دو برابر نياز كشور واحد توليد محصولات لبني داريم

به گزارش خبرگزاری شبستان به نقل از بسیج سازندگی، صنعت لبنيات در كشور با چالش هاي زيادي دست به گريبان است. اگر از موضع چالش برانگيز تعيين قيمت شير و نارضايتي هميشگي دولت، دامداران، توليد كنندگان محصولات لبني و مردم موقتا صرف نظر كنيم به مشكل تعدد واحدهاي توليد كننده محصولات لبني در كشور مي رسيم. هم اكنون در ايران دو برابر نياز بازار داخلي، واحدهاي توليد محصولات لبني كوچك و بزرگ وجود دارد كه در بهترين حالت با 30 درصد ظرفيت كار مي كنند. اين مساله نشان مي دهد كه هدايت سرمايه در اقتصاد ملي تا چه اندازه با مشكل مواجه است، به گونه اي كه بخش هايي از اقتصاد ملي با انباشت و اشباع سرمايه رو به روست و بخش هايي ديگر بكر و دست نخورده باقي مانده است.

ركود اقتصادي سنگين و بي سابقه و كوچك شدن هر روزه سفره هاي مردم، موجب شده است كه بازار محصولات لبني در كشور روز به روز محدودتر شود. تبعات پر كشيدن لبنيات از سفره مردم بر سلامت عمومي جامعه، مساله اي بسيار مهم است كه بررسي جداگانه اي مي طلبد. اما آنچه در اين ميان بايد مورد توجه قرار گيرد، عبارت است از لزوم يافتن راهي براي فعال كردن ظرفيت مضاعف و در عين حال معطل واحدهاي صنعتي توليد لبنيات در كشور است.

از يك سو تجميع مضاعف سرمايه هاي توليد كنندگان در عرصه توليد لبنيات و معطل ماندن و هرز رفتن ظرفيت ها و نيز زيان انباشته شان مي تواند تهديد تلقي شود. اما اگر نيك بنگيريم با توجه به جغرافياي ايران و برخورداري كشورمان از همسايگان متعدد، صادرات محصولات لبني بهترين فرصت براي پركردن ظرفيت معطل واحدهاي توليد لبنيات در كشور و اشتغالزايي است.

غالب همسايگان ايران به ويژه كشورهايي چون عراق و افغانستان بازارهاي بزرگ مصرف محصولات لبني هستند و در عين حال خود در توليد نيازشان ناتوان هستند و در عين حال از روابط سياسي نزديكي نيز با جمهوري اسلامي ايران برخوردارند. پاكستان و تركمنستان نيز از وضعيتي بهتري در قياس با كشورهاي مذكور برخوردار نيستند. در اين ميان مهمترين حلقه مفقوده براي تحقق صادرات، توليد محصول با كيفيت و نيز متنوع براي ارائه به بازار جهاني است.

عروج پير حسن لو يكي از توليد كنندگان موفق بستني در شهر نقده از استان آذربايجان غربي است كه توانسته است محصولاتش را به عراق صادر كند اما به دليل وصول نشدن مطالباتش بابت تامين شيريارانه اي مدارس و در نتيجه فقدان سرمايه در گردش لازم، مدتي است كه با مشكل روبه رو شده است.

آقاي پيرحسن لو در گفتگو با خبرنگار بسیج سازندگی درباره نحوه ورودش به عرصه توليد محصولات لبني، خاطرنشان مي كند: «پدر من دامدار بود و از گذشته هاي دور به صورت سنتي ماست، پنير و دوغ توليد مي كرديم. خدا رحمت كند شهيد تقي زاده را. او مسئول جهادسازندگي شهرستان ما بود و يك روز براي سركشي به مزرعه پدرم آمد و مهمان ما بود. به من گفت اين چه صدايي است كه مي آيد؟ گفتم مادر دارد به صورت دستي و سنتي از شير خامه گيري مي كند تا پنير توليد كند. همانجا به ما پيشنهاد داد و راهنمايي مان كرد تا يك دستگاه توليد پنير صنعتي بخريم. گفت هم بيشتر سود مي كنيد و هم براي جوان هاي روستا شغل درست مي كنيد.»

