به گزارش خبرنگار شبستان، دکتر فروغ پارسا، عضو هئیت علمی گروه مطالعات قرآن پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی در نشست تخصصی عرفی بودن زبان قرآن که به همت هئیت حمایت از کرسی های نظریه پردازی شورای عالی انقلاب فرهنگی در حاشیه نوزدهمین نمایشگاه بین المللی قرآن کریم برگزار شد به نقد و بررسی این نظریه پرداخت.
وی با بیان اینکه رمضان ماه بهار قرآن است و شکوفه های این بهار همین محفل های قرآنی است، اظهار داشت: در این محفل ها قرائت تفسیر و تبیین و تامل در قرآن صورت می گیرد.
عضو هئیت علمی گروه مطالعات قرآن پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، حاصل این محفل ها را اندیشه های نو به نو درباره قرآن دانست که در نهایت به گفتمان های تازه منجر می شود و ادامه داد: گویا قرآن در هر بهار به زندگی نوینی تبدیل می شود.
این قرآن پژوه که مدعی بود واژه ها از توصیف این حقیقت قرآن ناتوانند، گفت: اما به نظر می رسد که قرآن هستی سیال و مستمری دارد که رمز جاودانگی قرآن هم در این حقیقت است.
وی در راستای پرسش در مورد نظریه عرفی بودن قرآن که توسط دکتر جعفر نکونام در همین جلسه ارائه شده بود، اظهار داشت: هر نظریه ای که مطرح می شود باید بتواند تعریفی جامع از خود بدهد و حد فاصل خود را از بقیه نشان دهد و عنوانی که ایشان استفاده کرده اند، عرفی بودن محض زبان قرآن است.
پارسا که قصد داشت در این جلسه این دیدگاه را به چالش بکشاند و سوالاتی را در این حوزه مطرح کند، گفت: یکی از سوالاتی که درباره این نظریه و یکی از پیش فرض های آن مطرح شده است مبنی بر اشکال در شناخت جامعه عرب جاهلی است.
وی با این ادعا که در این نظریه قرآن بر اساس باورهای ذهنی عرب عصر نزول قرآن نازل شده است و در نتیجه عرب آن زمان در درک معانی و مفاهیم قرآن مشکلی نداشته اند ادامه داد: اما دانش بشر امروز از عرب عصر نزول چقدر است؟
وی در ادامه پرسید: ما به چه میزان از فرهنگ عرب آن زمان آگاهی داریم؟
پارسا بر این باور بود که شاید جامع ترین تحقیق که این زمینه انجام گرفته است، کتابی از جواد علی باشد که در نهایت در یک جمع بندی می توان گفت: برای تبیین فرهنگ آن دوران ما چیز زیادی در دست نداریم و یافته های باستان شناسی نیز بسیار اندک اند.
وی مدعی بود که همه کسانی که در این زمینه کار کرده اند، به این مطلب اذعان داردندکه دانش های علمی ما از عرب جاهلی خیلی ناچیز است و در مجموع چیز هایی که به ما رسیده است بر مبنای تاریخ شفاهی بوده که در سده ها بعد مکتوب شده است.
پارسا این مطلب را که عرب ها قوم های بادیه نشینی بوده اند که حتی برای تهیه غذا و آب خود مجبور به خشونت بوده اند، یکی از ویژگی های فرهنگ عربی دانست و گفت: بدویت و بی اخلاقی یکی از مظاهر آشکار این قوم بوده است.
وی با بیان اینکه عرب جاهلیت حتی از کشتن دختران خود نمی گذشتند گفت: در کل شبه جزیره افراد باسواد از بیست نفر تجاوز نمی کردند که این تعداد به نسبت کل جمعیت گویی صفر بوده است.
عضو هئیت علمی گروه مطالعات قرآن پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی با اشاره به وجود خانه کعبه و ارتباطات تجاری که امکان مراوده عرب ها به خارج را مهیا می کرده است، ادامه داد: اما نمی توان مدعی شد که این امر، فرهنگ عمومی عرب را تحت تاثیر قرار داده است.
پایان پیام/
نظر شما