به گزارش خبرنگار شبستان، محمدعلی موحدی، محقق در نشست تخصصی "علی (ع) در قرآن" با بیان این مطلب که جز معصومان (ع) دیگر انسان‌ها نمی‌توانند درباره متصف بودن آیات به حضرت امیر نظر دهند، گفت: برخی از علمای نحوی اهل سنت نیز بر صفت نبودن واژه علی در آیه 50 سوره مبارکه مریم تأکید کرده‌اند.
وی ادامه داد: هیچ جای ادبیات عرب برای واژه لسان صفت علی به کار نرفته یعنی واژه علی صفتی قابل کاربرد برای لسان نیست.
موحدی عدم کاربرد نام افراد را از ویژگی‌های قرآن برشمرد و تصریح کرد: شرح نزول، تأویل و تفسیر نزدیک به 700 آیه از مصحف شریف به امیرمؤمنان (ع) باز می‌گردد و کسانی که در علم رجال دارای صلاحیت هستند می‌توانند سندیت احادیث ذیل این آیات را تأیید کنند.
این محقق دو واژه علو و رفعت را دارای تفاوت‌های اساسی با یکدیگر دانست و بیان کرد: علو مرتبه‌ای معنوی و رفعت بحثی فیزیکی است و بنابر اصلی انکارناپذیر نمی‌توان دو واژه در یک زبان را عینا هم‌معنا یافت.
وی با بیان این مطلب که روایات متعددی استناد آیه 50 سوره مبارکه مریم به حضرت علی (ع) را تأیید می‌کند، خاطرنشان کرد: بنا بر خواست الهی استناد آیات به امیرالمؤمنان (ع) در لفافه بیشتری بیان شده تا انگیزه تحریف قرآن از میان برود ولی اشارات آیات وحی در این زمینه در پاسخ به شبهات مطرح شده است.
بنابراین گزارش، حجت‌الاسلام حمید حاج‌علی، محقق حوزوی در ادامه این نشست با بیان این مطلب که بنابر نظر علما در طول تاریخ نام حضرت امیر (ع) به صراحت در قرآن نیامده است، گفت: این تعبیر یعنی آمدن نام حضرت علی (ع) در قرآن در حقیقت تأویل است و صفت علی در سوره مبارکه مریم به لسان صدق اشاره دارد.
وی با بیان این مطلب که در آیات منتسب به حضرت علی (ع) در قرآن ایهام وجود دارد و نمی‌توان قصد متکلم را تشخیص داد، اظهار کرد: واژه لسان دارای یک معنای ظاهری و معنایی باطنی است که در آیه 50 سوره مبارکه مریم متصف به امیرالمؤمنین (ع) نمی‌شود.
حجت‌الاسلام حاج‌علی فقدان دو واژه مترادف در زبان عربی را تعبیری نادرست دانست و تصریح کرد: غلو یعنی افراط و افراط آدمی را به عرصه جعل و دروغ می‌کشاند، از این رو نباید در استناد احادیث ذیل آیات مبالغه و اغراق کرد.
شایان ذکر است، نشست "علی (ع) در قرآن" ذیل کرسی های نظریه پردازی یکشنبه نهم مرداد در نوزدهمین نمایشگاه بین‌المللی قرآن برگزار شد.
پایان پیام/
نظر شما