هنگامي كه سخن از اردوهاي جهادي به ميان مي آيد، بيش از هرچيز خدمات عمراني و پزشكي جهادگران به مردم مستضعف ساكن در مناطق محروم در ذهن ها تداعي مي شود. اين اتفاق كاملا طبيعي است و اثر وضعي اجراي بيش از 180 هزار پروژه توسط جهادگران طي نزديك به دو دهه اخير است.
اگرچه خدمت رساني داوطلبانه جهادگران بسيجي به مناطق محروم طي دو دهه گذشته اثري قابل توجه بر زندگي مستضعفين بر جاي گذاشته، اما در اين ميان انديشه ورزان جهادي همواره بر اين مساله تاكيد كرده اند عمق بخشي به فرهنگ نوكري براي مستضعفين و خدمت به محرومان و فقرا مهمترين و بزرگترين نتيجه اي است كه از برگزاري اردوهاي جهادي در جاي جاي كشور حاصل مي شود. هر چند اين دستاورد نامرئي اردوهاي جهادي در بسياري از مواقع تحت تاثير دستاوردهاي ملموس عمراني كه در جايگاه خود بسيار ارزشمند هستند، از كانون توجه به دور مانده است.
ارسلان خادم يكي از طلاب جهادي اهل جيرفت است كه رسيدگي به مستضعفان و فقرا در جنوب كرمان بخش مهمي از زندگي اش را به خود اختصاص داده. او اقلا سه بار در سال به اردوي جهادي بلند مدت مي رود. جنوب استان كرمان از جمله محروم ترين نقاط كشور است و به همين دليل بسياري از گروه هاي جهادي كشور فعاليت هايشان را در روستاهاي اين منطقه متمركز كرده اند. نقش موثر ارسلان در اردوهاي جهادي جنوب كرمان او را به يكي از مشهورترين و در عين حال محبوب ترين چهره ها نزد جهادگران بسيجي تبديل كرده است.
اما نكته حائز اهميت اينجاست كه ارسلان خادم خود محصول نشر فرهنگ جهادي توسط جهادگران بسيجي است. او درباره نحوه پيوستنش به كاروان نوكران بي ادعاي مستضعفين در جنوب كرمان، مي گويد: «من 7 ساله بودم كه گروه جهادي – تبليغي فدائيان عدالت در جيرفت اردوي جهادي برگزار كردند. در آن اردو طلاب بسيجي با عشق و علاقه براي فقراي منطقه، خانه ساختند، طلبه هاي اين گروه جهادي كودكان و نوجوانان محل را دور هم جمع كردند و با مهرباني لذت بخش ترين روزها را برايشان رقم زدند. وقتي جهادگران رفتند احساس دريغ همه وجودم را گرفت، حال همه هم سن و سال هاي من همينطور بود. از لحظه وداع، هر روز منتظر بوديم كه طلبه هاي مهربان و دلسوز دوباره بيايند براي برگزاري اردوي جهادي.»
او مي افزايد: «طلاب جهادي خيلي زود دوباره براي تبليغ به شهر ما بازگشتند. كاممان زودتر از آنچه فكر مي كرديم شيرين شد. بزرگتر كه شدم فهميدم اساسا خصلت گروه جهادي فدائيان عدالت اين است كه در تمام طول سال اردوي جهادي برگزار مي كند و هميشه در جنوب كرمان مستقر هستند. سالهاست كه اين گروه جهادي همنشين مستضعفين جنوب كرمان است. من هم به طلبگي علاقه مند شدم، هم به شركت در اردوي جهادي. 15 ساله بودم كه براي اولين بار اردوي جهادي رفتم و رسما عضو فدائيان عدالت شدم.»
گروه جهادي فدائيان عدالت يكي از گروه هاي با سابقه و شاخص جهادي است كه 16 سال قبل توسط طلاب بسيجي مدرسه علميه معصوميه قم تشكيل شد و در ابتدا كار خود را با برگزاري اردوي جهادي در روستاهاي مستضعف نشين قم آغاز كرد. اين گروه جهادي اما خيلي زود راهي استان كرمان و مناطق محروم جنوب آن شد و سالهاست كه خدمت رساني به مستضعفين اين منطقه را دنبال مي كند.
ارسلان خادم علاوه بر عضويت در گروه جهادي فدائيان عدالت، گروه جهادي صداي ولايت را نيز راه اندازي كرده است. در اردوهاي جهادي كه ارسلان از 7 سال قبل تا امروز شركت كرده، 13 مسجد و 7 مدرسه براي محرومان جنوب كرمان ساخته شده است.
جديدترين اردوي جهادي كه ارسلان در آن شركت كرد، نوروز 1395 در روستاي محروم «دازان» برپا شده بود. او اين بار با گروه جهادي قمر بني هاشم (ع) همراه شده بود. طلبه جيرفتي در همين اردوي جهادي داماد شد؛ زير كپر با عشق. ازدواج ارسلان و همسرش وسط اردوي جهادي، شيرين ترين خاطره را براي روستائيان و نيز دوستان بسيجي اش رقم زد.
خودش در اين باره مي گويد: «همسرم حافظ كل قرآن كريم است. او در اردوهاي جهادي براي بچه ها، كلاس قرآن برگزار مي كرد. مي توانستيم طبق عرف عروسي بگيريم اما به نظرم رسيد داماد شدن در اردوي جهادي و عروسي گرفتن زير كپر در محروم ترين نقطه كرمان هيجان انگيز تر است. به همسرم پيشنهاد دادم، او هم استقبال كرد. خانواده هايمان هم گفتند، هر طور كه خودتان دوست داريد.»
محروميت هاي دردناك جنوب كرمان سالهاست كه آرام و قرار را از جوانان با غيرتي چون ارسلان گرفته است. با بغض و نيز صدايي لرزان مي گويد: «در جنوب كرمان تا دلتان بخواهد كپرنشين داريم. وضعيت جاده ها و راه هاي ارتباطي افتضاح است. در بسياري از روستاها طي مسيري 10 كيلومتري با وسيله نقليه، بيش از 2 ساعت زمان مي برد. بنا به طبيعت منطقه مار و عقرب گزيدگي زياد اتفاق مي افتد، بسياري از مردم ما به دليل همين وضعيت خراب جاده ها تا به پزشك برسند، جان مي دهند.»
ارسلان خاطرنشان مي كند: «غالب روستاهايمان فاقد مدرسه هستند و كلاس ها در كپر برگزار مي شود. همين كلاس هاي كپري هم بخاري ندارند و در زمستان معلم ها مجبورند زير كپر آتش روشن كنند، خيلي خطرناك است. بگذريم كه در بسياري از روستاها، مدارس حتي كپري هم نيستند و بچه ها زير چادر درس مي خوانند و براي قضاي حاجت هم بايد تپه يا درختي پيدا كنند. از دبيرستان هم خبري نيست. كشاورزانمان نمي دانند چه بكارند. هر چه مي كارند از گوجه و خيار و هندوانه روي دستشان مي ماند و روز به روز فقيرتر مي شوند. مساجد منطقه هم از شيخ و روحاني خالي است، البته الحمدلله كشورمان كمبود شيخ ندارد منتهي دوستان اصرار دارند به جاي اين مناطق در قم مجتمع باشند...»
تصاویر از: مجتبی حیدری
نظر شما