سیره عملی امام خمینی در ماه مبارک رمضان

به گزارش خبرگزاری شبستان // کرمان جنوبی

مقدمه

ماه رمضان برای امام ارزش خاصی داشت، بدین جهت در ماه رمضان ملاقات های خود را تعطیل می کردند تا بهره بیشتری از برکات این ماه ببرند. ایشان می فرمودند:  (خود ماه رمضان، کاری است) لذا کارهای دیگر را کم می کردند و بیشتر به دعا و قرآن می پرداختند.

دگرگونی خاصی متناسب با این ماه در زندگی خود ایجاد می کردند، به گونه ای که این ماه را سراسر به تلاوت قرآن مجید، دعا و انجام مستحبات مربوط به ماه رمضان سپری می کردند غذا بسیار کم می خوردند حتی در روزهای بلند و طولانی روزه می گرفتند اما وقت افطار و سحر آن قدر کم می خوردند که خادمشان فکر می کردند آقا چیزی از غذا نخورده.

امام خمینی در ماه رمضان  

حضرت امام خمینی (ره) روزها و ساعت ها و لحظه های عمر خود را، با مراقبه و محاسبه سپری کرده و صدها آیه قرآن را مجسم ساخت و عینیت بخشید.

توجه ویژه ای نسبت به ماه رمضان داشت. ملاقات های خودشان در ماه مبارک رمضان را تعطیل می کرد و دعا و تلاوت قرآن و ... می پرداخت. می گفت: خود ماه مبارک رمضان، کاری است.

یکی از یاران امام، در این باره گفته است:

در این ماه، ایشان شعر نمی خواندند و نمی سرودند و گوش به شعر هم نمی دادند. دگرگونی خاصی متناسب با این ماه در زندگی خود ایجاد می کردند، به گونه ای که این ماه را سراسر ، به تلاوت قرآن مجید و دعا کردن و انجام دادن مستحبات مربوط به ماه رمضان سپری می کردند.

ایشان به هنگام سحر و افطار، بسیار کم می خوردند، به گونه ای که خادم شان فکر می کرد که امام، چیزی نخورده است.

خاطراتی نزدیکان امام از عبادات ایشان

اکثر آشنایان امام نقل می کنند که از سن جوانی نماز شب و تهجد جزو برنامه هایشان بود.

بعضی از اهل بیت ایشان می فرمودند: وقتی در ظلمات و تاریکی نیمه شب آهسته وارد اتاق امام می شدم معاشقه امام را با خدا احساس می کردم و می دیدم که با خضوع و خشوعی خاص نماز می خواندند و قیام و رکوع و سجود را به جا می آوردند که حقا وصف ناپذیر بود. با خودم فکر می کردم که شب امام حقیقتا لیلة القدر است این حالات امام نه یک شب و دو شب بلکه یک عمر برقرار بود، گفته اند که پنجاه سال نماز شب امام ترک نشد.

یکی از اعضای دفتر ایشان در این باره می گوید: پنجاه سال است که نماز شب امام ترک نشده، امام در بیماری، در صحت، در زندان، در خلاصی، در تبعید، حتی بر روی تخت بیمارستان قلب هم نماز شب خواندند.

و اگر شبی موفق به نماز شب نمی شدند فردایش بسیار ناراحت و محزون بودند. از مرحوم آیة الله مصطفی خمینی (ره) نقل شده که می فرمودند: دیدم آقا (امام) در اتاق خود هستند و صدای گریه ایشان بلند است از مادرم پرسیدم چه شده که آقا گریه می کنند مادرم فرمودند ایشان در شبی که موفق به نماز شب و راز و نیاز با خدا نشود چنین حالی را دارد.

برنامه های امام در ماه رمضان

از جمله برنامه های ویژه حضرت امام (ره) در ماه مبارک رمضان، عبادت و تهجد بود. امام عبادت را ابزار رسیدن به عشق الهی می دانستند و به صراحت بیان می کردند که در وادی عشق، نباید به عبادت به چشم وسیله ای برای رسیدن به بهشت نگاه کرد.

اما توجه خاصی به نوافل داشتند و هرگز نوافل را ترک نمی کردند. نقل شده است که امام، در نجف اشرف با آن گرمای شدید، ماه مبارک رمضان را روزه می گرفت و با اینکه در سنین پیری بودند و ضعف بسیار داشتند، تا نماز مغرب و عشاء را به همراه نوافل به جا نمی آوردند، افطار نمی کردند ! و شب ها تا صبح، نماز و دعا می خواندند و بعد از نماز صبح، مقداری استراحت می کردند و صبح زود، برای کارهایشان آماده می شدند.

