ماجرای تنها بوسه‌ بر دست آیت‌الله خوانساری/احکام شرعی برنامه مساجد و هیئات باشد

به گزارش خبرنگار قرآن و معارف خبرگزاری شبستان، مراسم ترحیم حجت‌الاسلام والمسلمین سیدحسین مرتضوی، استاد سطوح عالی حوزه که شامگاه چهارشنبه 12 خردادماه دار فانی را وداع گفت، امروز با حضور تعدادی از مسئولان، مدیران، استادان و طلاب حوزه تهران و عموم مردم در مدرسه علمیه فیلسوف الدوله برگزار شد.

حجت‌الاسلام والمسلمین سیدابوالقاسم شجاعی، دبیر جامعه وعاظ تهران در این مراسم، حوزه علمیه را دانشگاه بزرگ اخلاق، معنویت و عبودیت خواند و گفت: حوزه علمیه علاوه بر تربیت مراجع تقلید و علما، سد محکمی در برابر اشاعه فساد در جامعه است.

دانش در آخرت نیز مهم است

وی افزود: دانش علاوه بر دنیا، در آخرت نیز مهم و همه علوم در دین اسلام، محترم است، هرچند علم دین، ارزشمندتر است. امیرمومنان امام علی (ع) می‌فرمایند: «روزی ابوذر از پیامبر (ص) پرسید: حضور در درس عالم، مهمتر است یا شرکت در تشییع جنازه شهید؟ رسول الله (ص) پرسیدند: «ای اباذر! آیا کسی در تشییع آن شهید حاضر می شود؟ ابوذر پاسخ داد: بله. پیامبر (ص) فرمودند: یک ساعت حضور در درس عالم با هزار شب عبادت که در هر شب آن، هزار نماز خوانده شود برابری می‌کند. البته به شرط اینکه در آن جلسه، حلال و حرام خدا بیان شود.

دبیر جامعه وعاظ تهران ابراز کرد: عالم شیمی یا دانشمند فیزیک یا فرهیختگان سایر علوم محترم هستند اما ارزش عالمی که حلال و حرام خدا را مشخص می‌کند، بالاتر است.

دوستان اهل بیت (ع)، احکام شرع را بدانند

وی با اشاره به کلام امام موسی بن جعفر (ع) که فرمودند: "اگر فردی حلال و حرام ما را نفهمد، شیعه واقعی نیست و پیکرش، جنازه او است"، اضافه کرد: دوستان اهل بیت (ع) باید احکام شرع را بدانند.

حجت‌الاسلام والمسلمین شجاعی ادامه داد: همچنان که در گذشته یک روحانی، پیش از هر سخنرانی و مداحی، مسائل دینی را برای مردم می‌گفت، امروزه نیز باید جلسات مساجد و هیئات مزین به بیان احکام شرعی شود. برای نمونه میرزاعلی اکبر تهرانی (ره) همواره قبل از طرح بحث، یک مسئله شرعی بیان می کرد.

خداوند به روحانیت، برکت داده است

وی با بیان اینکه خداوند به روحانیت برکت داده است زیرا اهل علم، ادب، فتوت و اخلاق هستند، گفت: روزی آیات عظام سید احمد خوانساری و محمدتقی آملی در میهمانی تاجری حاضر می‌شوند، این دو عالم در پایان جلسه، پیشاپیش مردم قصد خروج از میهمانی را داشتند که آقای خوانساری با اطمینان از اینکه نعلین زردرنگ متعلق به شیخ آملی است، آن را مقابلش قرار می‌دهد. در این هنگام، آیت‌الله آملی عصا را به کناری پرتاب می‌کند و دست آیت‌الله خوانساری را می‌بوسد. لحظه‌ای بعد آقای خوانساری می‌گوید: حاج شیخ! می‌دانی چرا دستم را کنار نکشیدم در حالی که اجازه بوسیدنِ دستم را نمی‌دهم؛ زیرا این دست به دلیل جفت کردن کفش‌های یک عالم، ارزش بوسیدن دارد.