او مي افزايد: «سال 84 توانستم يك واحد تمام صنعتي توليد شير، پنير، ماست و دوغ پاستوريزه تاسيس كنم. درآمدمان در مجموع خوب بود و براي 40 نفر به صورت مستقيم و 60 نفر به صورت غير مستقيم اشتغالزايي كردم. در سال هاي اخير كه با ركود و مشكل سرمايه در گردش مواجه شديم، بچه هاي بسيج سازندگي آمدند و توصيه كردند براي حل مشكل، به توليد محصولات تنوع ببخشم و براي صادرات به عراق هدفگذاري كنم.»

اين فعال اقتصادي اظهار مي كند: «با هدايت مشاوران بسيج سازندگي و وام اقتصاد مقاومتي كه گرفتم واحد صنعتي توليد بستني را راه اندازي كردم. هم فروش داخلي خوبي پيدا كرديم و هم توانستيم به عراق صادر كنيم. البته صادراتمان به عراق با مشكلاتي رو به روست. حجم سفارش آن ها بالاست و براي تامين اين تقاضا بايد سرمايه در گردش زيادي داشته باشيم تا بتوانيم شير بخريم. اما متاسفانه بانك ها هيچ حمايتي از توليد كنندگان به عمل نمي آورند و درب تسهيلات بانكي به رويمان قفل است. اگر تسهيلات با بهره 4 درصد دريافت كنيم به راحتي براي 100 نفر ديگر اشتغالزايي مي كنيم. فعلا كه تسهيلات نمي دهند و اگر هم بدهند سودش كمتر از 17 درصد نيست!»

عروج پير حسن اضافه مي كند: «تسهيلات بانكي گران و با سود بالا هيچوقت نمي تواند گره از كار توليد كنندگان باز كند. خيلي ها به من مراجعه مي كنند و درباره راه اندازي واحد توليدي محصولات لبني سوال مي پرسند. من به آن ها مي گويم فقط با دو شرط وارد اين عرصه شويد. اول اينكه بايد خودتان سرمايه داشته باشيد و از بانك وام نگيريد زيرا با اين سودهاي نجومي هزينه تمام شده محصول بسيار زياد مي شود. ثانيا با توجه به وضعيت بازار داخلي بايد نگاه صادارتي داشته باشد به خصوص به كشور عراق كه بسيار نيازمند محصولات لبني است و به راحتي مي توان بازار آنجا را بدست گرفت. در حالي كه ما هيچ برنامه اي براي صادرات به كشور دوست و برادرمان عراق نداريم تركيه كه دشمن بزرگ عراقي ها و حامي تروريست هاي تكفيري است توانسته بسياري از بازارهاي اين كشور را اشغال كند.»

او خاطرنشان مي كند: «حالا مشكل تسهيلات بانكي به كنار، ما حتي نمي توانيم طلب هاي مان را از دولت وصول كنيم. مدت هاست كه شير يارانه اي مدارس را تامين مي كنم اما 6 ماه است كه نتوانسته ام مطالباتم را وصول كنم. وقتي هم كه مطالبات وصول نشود نمي توانم شير بخريم و محصولي براي فروش توليد نمي شود. نتيجه اين وضعيت افزايش بيكاري است. همين هفته گذشته چند جوان تحصيل كرده به كارگاه من مراجعه كردند. مدام التماس مي كردند كه به آن ها كاري بدهم. جوان ها مثل دسته گل بودند. خيلي خجالت كشيدم. به آن ها قول دادم اگر مطالباتم وصول شود و توليد افزايش شود حتما به آن ها زنگ مي زنم براي استخدام در كارگاه. حتما مي دانيد كه مردم نقده خيلي قهرمان هستند. واقعا قهرمانند. دوست دارم برايشان كاري كنم.»

اين فعال اقتصاد مقاومتي تاكيد مي كند: «من دست سپاه و بسيج را مي بوسم كه به فكر اقتصاد مقاومتي و توليد كننده ها هستند. اين بچه هاي بسيج سازندگي كه آمدند پيش من ياد شهيد تقي زاده افتادم كه مسئول جهاد سازندگي ما بود و در جنگ شهيد شد. در دوران دفاع مقدس خانه ما 34 روز آشپزخانه بچه هاي لشگر 64 اروميه بود. يادش بخير. ان شاءالله اين اقتصاد مقاومتي و توليد ملي هم با همت همين بچه هاي انقلابي محقق شود و بنده هم در خدمت شان هستم براي اشتغالزايي.»