خبرگزاری شبستان-استان هرمزگان؛ حضرت خدیجه(سلام الله علیها)، فرزند «خُوَيْلِد بن اسد بن عبدالعُزّى بن قُصَىِّ بن کلاب» و «فاطمه»، نخستین بانویی است که دعوت پیامبر گرامی اسلام(صلی الله علیه و آله و سلم) را پذیرفت و همه ثروت خود را در راه اعتلا و پیشرفت اسلام بخشید.
حضرت خدیجه(سلام الله علیها)، بانویی با کمالات بود که از عمومیش«ورقه» که عالمی دانا بود و همچنین علمای یهود شنیده بود که پیامبری به نام محمد(صلی الله علیه و آله و سلم) به پیامبری مبعوث می شود که بر همه فضیلت دارد؛ حتی «ورقه» می دانست که آن حضرت با زنی از قریش ازدواج خواهد کرد.
روز عیدی، زنان قریش ازجمله حضرت خدیجه(سلام الله علیها) در مسجد الحرام دورهم جمع شده بودند که یکی از علمای یهودی وارد شد و خطاب به آنها گفت:«بزودی پیامبری از میان شما مردم کعبه مبعوث می شوند و هر کدام از شما زنها بتوانید افتخار همسری او را درک کنید به سعادت ابدی دست خواهید یافت»؛ زنان مکه او را مسخره و سنگ باران کردند، اما خدیجه(سلام الله علیها) در دلش احساس علاقه نسبت به آن حضرت ایجاد شد.
داستان ازدواج پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) با حضرت خدیجه(سلام الله علیها)
حجت الاسلام علی محمد باقی، استاد حوزه و دانشگاه در گفتگو با خبرنگار شبستان در این زمینه عنوان کرد: خدیجه زنی ثروتمند از خانواده ای اصیل که در شبه جزیره عربستان مشهور و معروف بود؛ از همین رو به دنبال شخصی امین بود که سرمایه اش را حفظ کند؛ این بانوی بزرگوار از قبل آوازه محمد(صلی الله علیه و آله و سلم) که به محمد امین معروف بود را نیز شنیده بود.
وی افزود: این بانوی بزرگوار، ابوطالب(علیه السلام) را واسطه کرد تا سرمایه و امور مربوط به تجارت خود را به محمد(صلی الله علیه و آله و سلم) بسپارد؛ او از طریق غلامش«میسره» که در یکی از سفرهای تجاری همراه پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) رفته بود از کرامات رسول خدا شنید و علاقمندیشان نسبت به نبی مکرم اسلام بیشتر شد.
این استاد حوزه و دانشگاه گفت: لذا خود خدیجه(سلام الله علیها) از پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) خواستگاری کرد و گفت: «به کنیزی شما حاضرم». سپس رسول گرامی اسلام(صلی الله علیه و آله و سلم) نیز به عمویش ابوطالب(علیه السلام) گفت و او نیز خدیجه(سلام الله علیها) را برای همسری پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) خواستگاری کرد.
شاعری از قریش در این باب شعری سروده است با این مضمون؛
«هنیئا مئیا یا خدیجه قد جرت لک الطیر فیما کان منک باسعد
تزوجت خیر البریه کلها و من ذالذی فی الناس مثل محمد
اقدت به الکتاب قدما بانه رسول من البطحا هادو مهتد»
ترجمه شعر:
گوارایت باد ای خدیجه این ازدواج که بواسطه آن پرنده خوشبختی به تو روی آورد
تو با بهترین انسان ها ازدواج کردی، کسی که در میان مردم مثل و مانندی ندارد
او کسی است که همه کتب آسمانی به او مژده داده اند
به اینکه او رسولی از بطحاست که هادی و هدایت شده بسوی خداست
به گفته وی؛ خدمات حضرت خدیجه(سلام الله علیها) بر کسی پوشیده نیست، حتی برخی از مورخین معتقدند که اگر ثروت این بانوی بزرگوار نبود هرگز اسلام پیشرفت نمی کرد، همان طور که شجاعت و دلاوری امیرالمومنین، حضرت علی(علیه السلام) از حریم اسلام دفاع کرد و حلم و محبت پیغمبر(صلی الله علیه و آله و سلم) دلها را به سمت اسلام متمایل نمود.
