حجت‌الاسلام والمسلمین مهدی مقامی؛ مدیر مؤسسه تدبر در قرآن و سیره، در گفت‌وگو با خبرنگار قرآن و معارف خبرگزاری شبستان، در مورد تفاوت تدبر در قرآن با تفسیر قرآن به قرآن، گفت: تدبر در قرآن، یک فعالیت عمومی است ولی تفسیر قرآن یک کار تخصصی است و نیازمند مبانی تخصصی است، تدبر در قرآن در توان همه مردم است ولی تفسیر قرآن در توان همه مردم نیست و همه مردم موظف به تفسیر قرآن نیستند اما موظف به تدبر در قرآن هستند لذا در قرآن خطاب به انسان‌هایی که تدبر در قرآن نمی‌کنند آمده که: افلا یتدبرون القرآن؛ چرا در قرآن تدبر نمی‌کنید؟!
وی افزود: تفاوت دیگر میان تدبر در قرآن با تفسیر قرآن این است که تدبر در قرآن، لایه اول فهم قرآن است به طوری که قرآن دارای سطوح و مراتب فهمی متعددی است و اولین لایه فهم قرآن، تدبر در قرآن است ولی لایه‌های بعدی آن، لایه‌های تفسیری است، مثلاً اگر شنا کردن روی دریا را «تدبر» فرض کنیم، غواصی کردن در اعماق دریا را می‌توان به «تفسیر» تعبیر کرد.
حجت‌الاسلام والمسلمین مقامی اظهار کرد: تدبر در قرآن، از ترجمه و مفاهیم قرآن بالاتر است و از تفسیر قرآن، پایین‌تر است. مثلاً در سوره حمد اگر واژگان «ب»، «اسم»، «الله»، «الرحمن» و «الرحیم» به لحاظ لغتی بررسی شوند و ارتباطات آنان به طور اجتهادی بررسی شود و به اینکه چرا در این سوره آمده است بپردازیم، این‌ها تفسیر می‌شود اما تدبر یک فهم اولیه از قرآن است.
وی افزود: انسان در تفسیر، فعال است ولی در تدبر، منفعل است این منفعل بودن یعنی باید حرف خدا را درست بشنود و در بعد و قبل آیات دقت کند اما اگر در واژه به واژه دقیق شود این تفسیر قرآن است.
نظر شما