مدیران تئاتر ارگان ها ذاتاً برنامه های خودشان را قبول ندارند

خبرگزاری شبستان: یکی از مطالبات جدی علاقه مندان هنرهای نمایشی، پیگیری و توجه به مشکلات اساسی تئاتر است. مشکلاتی که گاه با سهل انگاری و اغلب با عدم برنامه ریزی و توجه جدی به این حوزه در طی سالیان پدید آمده و حالا دامن گیر اهالی این عرصه شده اند.

در سالهای اخیر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی کوشیده تا توجه بیشتری به مسائل تئاتر نشان دهد و در همین راستا، علی جنتی سال 95 را هم در ادامه ی سال 94 به اسم تئاتر نامگذاری کرد. مسئله ای که نشان از توجه مسئولین به هنرهای نمایشی است اما به خودی خود دردی دوا نمی کند.

وحید لک، کارشناس حوزه ی تئاتر، تناقض رفتار مدیران را یکی از مشکلات تئاتر دانست و در این باره به خبرنگار تئاتر شبستان گفت: یک نکته ی اساسی که اوضاع آشفته ی تئاتر را مشکوک جلوه می دهد رفتارهای متناقض مدیران و تصمیم گیران عرصه ی تئاتر است. جایی که مدیران حوزه ی تئاتر گاه بر حسب مصلحت های غیر ضروری برنامه های خدماتی تئاتر را به گونه ای طراحی می کنند که حتی خودشان به آن اعتقادی ندارند. در واقع مدیرانی که در مجموعه های تئاتری و سازمان ها و ارگان های مختلف قرار دارند، چیزی را که به عنوان برنامه در دستور کارشان قرار می دهند، ذاتا قبول ندارند چرا که اساساً شناخت کاملی از آن ندارند.

وی با بیان این که  آن چیزی که مدیران در اندیشه و فکر خود دارند با کاری که انجام می دهند متفاوت و گاه متناقض است، ادامه داد: نمونه ی این رفتارهای متناقض بسیار است یعنی مسئولین تئاتری ما که در گذشته فعالیت تئاتری داشتند رفتارشان با آنچه که امروز در جایگاه مدیر ارائه می کنند، متفاوت است.  وقتی رفتار مدیری با گذشته ی خودش هم تناقض دارد باورپذیری این مدیر در موقعیت تازه، برای خانواده ی تئاتر سخت می شود. به هرحال می بایست مدیر تئاتری، خودش را به درستی معرفی کند و به درستی در حمایت تئاتر قدم بردارد.

مشاور سابق اجرایی مرکز هنرهای نمایشی ادامه داد: تئاتر در دنیا یک امکان است، یعنی ما می توانیم تئاتر را یک امکان فرهنگی پیش برنده بدانیم اما ما حتی تصور درستی از آن نداریم. چرا که بسیاری از برنامه های ما هماهنگ و هم سو نیست و دلیل اصلی این اتفاق را باید عدم خلاقیت، برنامه ریزی و تعهد در مدیران دانست.

وی که سابقه ی معاونت هنری تماشاخانه ایرانشهر را دارد، اضافه کرد: خیلی از مدیران در توجیه نقص رفتار مدیریتی خودشان، بودجه را بهانه می کنند یا توجیه های سیاسی دارند و نبود نیروهای متخصص و چیزهای دیگر را. تازگی ها هم تاثیر رفتارهای بین المللی را در عرصه تئاتر دخیل می کنند که البته بی تاثیر نیست اما این توصیف ها بیشتر کاریکاتوری و غیر واقع است. چرا که یک مدیر وقتی در  جایگاهی قرار می گیرد باید قبل از قبول مسئولیت حوزه را بشناسد و برنامه هایش را با توجه به این شناخت ارائه کند و اگر نمی تواند تغییر مثبتی ایجاد کند بهتر است وارد گود نشود.