تکبر، رفتارهای انسانی را از انسان دور می کند

به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان اصفهان٬ آیت الله سید ابوالحسن مهدوی، عضو مجلس خبرگان رهبری در نشست اخلاقی (۲۶ مرداد) گفت:انسان دارای عجب و تکبر بسیاری از رفتارهای اجتماعی و انسانی خود را دور کرده است.

نماینده مردم اصفهان در مجلس خبرگان با اشاره به آثار عجب داشتن انسان اظهار داشت:  قبول‌ نشدن اعمال انسان دارای عجب، نتیجه این رذیلت اخلاقی اوست.

امام جمعه موقت اصفهان بیان داشت: قرآن کریم می‌فرماید: «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تُبْطِلُوا صَدَقاتِكُمْ بِالْمَنِّ وَ الْأَذى‏» کارهای نیک خود را بامنت و اذیت باطل نکنید.

استاد اخلاق حوزه علميه اصفهان  اظهار داشت: منت گذاشتن همواره با عجب توأم است؛ زیرا در ابتدا شخص کار خود را بزرگ و با ارزش می‌داند و سپس بر دیگران منت می‌گذارد؛ مثلاً کسی‌که صدقۀ خود را بزرگ می‌داند، بر دیگران منت می‌گذارد؛ اما کسی‌که اَعمال خود را کوچک می‌داند، هیچ‌گاه بر دیگران منت نمی‌گذارد.

امام جمعه موقت اصفهان با تاکید بر اینکه انسان متکبر گاهی به دلیل اینکه مردم را کوچک می‌شمارد، از آنها روی‌گردان می‌شود گفت: این رویگردانی حالت‌های گوناگونی دارد؛ برای مثال گاهی فقط صورتش را بر می‌گرداند و گاهی به سخنانش گوش نمی‌دهد.

وی ادامه داد: در برخی مواقع، به پرسش دیگران پاسخ نمی‌دهد یا خواهش دیگران را رد می‌کند، یا اگر چیزی به او تعارف کنند، برنمی‌دارد؛ در حالیکه دستور اخلاقی دین این است که احسان دیگران را رد نکنید، مگر اینکه عذر موجهی داشته باشید؛ مانند اینکه از اسراف‎‌شدن آن نگران باشید.

عضو خبرگان رهبری افزود: امام‌صادق(ع) در احوال امام‌علی(ع) این ماجرا را نقل فرموده‌اند: دو مرد بر حضرت امیرالمومنین(ع) وارد شدند، آن حضرت برای هر کدام از آن‌ها تُشکی انداختند. یکی از آن دو روی آن نشست و دیگری خودداری کرد. امام(ع) به او فرمودند: بر آن بنشین؛ زیرا تنها الاغ از پذیرفتن احترام خودداری می‌کند. سپس این سخن گهربار رسول‌خدا(ص) را بیان فرمودند: «هرگاه بزرگوار قومی بر شما رسید، او را گرامی دارید».

آیت الله مهدوی از دیگر آثار عجب را بی‌بهره‌بودن از استغنای نفْس دانست.

وی تبیین کرد: آدمی گاهی خود را از نظر مادی غنی می‌بیند؛ یعنی با اینکه ممکن است واقعا نیازمند هم باشد، خود را بی‌نیاز از دیگران می‌داند. چنین شخصی عُجب به اموال دیگران پیدا نمی‌کند؛ زیرا اصلاً چشم‌داشتی به اموال دیگران ندارد.

استاد اخلاق حوزه علميه اصفهان  اظهار داشت: اما اگر کسی خود را فقیر ببیند، اگرچه واقعاً فقیر هم نباشد، همواره چشمش به اموال دیگران است و عُجب به کثرت اموال دیگران پیدا می‌کند.