خبرگزاری شبستان – گروه سیاسی: واحد نمک زدایی یکی از واحدهای اصلی در پالایشگاه‌های نقت است که برای نمک زدایی از نقت خام پیش از پالایش استفاده می‌شود. نفت خام اغلب دارای آب، نمک‌های غیرآلی، ذرات جامد و فلزات قابل حل در آب می‌باشد. به عنوان مرحله اول در پروسه پالایش نفت و برای جلوگیری از خوردگی، تشکیل رسوب و جلوگیری از بی اثر شدن کاتالیست‌ها در واحدهای فرآیندی این محتویات باید قبل از پالایش از نفت جدا شوند.
بنابراین گزارش، دو روش عمده نمک زدایی از نفت خام عبارتند از روش شیمیایی و روش الکتریکی که در هر دو این روش‌ها از آب گرم برای بیرون کشیدن استفاده می‌گردد. در روش شیمیایی آب گرم و عامل فعال شیمیایی به نفت خام اضافه شده تا نقطه انحلال ناخالصی‌ها در آب و چسبیدن آنها به آب گرما داده می‌شوند در نهایی مخلوط حاصل در یک مخزن نگه داشته می‌شود تا مخلوط از همدیگر جدا گردد. در روش الکتریکی با استفاده از الکترودهایی با ولتاژ بسیار بالا ذرات معلق آب در قسمت تحتانی مخزن نگهداری جمع آوری می‌شود. هر دو روش گفته شده روش‌های پیوسته می‌باشند.
این گزارش می افزاید: در پالایشگاه های کشورمان نیز از این طرح برای پالایش نفت استفاده می شود و در حال حاضر مدیرعامل شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب از تکمیل و راه اندازی پنج طرح نمکزدایی در این شرکت با ظرفیت نزدیک به ٥٠٠ هزار بشکه تا پایان امسال خبر داد.
بیژن عالی پور، مدیرعامل شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب در این رابطه به شانا گفته است: "در ماههای اخیر طرح توسعه نمکزدایی ٣٠ هزاربشکه ای اهواز بنگستان ٢ راه‌اندازی شد. در پنج ماه آینده طرحهای نمکزدایی ٥٥ هزار بشکه ای رگ سفید ١، ١١٠ هزار بشکه ای گچساران ٣، نمکزدایی ٢٢٠ هزار بشکه ای اهواز متمرکز، نمکزدایی ٤٥ هزار بشکه ای هفتکل نفت سفید، ٥٥ هزار بشکه ای بی بی حکیمه تکمیل و راه اندازی خواهند شد. میزان پیشرفت کنونی طرحهای فوق نزدیک به ٨٠ درصد است. این پروژه ها به طور عمده برای نگهداشت تولید، افزایش کیفیت نفت خام و برخی نیز برای افزایش تولید نفت ساخته شده اند. واحد نمکزدایی قلعه نار نیز تا پایان سال به بهره برداری می رسد."
یادآور می شود: سابقه اكتشاف نفت در مناطق نفتخيز جنوب ايران به سال 1287 خورشيدي (1908 ميلادي) برمي‌گردد، در اين سال در پي تلاش چندساله حفاران و كاوشگران نفت در مناطق شمال‌غرب و جنوب كشور، اولين چاه خاورميانه با توليد اقتصادي، در ميدان نفتون مسجدسليمان حفر و در عمق 338 متري به نفت رسيد. بهره‌برداري از اين چاه كه با توليد 500 بشكه در روز عملاً از سال 1290 خورشيدي آغاز شد، سرآغاز فعاليت صنعت نفت ايران محسوب مي‌شود.
پس از پيدايش نفت در مسجدسليمان، عمليات كاوش براي كشف مخازن ديگر ادامه يافت و درپي آن حوزه‌هاي نفتخيز هفتگل (1306)، آغاجاري(1315)، اهواز(1337)، بينك (1328)، بي‌بي‌حكيمه (1340)، مارون و كرنج (1342) و پازسي و رگ‌سفيد (1343) كشف و مورد بهره‌برداري قرار گرفت.مجموعه اين ميدانها با تمامي تاسيسات، كارخانجات و خطوطه لوله مورد نياز توليد، فرآورش و انتقال نفت به پالايشگاههاي داخلي و پايانه‌هاي صادراتي نفت خام، هم اكنون بخش عمده‌اي از مناطق نفتخيز جنوب از تشكيل مي‌دهد.
