به گزارش خبرگزاری شبستان و به نقل از روابط عمومی خانه هنرمندان ایران، عباس آخوندی، وزیر راه و شهرسازی، به همراه هیاتی از این وزارتخانه جمعه 11 تیر از چهارمین نمایشگاه نقاشیخط «مهمانی هنر» در گالری‌های مختلف خانه هنرمندان ایران بازدید به عمل آورد. داوود کشاورزیان معاون وزیر و رئیس سازمان راهداری و حملونقل جاده‌ای، محمدسعید ایزدی معاون وزیر و مدیرعامل شرکت عمران و بهسازی شهری ایران و محمدرضا انصاری مدیرکل حوزه وزارتی راه و شهرسازی در این دیدار وزیر راه و شهرسازی را همراهی می‌کردند.
آخوندی در این دیدار، زندگیِ خط را زندگی میراث مکتوب بشری عنوان کرد و نقاشیخط را هنری دانست که توانسته حیاتی دوباره به هنر خوشنویسی ایران ببخشد. وزیر راه و شهرسازی هم‌چنین در گفتگو با خبرنگار خانه هنرمندان ایران از لزوم تکثیر خانه هنرمندان ایران در سراسر کشور، برنامه‌های این وزارتخانه برای برقراری پیوند میان حوزه‌های مختلف هنری با فضاهای شهری، تبدیل پایانه‌های مسافربری به ترمینال-گالری، کاستن از خشونت فضای ترمینال‌ها به کمک هنر و.. سخن گفت.
خانه هنرمندان ایران؛ منعکس کننده حیات معنوی و ذهنی شهر
وزیر راه و شهرسازی در خصوص ویژگی‌های ممیزه خانه هنرمندان ایران گفت: نگاهم به شهر این‌گونه است که آنرا یک سازمان اجتماعی می‌دانم. در مجموعه وزارتخانه نیز به همکاران پیشنهاد کرده‌ام که هرچه بیشتر روی فضای ذهنی و فکری جامعه کار کنند. شهر را بیش از آنکه با کالبد معرفی کنیم، باید با آنچه در درون روابط انسانی وجود دارد نشان دهیم. لذا به مراکزی مانند خانه هنرمندان ایران که بیشتر حیات معنوی و ذهنی شهر را منعکس می‌کند، علاقه داشته و بخش مهمی از شهر را همین فضاها می‌دانم.
وی افزود: خانه هنرمندان ایران دارای دو ویژگی خاص است که آنرا متمایز می‌کند؛ این مجموعه در عین اینکه تمام چارچوب‌های کلی نظام را رعایت می‌کند، همواره تلاش کرده یک فضای کاملا غیررسمی باشد. ویژگی دوم و مهم، تنوع رشته‌های هنری در خانه هنرمندان ایران است که در آن همه‌ی رشته‌های هنری فعالیت دارند. این دو در کنار هم، خانه هنرمندان ایران را به فضایی کم نظیر تبدیل کرده است. به همین دلیل فضایی سرزنده دارد و مرتبا در آن اتفاقات و حرکت‌هایی نو رخ می‌دهد. همین ویژگی‌ها باعث شده تا خانه هنرمندان تبدیل به پاتوق کسانی شود که جنبه هنر و حیات معنوی شهر را تعقیب می‌کنند. این افراد به‌صورت پیوسته در خانه هنرمندان ایران حضور پیدا می‌کنند و این خود نکته بسیار ارزشمندی برای این مجموعه به شمار می‌آید.
آخوندی در پاسخ به این سوال که آیا خانه هنرمندان ایران می‌تواند تبدیل به پل ارتباطی میان این وزارتخانه و هنرمندان شود، گفت: قطعا. پیش‌تر نیز با مدیران خانه هنرمندان ایران صحبت‌هایی داشته‌ایم. در همین راستا با همکاری خانه هنرمندان ایران و وزارت راه و شهرسازی، خانه هنرمندان در برخی شهرها افتتاح شده است. اعتقاد دارم باید با طمأنینه و بدون شتابزدگی، خانه هنرمندان در سراسر ایران تکثیر شود.
وزیر راه ادامه داد: حتی اهالی شهرهای جدید نیز منبع انرژی و ثروت معنوی هستند. اتفاقا خانه هنرمندان در شهرهای دارای جمعیت پایین‌تر، هم‌چون یک نگین خواهد درخشید. بنابراین تکثیر خانه هنرمندان ایران، مساله بسیار مهمی است. البته باید بسیار مراقب بود که این تکثیر به‌شکل مبتذل صورت نگیرد و ابتدایی نباشد، بلکه کاملا با محتوا بوده و از عمق جریان فرهنگی برخوردار باشد. ضمن اینکه جنبه رهبری خانه هنرمندان ایران باید در آن رعایت شود و این نهاد راهبری این مساله را با طمانینه و بدون شتاب برعهده بگیرد. به‌شخصه از این کار خیلی استقبال می‌کنم و اعتقاد دارم خانه هنرمندان ایران توانایی انجام آن را دارد.
