به گزارش خبرگزاری شبستان، رمان «نباید گفته شود» به یک زن ایرانی می‌پردازد که داستان زندگی خودش را از کودکی روایت می‌کند. درواقع، داستان بیان تجربیاتی است که این فرد در دوران مختلف زندگی گذرانده است. نوشتن این رمان بسیار وقت‌گیر بود و سرانجام بعد از 6 سال تلاش، اسفندماه روانه بازار خواهد شد.
در این کتاب می خوانیم:«تهران»اسم رمز خيلي از خاطره‌هاست. شهر شلوغي كه اين روزها خيلي از آدم‌ها بنا به عادت هميشگي‌شان، خودشان را در آن گم مي‌كنند تا از خود رد و نشانه‌اي برجا نگذارند. خيلي از آدم‌ها نمي‌توانند همه چيز را بگويند. يعني اينكه خيلي از حرف‌ها نبايد گفته شود. چرا؟ : «فكر مي‌كنم فقط با نوشتن مي‌توانم خودم را براي گفتن اين موضوع آماده كنم. پس بهتر است اول از همان سال‌ها شروع كنم، سال‌‌هايي را كه به عقب دويده‌ام و هر چيز را لگد كرده‌ام... يادم مي‌آيد، قديم‌ها موقع نوشتن انشا جملة اول خيلي سخت بود. هميشه به پدرم مي‌گفتم جملة اول را بگويد. وقتي جمله اول را مي‌شنيدم، راه مي‌افتادم و شروع مي‌كردم به نوشتن و اصلاً به اين فكر نمي‌كردم كه بايد ده خط شود. آن موقع‌ها نمي‌دانستم كه همه چيز را نبايد نوشت و گفت. بعدها كه فهميدم، چند جملة كليشه‌اي را كه انگار زبان آدم را باز مي‌كرد، ياد گرفتم.»
نشر هیلا اثر حاضر را 264 چاپ کرده است.
نظر شما