کبری الله کرم، خواهر شهید مدافع حرم جواد الله کرم در گفت و گو با خبرنگار اجتماعی شبستان گفت: احساس مسئولیت و انجام وظیفه به نحو احسن سرلوحه برنامه زندگی و در همه کارهایش اینگونه بود و در همین راه هم بعد از 5 سال حضور مداوم و مجاهدت در راه خدا در سوریه به شهادت رسید.
خواهر شهید مدافع حرم بیان کرد: در اردوی راهیان نور، در منطقه طلایه سه راهی معروف به شهادت است، نوشته بود حواسمان باشد اگر شهید نشویم می میریم، عکس گرفته بودم به جواد که نشانش دادم تا ساعت ها رفته بود در فکر، می گفت واقعا همین گونه است شهید نشویم می میریم.
وی افزود: از آغاز جنگ سال 1390 داوطلبانه برای دفاع از حریم عقیله بنی هاشم به سوریه رفت، وی سه مرتبه در تیر و شهریورماه سال 93 و نیز مهر 94 مجروح شد که بازوی سمت چپ و پای سمت راستش در مهر 94 تیر خورده بود و آثار جراحت را داشت و نیاز به درمان احساس می شد که رفت و شهید شد.
خواهر شهید مدافع حرم بیان کرد: وقتی از جواد پرسیدم تیر که خوردی حالت چگونه بود؟ جوادگفت: وقتی تیر خوردم هیچی نبود، مثل این که تب کرده بودم4 ساعت بعد راه افتادم من ورزشکارم تیر خیلی به من اثر نمی کند، از روحیه بالا و توان بدنی خوبی برخوردار بود و عشق به کار و انجام مسئولیت همه موانع را برایش هموار می کرد.
وی ادامه داد: جواد در دوم تیر سال 60 به دنیا آمد، مادرم از کودکی مراقب تربیت ما بود خیلی مسایل را رعایت می کرد و به صورت خاص به همه امور زندگی، درس و تربیت فرزندانش توجه می کرد. مادرم با وضو به جواد شیر می داد، جواد بچه آرام و خوبی بود. مادرم هیچ وقت دغدغه او را نداشت، راه های خوبی را انتخاب می کرد.
خواهر شهید مدافع حرم با اشاره به خصوصیات کودکی برادرش بیان کرد: از دوران کودکی مهربان و بامعرفت بود، انگار بیشتر از سنش می فهمید و رفتار می کرد. بسیار شیرین زبان بود، همسایه ها می گفتند: وای چه قدر با مزه و دلنشین حرف می زند، در هر جمعی که وارد می شد همه را تحت تاثیر محبت و اخلاقش قرار می داد.
وی ادامه داد: نماز اول وقتش ترک نمی شد، حتی اگر جایی مهمان بود اول نماز می خواند و بعد سر سفره غذا می نشست، با توجه نماز می خواند، من همیشه به حالش غبطه می خوردم، با اینکه من از وی بزرگ تر بودم سر کار که بودم تلفن می زد و می گفت بیایم دنبالت دلسوز و بامعرفت بود.
خواهر شهید مدافع حرم با اشاره به احساس مسئولیت پذیری و وظیفه شناسی داشت، ادامه داد: مسئولیت پذیر بود، اگر کاری را می پذیرفت تمام و کمال انجام می داد و می گفت کار را باید با سختی ومسئولیتش پذیرفت، حتی هزینه تصمیمات اشتباهش را هم شخصا می پرداخت. برایش مهم نبود، چه مسئولیتی دارد و در کجا قرار دارد درست انجام وظیفه می کرد و دل می سوزاند و به دیگران نیز توصیه می کرد.نسبت به بیت المال حساس بود و دقت می کرد درست مصرف شود و خیلی ناراحت می شد از کسانی که چنین رفتار نمی کنند.
وی یادآور شد: وقتی می خواست برود، خمس مالش را می داد به مسایل شرعی و احکام خیلی توجه داشت هر وقت سوال شرعی داشتم از وی می پرسیدم، خیلی باادب و احترام رفتار می کرد به ویژه در مورد پدر و مادرم همیشه دست شان را می بوسید و احترام می کرد این رفتارش موجب شد بچه هایش و حتی فرزندان ما هم چنین رفتار کنند در حقیقت رفتارش الگوی عملی بود، بنده شکرگزار خدا بود و مرتب برای هر نعمتی شکر می کرد به عنوان نمونه وقتی باران می آمد سجده شکر به جا می آورد.
خواهر شهید مدافع حرم گفت: دل دریایی داشت و سختی کار مسئولیت برایش معنا نداشت بلکه با پشتکار و همت روحیه خستگی ناپذیر به انجام کارها می پرداخت، سعی می کرد بهترین و مفیدترین کار را انجام دهد حسابی فکر و محاسبه می کرد تا با کمترین هزینه بهترین کار را انجام دهد همیشه پیشگام بود و منتظر نمی شد تا کسی همراهش شود.
وی با اشاره به آخرین خداحافظی برادرش بیان کرد: منزل مادرم بودم که جواد برای خداحافظی آمد، بسیار آرام و باوقار با شور و شعف خاصی اززیر قرآن عبور کرد، گویا در حال پرواز بود سبکبال گام برمی داشت از مادرم که خداحافظی کرد، مادرم گفت:بچه ها به شما نیاز دارند کودک هستند می خواهند بروند پارک، جواد خندید و گفت :مادر می گوید: از امر بزرگی بگذرم برای پارک بچه ها!
خواهر شهید مدافع حرم خاطرنشان کرد: دو فرزند از جواد به یادگار مانده است و خاطرات زیبایش مردانگی، شجاعت، ادب و احترام و اخلاق پسندیده اش همیشه در ذهن ها ماندگار است. وی در نهایت 19/2/95 ساعت 5 صبح در جبهه خاطومان دعوت حق را لبیک گفت و به سعادت ابدی رسید و پیکر مطهرش نیز به وطن بازنگشته است.
نظر شما