خبرگزاری شبستان ـ گروه مسجد و کانون‌های مساجد: بعداز ظهر یک روز بلند تابستانی که هوا نسبت به روزهای پیشین، خنک تر و قابل تحمل تر بود، رهسپار مسجد جامع امام رضا (ع) خیابان خاوران برای پوشش همایش روز جهانی مسجد بودم که در میانه راه با شنیدن صدای اذان، برای اقامه فریضه نماز به مسجد انصارالحجه (عج) رفتم.
نماز مغرب را که می خوانم متوجه حضور تعدادی کودک و نوجوان در انتهای شبستان مسجد می شوم و یک بنر توجهم را جلب می کند که رویش نوشته شده است «اسامی مکبرین مسجد».
موضوع خیلی ساده و قشنگ است؛ نام مکبرهای مسجد را روی بنری چاپ کرده اند تا مشخص شود، کدام یک در چه نوبتی از اوقات نماز، تکبیر می‌گویند.
ندای قد قامت الصلوه، قد قامت الصلوه؛ یعنی آماده نماز شو. نوای دلنشین، الله اکبر، سبحان الله؛ یعنی به رکوع برو.
با دقت بیشتر به بنر، جای خالی مبکرین نماز عصر، دوباره توجهم را جلب می کند... چرا نامی در این ردیف نیست؟
این موضوع را با آیت‌الله محمدتقی وحیدی گلپایگانی؛ امام جماعت مسجد انصارالحجه (عج) که در میان می گذارم، می گوید: پیرمردی به مدت 40 سال (یعنی از جوانی)، مکبر نماز این مسجد است و همیشه هم مکبر نماز عصر است اما به احترام ایشان و به درخواست خودش که پدر شهید هم هست، اسمشان را در این بنر درج نکردیم.
از مسجد که خارج می شوم به این فکر می کنم که چقدر راحت می توان میان کودکان و نوجوانان و مساجد با کم ترین هزینه ها انس برقرار کرد و چقدر ساده می توان در عین سادگی و گم نامی به این خانه های الهی خدمت کرد.
نظر شما