شب زنده داری و تهجد امام در ماه مبارک رمضان، وضعیت دیگری داشت. یکی از محافظان بیت می گوید: در یکی از شب های ماه مبارک رمضان، نیمه شب، برای انجام کاری مجبور شدم از جلوی اتاق امام گذر کنم. حین عبور، متوجه شدم که امام، زار زار گریه می کردند! هق هق گریه امام که در فضا پیچیده بود، واقعاً مرا تحت تأثیر قرار داد که چگونه امام، در آن موقع از شب، با خدای خویش راز و نیاز می کند.

و در ماه رمضان این شب زنده داری و تهجد وضعیت دیگری داشت یکی از محافظان بیت می گوید: در یکی از شبهای ماه رمضان نیمه شب برای انجام کاری مجبور شدم از جلوی اتاق امام گذر کنم حین عبور متوجه شدم که امام زار زار گریه می کردند، هق هق گریه امام که در فضا پیچیده بود واقعا مرا تحت تاثیر قرار داد که چگونه امام در آن موقع از شب با خدای خویش راز و نیاز می کند.

آخرین رمضان دوران حیات امام به گفته ساکنان بیت از رمضان های دیگر متفاوت بود، به این صورت که امام همیشه برای خشک کردن اشک چشمشان دستمالی را همراه داشتند، ولی در آن ماه رمضان حوله ای را نیز همراه بر می داشتند . تا به هنگام نمازهای نیمه شبشان از آن استفاده کنند.

یکی از محافظان بیت می گوید: در رمضان سال قبل از رحلتشان بعضی وقت ها که به نزد ایشان می رفتم می دیدم که قیافه شان کاملا بر افروخته است و چنان اشک ریخته اند که علاوه بر دستمال اشکشان را با حوله پاک می کردند.

توجه ویژه امام به قرآن

امام در هر فرصتی که به دست می آوردند، ولو اندک، قرآن می خواندند. بارها دیده شد که امام، حتی در دقایقی قبل از آماده شدن سفره ـ که معمولاً به بطالت می گذرد ،قرآن تلاوت می کنند!

امام بعد از نماز شب تا وقت نماز صبح، قرآن می خواند.

یکی از همراهان امام در نجف، اظهار می کرد: که امام خمینی در ماه مبارک رمضان، هر روز 10 جزء قرآن می خواندند؛ یعنی در هر سه روز، یک بار قرآن را ختم می کردند.

علاوه بر آن، هر سال چند روز قبل از ماه مبارک رمضان، دستور می دادند که چند ختم قرآن برای افرادی که مد نظر مبارکشان بود، قرائت شود.

یکی از همراهان امام در نجف اظهار می کرد که امام خمینی (ره) در ماه رمضان هر روز 10 جزء قرآن می خواندند، یعنی در هر سه روز یک دوره قرآن می خواندند. برادران خوشحال بودند که توانسته اند دو دوره قرآن را در ماه رمضان بخوانند ولی بعد فهمیدند که امام ده دوره قرآن را ختم کرده اند.

علاوه بر آن هر سال چند روز قبل از ماه رمضان دستور می دادند که چند ختم قرآن برای افرادی که مد نظر مبارکشان بود قرائت شود.

مهمانی خدا در نگاه حضرت امام(ره)

ادب مهمانی خدا، معرفت به مقام خداوندی پروردگار است. مقامی که به گفته ایشان، ائمه اطهار و انبیای بزرگ الهی همیشه به دنبال معرفت بیشتر و شناخت کامل آن بوده‌اند و آرزوی دستیابی به چنین معدن عظیمی را داشته‌اند.

همان معدن عظمت که در مناجات شعبانیه وصول بدان، غایت انقطاع الی‌الله و نتیجه روشنی دل به نور دیدار عنوان شده است: «و انر ابصار قلوبنا بضیاء نظرها الیک، حتی تخرق ابصار القلوب حجب النور فتصل الی معدن العظمه، چشم دل‌هایمان را با پرتوی دیدار خودت روشن گردان تا دیده دل‌ها پرده‌های نور را بدرد و به معدن عظمت و جلال برسد اگر با پایان یافتن ماه مبارک رمضان در اعمال و کردار شما هیچگونه تغییری پدید نیامد و راه و روش شما با قبل از ماه صیام فرقی نکرد معلوم می شود، روزه ای که از شما خواسته اند محقق نشده است.

اگر دیدید کسی می خواهد غیبت کند، جلوگیری کنید و به او بگویید: ما متعهد شده ایم که در این سی روز ماه مبارک رمضان از امور محرمه خود داری ورزیم و اگر نمی توانید او را از غیبت باز دارید از آن مجلس خارج شوید، ننشینید و گوش کنید، باز تکرار می کنم تصمیم بگیرید در این سی روز ماه مبارک رمضان مراقب زبان، چشم، گوش و همه اعضا و جوارح خود باشید. توجه بکنید که ماه مبارک را به آدابی عمل بکنید . . . فقط دعا نباشد دعا به معنای واقعی اش باشد. 

منبع : پایگاه حوزه         www.hawzah.net
 

پایان پیام/