جایگاه حضرت خدیجه(سلام الله علیها) در اسلام
حجت الاسلام باقی اظهار کرد: رسول اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) درباره حضرت خدیجه(سلام الله علیها) فرمودند: به خدا قسم، خداوند همسری بهتر از خدیجه(سلام الله علیها) را به من نداده است؛ زمانی که همه مرا رها کردند و از من دوری می گزیدند، خدیجه مرا یاری کرد، تمام اموال خود را در اختیارم گذاشت و درحالی که همه مرا تکذیب می کرند او مرا تصدیق کرد و به دعوتم بسوی خدا لبیک گفت.
وی یادآور شد: هنگامی که رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) در غار حرا در حال عبادت بودند، حضرت خدیجه(سلام الله علیها) با مشقت از کوه بالا می رفتند و آب و غذا برای پیغمبر(صلی الله علیه و آله و سلم) می بردند و نبی خدا را در آن شرایط تنها نگذاشتند به گونه ای که روزی جبرئیل بر پیامبر نازل شد و فرمود:« ای رسول خدا، از جانب خدا به او سلام برسان و به او بشارت بده به خانه ای از تارهای طلا در بهشت که بدون مشقت و رنج و در اوج لذت در آن زندگی خواهد کرد».(صحیح مسلم)
استاد حوزه و دانشگاه افزود: پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) درباره اخلاص حضرت خدیجه(سلام الله علیها) فرمودند: «او همه اموالش را در راه اسلام خرج کرد و این نشان می دهد که خدیجه(سلام الله علیها)، جز برای جلب رضایت خداوند، آن سرمایه عظیم و هنگفت را خرج نکرد». در حقیقت او با خدا معامله کرد و به همین جهت نیز هنگام رحلت این بانو، جبرئیل امین، کفنی از بهشت آورد و عرض کرد: «یا رسول الله، خدا می فرماید: خدیجه همه اموالش را برای ما داد و ما خود کفن او را بر عهده می گیریم».
وفات حضرت خدیجه(سلام الله علیها)
اندک زمانی پس از پایان محاصره مسلمانان در شعب ابی طالب، در دهمین روز از ماه رمضان سال دهم بعثت (سه سال قبل از هجرت) واقعه‌ای رخ داد؛ رسول گرامی اسلام(صلی الله علیه و آله و سلم)، یار دیرینه خود، حضرت خدیجه(سلام الله علیها) را از دست داد.
در هنگامه‌ای که مسلمانان در شعب ابی‌طالب در محاصره بودند و وجود حضرت خدیجه کبری(س) تسلای خاطری برای رسول گرامی اسلام(ص) در آن وضعیت سخت و طاقت‌فرسا بود؛ پیامبر اکرم(ص) یار دیرینه خود را از دست داد.
امّ فضل حضرت خدیجه(سلام الله علیها) را غسل دادند و پيامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) نیز با دستان مباركش این بانوی بزرگوار را در قبرستان حَجون(قبرستان ابوطالب) بدون اداى نماز به خاك سپرد، زیرا كه تا آن زمان، هنوز نماز ميت واجب نشده بود.
عام الحزن
حجت الاسلام باقی خاطرنشان کرد: پس از اين مصيبت چنان حزن عجیبی بر پيامبر اسلام(صلی الله علیه و آله و سلم) وارد شد كه آن سال عام الحزن ناميدند، آن حضرت به جبرئیل شکایت کرد و سپس از طرف خدا بر پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) وحی شد که دیگر از این شهر(مکه) خارج شود.
وی افزود: پیغمبر(صلی الله علیه و آله)سال‌ها پس از رحلت حضرت خدیجه(سلام الله علیها) هرگاه به یاد این بانو می افتادند، اشک از چشمان مبارکشان جاری می شد.
نظر شما