به گزارش خبرگزاری شبستان از بیرجند و به نقل از روابط عمومی میراث فرهنگی خراسان جنوبی، مسئول حوزه پژوهش و مطالعات اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری خراسان جنوبی گفت: در این شب بانوان به صورت فردی یا دو نفری با هم، یك سبد یا قلبیری را كه پارچه ای درون آن انداخته بودند را برداشته و در داخل قلبیر، قرآن، آینه، شانه و یك سرمه دان می گذاشتند و یك كفچلز (كفگیر) یا قاشق به دست دیگر گرفته و به در خانه هایی كه از پیش در نظر گرفته اند می روند، در حالی كه صورت خود را چنان در چادر پنهان می كنند كه دیده و شناخته نمی شوند.
سید احمد برآبادی افزود: آنها به در هر خانه ای كه می رسند با كفچلز چند بار با فواصل كوتاه به در خانه می كوبند و به این وسیله حضور خود را اعلام می كنند.
وی گفت: بانوی خانه به دم در آمده، سبد آنها را گرفته ابتدا برای تیمن شانه را بر می دارد و به موهای خود می كشد، بعد سرمه دان را به دست گرفته و چشم هایش را با سرمه سیاه می كند، آنگاه آئینه را برداشته و چهره خود را در آئینه نگاه می كند سپس مبلغی پول داخل سبد می‌گذارد و به صاحبش می دهد.
برآبادی افزود: البته در حال حاضر سالهاست كه علاوه بر پول اقلامی نظیر آرد و خرما نیز می گذارند.
وی گفت: زن كفچلز با مبلغ جمع آوری شده، پارچه ای گرفته و ظهر روز بیست و هفتم در محل مسجد و یا منزل مسکونی خودش در فاصله زمانی بین نماز ظهر و عصر پارچه را برش می دهد و همان روز می دوزد و می پوشد.
مسئول حوزه پژوهش و مطالعات اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری خراسان جنوبی افزود: آنان بر این باورند كه تمام سال را به شادی خواهند گذراند و از بلایا و مشکلات مصون خواهند بود.
گفتنی است: این مراسم به شماره 816 در چهارم بهمن ماه 91 به ثبت آثار ملی ناملموس (معنوی) رسیده است.
نظر شما