ترمینال-گالری؛ جلوه‌گاه ماهیت فرهنگ ایرانی
این عضو کابینه سپس به نقش وزرات راه و شهرسازی در افزایش کیفیت زندگی شهری و تاثیر خلاقیت هنری در این مسیر اشاره کرد و اظهار داشت: متاسفانه در ایران مساله‌ی کمّیت خیلی غلبه دارد و همه موفقیت‌ها و شاخص‌ها با اعداد بزرگ ارائه می‌شود. ولی ما باید از مرحله کمیت عبور کرده و به مفهومی برسیم که بتواند محتوا، آسایش، هویت و معنا را به جامعه‌ی ما بازگرداند. یکی از حوزه‌هایی که باید با حوزه هنر پیوند برقرار کند، حوزه حملونقل است. چنین پیوندی می‌تواند برای هر دو طرف، دنیای جدیدی خلق کند. حملونقل به‌خصوص حمل‌ونقلِ جدید، بخشی از زندگی روزمره مردم است. فرودگاه، ترمینال راه‌آهن، پایانه اتوبوس یا ترمینال دریایی مکان‌هایی هستند که مردم هر روز بخشی از زندگی خود را در آن سپری می‌کنند.
آخوندی افزود: این مکان‌ها در حال حاضر فضاهای خیلی خشنی هستند؛ فضاهایی که فقط و فقط به مفهوم جابجایی نگاه می‌کنند. حال آنکه آنچه در این بستر دارد جابجا می‌شود، در واقع انسان‌ها هستند؛ انسان‌هایی که جنبه‌های عاطفی و اخلاقی متنوعی داشته و حامل ارزش‌های معنوی هستند. اما محیط‌های فعلی، در واقع تداعی‌گر آن فضاهای دلخواه نیست. مدتی است به این مساله فکر می‌کنم که چگونه می‌توانیم پایانه های مسافری ایران را تبدیل به پایانه‌هایی کنیم که جلوه‌گاه و بستری برای ارائه ماهیت فرهنگ ایرانی باشند. این کار می‌تواند با یاری هنرهای مختلف نقاشی و مجسمه‌سازی و موسیقی و.. عملی شود. به‌شخصه عنوان ترمینال-گالری را برای آن فضاهای دلخواه انتخاب کرده‌ام. در وزارتخانه نیز با همکاران در این خصوص گفتگوهایی داشته‌ایم. البته تا انجام چنین کاری و تبدیل آن به رفتار حوزه‌ی حملونقل، فاصله داریم ولی باید به‌تدریج زمینه‌های آن را فراهم کنیم.
وزیر راه در پایان گفت: از جهت مادی می‌توان با خرید برخی از آثار هنری برای چنین فضاهایی، در این مسیر گام برداشت. اما مهم‌تر این است که به‌تدریج بتوانیم از اندیشه‌های هنری بهره بگیریم. به‌عنوان مثال از لحظه آغاز طراحی، یک ترمینال را به‌صورت ترمینال-گالری طراحی کنیم و آرایش داخلی متفاوت چنین فضایی را مدنظر داشته باشیم. در دنیای امروز انسان‌ها و مسافرها به هر دلیل با سراسیمگی وارد ترمینال‌ها می‌شوند و یک نوع اضطراب در درون خود دارند. بنابراین وجود چنین فضاهایی می‌تواند برای انسان‌ها بسیار آرامش‌بخش باشد. همان‌طور که در فضای گالری‌ها از جنجال‌های بیرون خبری نیست، ایجاد چنین فضایی در پایانه‌ها می‌تواند رفتار همراه با آرامش را به جامعه منتقل کند. از سوی دیگر برای جامعه هنری علاوه بر فراهم آوردن یک فضای مادی، آنها را بیشتر با زندگی مردم درگیر می‌کند. پیوند با چنین فضاهایی می‌تواند هنرمندان را کمی از فضای کاملا انتزاعی دور کرده و به ایده‌هایی از زندگی روزمره مردم نزدیک کند. امیدوارم به‌تدریج بتوانیم این پیوند را هم در حوزه حملونقل و هم در حوزه شهرسازی ایجاد کنیم.
نظر شما