به گزارش خبرگزاری شبستان، شاهنامه فردوسی کتابی ناشناخته نیست که بخواهیم آن را به کسی معرفی کنیم. این اثر گرانقدر، سرشار از حماسه های ملی ایرانیان است، که مطالعه هر یک از داستان های آن می توان روح میهن پرستی را در انسان تازه کند و حس مبارزه برای زندگی بهتر را تقویت نماید.
شاهنامه فردوسی با مضامن متعالی در ستاش خرد و دانش یکی از ارزشمندترین آثار ادبی ایرانیان است که حکیم توس بسی رنج برده و بیش از سی سال از عمر گرانمایه خود را صرف سرودن این اثر ملی کرده است که به حق نام ایرانی را در عرصه جهانی برای همیشه ماندگار کرده است.
اثر حاضر که خدایی شریف زاده آن را نوشته است در یازده فصل است که هر فصلی از آن به زاویه ای از این اثر ارزشمند پرداخته است.
مثلا نویسنده در فصل هفتم این اثر به این موضوع اشاره دارد که «شاهنامه در مقایسه با اوضاع زمان فردوسی و دید انسان به جهان، معنای تمثیلی دارد. تمثیل و تمثیلات رمزی در شاهنامه کم نیستند. آنها عبارتند از: ماران روییده بر دوش ضحاک، وقایع پایان پادشاهی کیخسرو و .... . در شاهنامه تمثیل جانوران و حیوانات نیز زیاد است؛ گاو برمایه و شیردادن او به فریدون از نخستین تمثیل‌های شاهنامه است. سیمرغ نیز نقش تمثیلی است. در کارنامۀ اسکندر نیز چند حکایت کوچک آمده که همه، معنای تمثیلی دارند.»
فصل های متخلف این کتاب عبارت اند از ،فصل اول: فردوسی و تدوین حماسۀ ملی ،فصل دوم: دیدگاه‌های ادبی فردوسی، فصل سوم: جایگاه تصاویر افسانه‌ای در شاهنامه ،فصل چهارم: داستان در شاهنامه، فصل پنجم: اندرز در شاهنامه ،فصل ششم: گفتار در شاهنامه، فصل هفتم: تمثیل در شاهنامه، فصل هشتم: چیستان در شاهنامه ، فصل نهم: نامه‌های منظوم شاهنامه ، فصل دهم: نیایش در شاهنامه ،فصل یازدهم: فردوسی و مدیحه‌سرایی ، فصل دوازدهم: قطعات حکیمانه و ضرب‌المثل‌ها در شاهنامه ، ،فصل سیزدهم: تغزل و تشبیب‌گونه‌ها در شاهنامه و فصل چهاردهم: مرثیه‌سرایی در شاهنامه.
کتاب شاهنامه و شعر زمان فردوسی: بحثی تحلیلی در محتویات شاهنامه و زمینۀ پیدایی آن به نگارش خدائی شریف‌زاده ، انتشارات «به نشر» در۲۴۲ صفحه چاپ کرده است.
نظر شما