند سال پیش خودم به همراه تیمی به خیابان شهید میگلی نژاد برای بررسی یک مورد قلبی اعزام شدیم در راه با ترافیک سنگینی رو به رو شدیم.
سد راهی که به خیر رفع شد
ماشینی جلو ما بود که هر چقدر آژیر آمبولانس را به صدا درآوریم و به او اشاره کریدم به ما راه نداد در نهایت از بیراهه خود را به منزل فردی رساندیم که با ما تماس گرفته بود.خانمی میانسال بود که دچار عارضه قلبی شده بود. بعد از انجام موفقت آمیز اقدامات اولیه با کمال تعجب دیدیم فردی که با ماشینش به ما راه عبور نمی داد وارد منزل شد و با دیدن ما و حال مادرش دگرگون شد و با معذرت خواهی فراوان از کار خودش پشیمان شد.
مردم نباید فراموش کنند که در خیابان ها به آمبولانس ها توجه داشته باشند و راه را برایشان باز کنند شاید یکی از اعضا خانواده خودشان به کمک نیاز داشته باشند.
آگاهی بخشی به مردم در زمینه کمک های اولیه و حفظ خونسردی گامی مهم در جهت نجات جان بیماران است و نباید آن را فراموش کنیم.
برای سلامتیشان دعا کنیم
زحمت کشان در عرصه بهداشت و درمان و به خصوص افرادی که در اورژانس خدمت رسانی می کنند را نباید فراموش کرد نباید یادمان برود افرادی را که شبانه روزی به فکر سلامتی ما هستند پس برای سلامتیشان دعا کنیم.
نظر شما