خبرگزاری شبستان// استان گیلان
همه آنچه که یک فرد بشر و یک جامعه انسانى از الطاف الهى احتیاج دارد - تفضلات الهى، رحمت الهى، نورانیت الهى، هدایت الهى، توفیق از سوى پروردگار، کمک در کارها، فتوح در میدان هاى گوناگون - به وسیله گناهانى که ما انجام مى دهد، راهش بسته مى شود. گناه، میان انسان و رحمت و تفضلات الهى، حجاب مى شود.
استغفار، این حجاب را برمى دارد و راه رحمت و تفضل خدا به سوى انسان باز مى شود. این، فایده استغفار است. بنابراین در چندین آیه از قرآن کریم براى استغفار، فواید دنیوى و گاهى فواید اخروى، ذکر شده است. مثلا: «و یا قوم استغفروا ربکم ثم توبوا إلیه یرسل السماء علیکم مدرارا و یزدکم قوة إلى قوتکم و لا تتولوا مجرمین»: (و نیز گفت) اى مردم از پروردگارتان طلب مغفرت نموده، سپس برگردید تا باران سودمند آسمان را پى در پى به سویتان بفرستد و نیرویى بر نیرویتان بیفزاید و مبادا، به ناکارى و عصیان روى از خداى رحمان بگردانید (هود،52) و از این قبیل. همه اینها، این طور قابل فهم و قابل توجیه است که راه این تفضلات الهى، به برکت استغفار، به سوى دل و جسم انسان و جامعه انسانى باز مى شود. بنابراین استغفار بسیار مهم است.
خود استغفار، در واقع جزئى از توبه است. توبه هم یعنى بازگشت به سوى خدا و طلب آمرزش از او. این استغفار، یکى از نعمت هاى بزرگ الهى است. یعنى خداوند متعال، باب توبه را به روى بندگان باز کرده است، تا آنها بتوانند در راه کمال پیش بروند و گناه زمینگیرشان نکند؛ چون گناه، انسان را از اوج اعتلاى انسانى ساقط مى کند. هر کدام از گناهان، ضربه اى به روح انسان، صفاى انسانى، معنویت و اعتزاز روحى وارد مى آورند و شفافیت روح انسان را از بین مى برند و آن را کدر مى کنند. گناه، آن جنبه معنویتى را که در انسان است و مایه تمایز انسان با بقیه موجودات این عالم ماده است، از شفافیت مى اندازد و او را به حیوانات و جمادات نزدیک مى کند.
رسول اکرم (صلى الله علیه و آله) فرمودند: «أ لا أدلکم على دائکم و دوائکم ؟! ألا إن داءکم الذنوب، و دواءکم الاستغفار»: آیا شما را به دردتان و داروى دردتان راهنمایى نکنم؟ بدانید که درد شما گناهان است و دارویتان استغفار.
رمضان فرصتی برای استغفار است، از این فرصت استفاده کنیم.
پایان پیام/
نظر شما