خبرگزاری شبستان-استان هرمزگان؛ حضرت خدیجه(سلام الله علیها)، مادر امت، از جایگاه بسیار رفیعی در اسلام برخوردار می باشد و نقش موثز و مهمی در نشر و توسعه دین مبین اسلام داشته است؛ این بانوی بزرگوار که از ثروتمندان قریش بود، تمامی اموال و ثزوت خویش را در راه اعتلا و گسترش دین خدا هزینه کرد.
ام المومنین(سلام الله علیها)، پیش از ظهور اسلام، از زنان بر جسته قریش بود تا آنجا که او را طاهره و سیده زنان قریش می خواندند.
زمانی که حضرت خدیجه(سلام الله علیها) به همسری پیامبر گرامی اسلام(صلی الله علیه و آله و سلم) درآمد، زنان مکه به دلیل دشمنی با این بانوی بزرگوار، از آن حضرت دور می کردند.
آن بانوی جلیل القدر در 24 سال زندگی مشترک با نبی مکرم اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم)، خدمات بسیاری برای دین اسلام انجام داد.
حمایت های مالی، روحی، عاطفی از حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم)، تصدیق و تأیید پیامبر در روزگاری که هیچ کس تاییدش نمی کرد و یاری رسول الله در برابر آزار مشرکان، گوشه هایی از این خدمات ارزشمند است.
حضرت خدیجه(سلام الله علیها) پس از ازدواج با پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم)، تمام دارایی خود را به نبی خدا بخشید تا آن را هرگونه می خواهد مصرف کند؛ پیغمبر(صلی الله علیه و آله و سلم) در این زمینه فرمودند: «هیچ ثروتی به اندازه ثروت خدیجه(سلام الله علیها) برای من سودمند نبود».
اموال حضرت خدیجه(سلام الله علیها) به عنوان ابزاری مناسب از همان ابتدا در خدمت اسلام و پیشرفت آن قرار گرفت و آخرین بخش از دارایی خدیجه توسط امیر مؤمنان (ع( در سفر هجرت به مدینه صرف شد.
حضرت خدیجه(سلام الله علیها) سه سال قبل از هجرت بیمار شد، چون بیماریش شدت یافت، عرض کرد: «یا رسول الله(صلی الله علیه و آله و سلم) چند وصیت دارم: من در حق تو کوتاهی کردم، مرا عفو کن». پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: «هرگز از تو تقصیری ندیدم و نهایت تلاش خود را به کار بردی، در خانه ام بسیار خسته شدی و اموالت را درراه خدا مصرف کردی». عرض کرد: «یا رسول الله، وصیت دوم من این است که مواظب این دختر باشید؛ چون او بعد ازمن یتیم و غریب خواهد شد. پس مبادا کسی از زنان قریش به اوآزار برساند، مبادا کسی به صورتش سیلی بزند، مبادا کسی بر اوفریاد بکشد، مبادا کسی با او برخورد غیر ملایم و زننده ای داشته باشد».
اما وصیت سوم را شرم می کنم برایت بگویم، آن را به فاطمه(سلام الله علیها) عرض می کنم تا او برایت بازگو کند سپس فاطمه(سلام الله علیه) را فراخواند و به وی فرمود: «نور چشمم!، به پدرت رسول الله(صلی الله علیه و آله و سلم) بگو: مادرم می گوید: من از قبر در هراسم؛ از تو می خواهم مرا در لباسی که هنگام نزول وحی به تن داشتی، کفن کنی». پس فاطمه زهرا(سلام الله علیها) از اتاق بیرون آمد و مطلب را به پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) عرض کرد. پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) آن پیراهن را برای خدیجه(سلام الله علیها) فرستاد و او بسیار خوشحال شد.
هنگام وفات حضرت خدیجه(سلام الله علیها)، پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) غسل و کفن وی را به عهده گرفت، ناگهان جبرئیل درحالی که کفن از بهشت همراه داشت، نازل شد و عرض کرد: «یا رسول الله، خداوند به تو سلام می رساند و می فرماید: ایشان اموالش را در راه ما صرف کرد و ما سزاوارتریم که کفنش را به عهده بگیریم».
از فضیلت های حضرت خدیجه(سلام الله علیها)، مقامی است در بهشت که از سوی خداوند به ایشان وعده داده شده است. پیامبراکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) نیز بارها این مسئله را به خدیجه(سلام الله علیها) بشارت می داد و می فرمود: «در بهشت، خانه ای داری که در آن رنج و سختی نمی بینی».
امام صادق(علیه السلام) نیز می فرماید: «هنگامی که خدیجه(سلام الله علیها) وفات یافت، فاطمه(سلام الله علیها) خردسال بی تابی می کرد و گرد پدرش می گشت و سراغ مادر را از او می گرفت، پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) از این حالت دختر کوچکش بیشتر محزون می شد و دنبال راهی بود تا او را آرام کند، فاطمه(سلام الله علیها) همچنان بی تابی می کرد تا اینکه جبرئیل بر پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) نازل شد و فرمود: «به فاطمه (سلام الله علیها) سلام برسان و بگو مادرت در بهشت خانه ای کنار آسیه، همسر فرعون و مریم، دختر عمران نشسته است». هنگامی که فاطمه(سلام الله علیها) این سخن را شنید، آرام گرفت و دیگر بی تابی نکرد.
مطالعه تاریخ زندگی حضرت خدیجه(سلام الله علیها) نشان می دهد که او هم در دوران جاهلیت و هم بعد از بعثت پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله و سلم) دارای فضائل اخلاقی و کمالات معنوی بوده است. او در جامعه خود به عنوان یک الگوی زن برتر، تاثیر بسزایی در گسترش صفات نیک انسانی داشته است؛ سخاوت، کرامت، ایثار و فداکاری، عفت و پاکدامنی، دوراندیشی و درایت و توجه به مستمندان، عطوفت و مهربانی و صبر و استقامت، از جمله فضیلت های پسندیده ایست که صفحات تاریخ این زن نمونه را نشان می دهد.
وفاداری این بانوی آسمانی در راه رسیدن به اهداف والای همسر خویش، مورد توجه سیره نویسان و محققان قرار گرفته است.
حضرت خدیجه(سلام الله علیها) از اولین لحظات بعثت، به پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) ایمان آورد و تا آخرین لحظات بر ایمان خود پای فشرد و لحظه ای شک و تردید به دل راه نداد.
آن حضرت از کمالات علمی نیز برخوردار بود، تاریخ گواهی می دهد که حضرت خدیجه(سلام الله علیها) در مورد دانش عصر خود اطلاعات فراوانی داشت و از کتاب های آسمانی آگاه و از نظر عقل و درایت و زیرکی بر تمام زنان حتی بسیاری از مردان معاصر برتری داشت.
رسول خدا در رابطه با حضرت خدیجه(سلام الله علیها) فرمود: «به خدا سوگند، خداوند بهتر از او زنی به من نداده، او بود که به من ایمان آورد، هنگامی که مردم کفر ورزیدند و او بود که مرا تصدیق کرد زمانی که مردم مرا تکذیب کردند و او بود که در مال خود با من مواسات کرد در وقتی که مردم محرومم کردند و بواسطه او، خداوند فرزندانی روزی من کرد.
حضرت خدیجه (سلام الله) در سن 65 سالگی در ماه رمضان سال دهم بعثت در خارج از شعب ابوطالب از دنیا رفت و پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) آن بانو را غسل داد و با همان پارچه ای که جبرئیل از طرف خداوند برای خدیجه(سلام الله علیها) آورده بود، کفن و در قبرستان حجون دفن کرد.
نظر شما