تا قبل از دهه 50 فعاليت‌هاي مربوط به اكتشاف و توليد در شركت سهامي اكتشاف و استخراج متمركز بود و مركز عمليات اين شركت كه مسئوليت برنامه‌ريزي، تهيه منابع مالي، نحوه برداشت از مخازن و همچنين توسعه ميدانها و تاسيسات فني را به عهده داشت، در مسجدسليمان مستقر بود.
در آغاز دهه 50 به دليل شتاب گرفتن روند فعاليت‌هاي توليد نفت و گاز و عمليات اكتشاف و حفاري، "شركت خاص خدمات نفت ايران"(اسكو) به عنوان شركت پيمانكار طرف قرارداد شركت ملي نفت ايران، تشكيل و انجام تمامي فعاليت‌هاي اكتشافي، برنامه‌ريزي و اجراي عمليات حفاري، نصب و راه‌اندازي تاسيسات و خطوط لوله، مطالعه ميدانها و تهيه طرح پيشنهادي برنامه‌هاي توسعه و ازدياد ظرفيت برداشت و نيز برآورد بودجه‌هاي ارزي و ريالي را به عهده گرفت.
در كنار اين شركت، شركت عمليات غير صنعتي نيز تمامي فعاليت‌هاي غير صنعتي را از وظايف اصلي توليد در مراحل مختلف تفكيك ، عهده‌دار شد. با پيروزي انقلاب اسلامي و خلع يد از پيمانكاران خارجي مجموعه عمليات اكتشاف، حفاري و بهره‌برداري به كاركنان و مديران ايران محول شد. همچنين مراكز راهبردي فعاليت‌هاي پشتيباني نيز كه اين زمان در آبادان مستقربود، به اهواز منتقل گرديد. در گذر اين تغيير، توليد بيش از 85 درصد نفت و صددرصد گاز و مايعات گازي، خوراك رساني به پالايشگاه‌ها و شركت ملي گاز ايران و همچنين تامين خوراك هيدروكربوري مجتمع‌هاي پتروشيمي به مديريت مناطق نفتخيز واگذار شد.
مناطق نفتخيز جنوب اندكي زماني پس از پيروزي انقلاب اسلامي، با وقوع جنگ تحميلي، قدم به ميدان آزموني بزرگ نهاد، وجود تاسيساتي پراكنده و بي‌دفاع كه براي فعاليت در زمان صلح طراحي و ساخته شده بودند، واقع شدن تاسيسات و مبادي صادراتي درميانه يا خطوط مقدم جنگ و يا حداكثر در فاصله كمي از جبهه‌ها، بزودي تاسيسات و بندرگاههاي نفتي اين شركت را به عنوان اهدافي بزرگ و استراتژيك براي حمله هوايي و زميني دشمن مبدل ساخت كه دراين راه حماسه 8 سال جنگ تاسيسات و استمرار توليد و صادرات نفت در زير بمباران وحشيانه دشمن، نام مناطق نفتخيز جنوب ايران را جاودانه ساخته است.
نگاهي گذرا به افزايش واحدهاي بهره‌برداري، كارخانه‌هاي گاز و گاز مايع، كارخانه‌هاي نمك‌زدايي ، پالايشگاههاي گاز مايع و بويژه واحدهاي جمع‌آوري، تقويت و تزريق گاز به عنوان پروژه‌هاي تازه و بدون سابقه قبلي و در راس آنها ميدانهاي نفتي و چاه‌هاي توليدي، خاص مقايسه نسبت چاه‌هاي در مدار راس توليد به كل چاه‌ها در دو مقطع قبل و بعد از انقلاب ، اين حقيقت را نشان مي‌هد كه مناطق نفتخيز جنوب نه تنها قادر به اجراي برنامه‌هاي فني/تخصصي مي‌باشد بلكه در امر تصحيح و توسعه اين برنامه‌ها نيز با نگرشي ارزشي و متناسب با افزايش نيازهاي مملكتي در مقطع بعد از انقلاب، بسيار موفق بوده است. سرانجام در سال 1379 با توجه به سياست‌ها و برنامه‌هاي وزارت نفت مبني بر ايجاد تغيير و تحول در نحوه اداره فعاليت‌ها، ساختار سازماني مناطق نفتخيز جنوب مورد بازنگري قرار گرفت و شركت ملي مناطق نفتخيز جنوب شامل يك ستاد مركزي و نه شركت فرعي شكل گرفت.
شركت ملي مناطق نفتخيز جنوب هم اكنون با بيش از 45 ميدان هيدروكربوري بزرگ و كوچك در گستره ای افزون بر 400 هزار كيلومتر مربع از استان بوشهر تا شمال خوزستان، حدود 80 درصد نفت خام و 16 درصد گاز كشور را توليد مي‌كند.
نظر شما