کودکان در دوره کودکی بزرگ شدند

خبرگزاری شبستان: دوران کودکی، شیرین ترین دورانی است که هر فرد در زندگیش آن را تجربه می کند، دورانی که خیلی از بزرگتر ها دوست دارند به آن دوران بازگردند.دورانی که در آینده هر فردی جایگاهی دارد و از آن یاد می کند.

دهه های پنجاهی از دوران کودکی  با تمام کمبودهایی که وجود داشت به شرینی یاد می کنند و اکثر کارتون هایی که در تلوزیون هفته ای یکبار نشان می داد را در یاد دارند وحتی موسیقی های برخی از کارتون را هم برای آنان خاطره می سازد.

دوران کودکی که بیشتر دهه پنجاهی آن را در کوچه ها و حیاط خانه هایشان با بازی کردن گذراندند. بازی کردن هایی که زمین خوردن های آن موجب شده بود تا هر بچه ای از وصله زدن در زانوی شلوار یک خاطره در بزرگسالی داشته باشد.

دهه پنجاهی ها در دهه هایی بزرگ شدند که داشتن تلفن همراه برای آنان آرزو بود،هنگام خواستگاری نیز داشتن تلفن همراه برای خواستگار یک امتیاز به حساب می آمد و همانند داشتن یک ملک در مراسم خواستگاری مطرح می شد.

دهه پنجاهی هایی که تجربه زندگی باجمعیت بیش از 6 نفر را در خانه های نقلی دارند،  خانه هایی که یک یا دو اتاق داشت اما حیاط آن با صفا بود و روزگار کودکی در آن می گذشت.

دهه پنجاه و شصتی هایی که در دوران کودکی، کودکی کردند و اکنون که بزرگ شده اند خاطره های دوران کودکی را با شیرنی در روزهایی سخت زندگی بزرگسالی مرور می کنند.

اما امروزه می گویند؛ زمان تغییر کرده است، کودکان در دوره کودکی بزرگ می شوند، کودکان در کودکی طمع بزرگ شدن را می چشند.همانند کودکانی که با لپ تاپ و تلفن همراه بزرگ می شوند.کودکانی که غرق در شبکه های اجتماعی و بازی های رایانه ای هستند و توپ های آنان در خانه هایشان تارعنکبوت بسته است.کودکانی که کارتون های آنان نیز وارداتی است و از طریق سی دی و اینترنت در لپ تاپ و تلفن همراه نگاه می کنند و در تلویزیون جستجو کارتون نیستند.

امروزه، کودکان دارای گوشی هایی هستند که پر از شعبده بازی در آن است، آنان به بارگذاری و دانلود معتاد شده اند و آن را بهتر از پدر ومادرهایشان یاد گرفته اند.

امروزه شاهد کودکانی هستیم که ساعت های با درهای بسته خود را در اتاق خوابشان سرگرم می کنند و پدر ومادرهایی که پشت درهای اتاق مانده اند و خیالشان را خوش کرده اند که کودکشان یا مشغول درس خواندن است یا با تلفن همراهش اوقاتش را به فراغت می گذراند فراغتی که هزاران تهدید برای آنان دارد.

امروزه؛ شاهد پدر و مادر هایی هستیم  که به تامین رفاه فرزندانشان بیشتر اهمیت می دهند و پیش می آید حقوق یک ماه خود را به خرید تبلت و تلفن یا به صورت اقساطی می دهند تا فرزند شان احساس رضایت کند.

نسل های جدید آیا در آینده با موسیقی کارتونی یا کارکترهایی خاطره خواهند داشت یا خاطره آنان با بزرگترهایی که سالمند شده اند یکی خواهد بود و حسرت دوران کودکی را خواهند کشید که در آن بزرگی کرده اند.