باور ظهور مصلحِ موعود اعتقادی عمومی بین ادیان است

به گزارش گروه مهدویتخبرگزاری شبستان، مساله عقیده به ظهور مصلحی جهانی در پایان دنیا امری عمومی و همگانی است و اختصاص به هیچ قوم و ملیتی ندارد. منشاء این اعتقاد کهن و ریشه دار، علاوه بر اشتیاق درونی و میل باطنی هر انسان- که به طور طبیعی خواهان عدل، صلح و امنیت در سرتاسر جهان است-  نویدهای بی شائبه پیامبران الهی در طول تاریخ بشریت به مردم مومن و آزادیخواه جهان است.

تمام پیامبران بزرگ الهی در دوران ماموریت الهی، خود به عنوان جزئی از رسالت خویش به مردم وعده داده اند که در آخرالزمان و در پایان روزگار، یک مصلح بزرگ جهانی ظهور می کند و مردمان جهان را از ظلم ظالمان و ستم ستمگران نجات می دهد و فساد بی دینی و بی عدالتی را در تمام جهان ریشه کن ساخته و سراسر جهان را پُر ازعدل و داد می کند.

سیری کوتاه در افکار و عقاید ملل مختلف جهان مانند مصر باستان، هند، چین، ایران و یونان و نگرش به افسانه های دیگر اقوام مختلف بشری، این حقیقت را به خوبی روشن و مسلم می سازد که همه اقوام مختلف جهان با آن همه اختلاف آرا، عقاید و اندیشه های متضادی که با یکدیگر دارند در انتظار مصلح موعود جهانی بسر می برند.

1- ایرانیان باستان معتقد بودند که: «کرزاسپه» قهرمان تاریخی آنان زنده است و در«کابل» خوابیده و صدهزار فرشته او را پاسبانی  می کنند تا روزی که بیدار شود و قیام کند و جهان را اصلاح نماید.

2- گروهی دیگر از ایرانیان می پنداشتند که: «کیخسرو» پس از تنظیم کشور و استوار ساختن شالوده فرمانروایی، دیهیم پادشاهی به فرزند خود داد و به کوهستان رفت و در آنجا آرمیده تا روزی ظاهر شود و اهریمنان را از گیتی براند.

3- نژاد «اسلاو» بر این عقیده بودند که از مشرق زمین یک نفر برخیزد و تمام قبایل «اسلاو» را متحد سازد و آنها را بر دینا مسلط گرداند.

4- نژاد «ژرمن» معتقد بودند که یک نفر فاتح از طوایف آنان قیام نماید و «ژرمن» را بر دنیا حاکم کند.

5- اهالی صربستان انتظار ظهور «مارکو کرالیویچ» را داشتند.

6- برهمائیان از دیرزمانی براین عقیده بودند که در آخر زمان «ویشنو» ظهور نماید و بر اسب سفیدی سوار شود و شمشیر آتشین بر دست گرفته و مخالفین را خواهد کشت و تمام دنیا «برهمن» گردد و به این سعادت برسد.

7- ساکنان جزایر انگلستان از چندین قرن پیش آرزومند و منتظرند که «ارتور» روزی از جزیره «آوالون» ظهور نماید و نژاد « ساکسون» را در دنیا غالب گرداند و سعادت جهان نصیب آنها گردد.

8- «اسن ها» معتقدند که پیشوایی در آخرالزمان ظهور کرده دروازه های ملکوت آسمان را برای آدمیان خواهد گشود.

9- «سلتها» می گویند: پس از برزو آشوب هایی در جهان «بوریان بور ویهیم» قیام کرده دنیا را به تصرف خود در می آورد.

10- اقوام اسکاندیناوی معتقدند که: برای مردم دنیا بلاهایی می رسد، جنگ های جهانی اقوام را نابود می سازد، آنگاه «اودین» با نیروی الهی ظهور کرده  بر همه چیره می شود.

11- اقوام اروپای مرکزی در انتظار ظهور«بوخص» هستند.

12- اقوام امریکای مرکزی معتقدند که: «کوتزلکوتل» نجات بخش جهان پس از بروز حوادثی در جهان پیروز خواهد شد.

13- چینی ها معتقدند که «کرشنا» ظهور کرده جهان را نجات می دهد.

14- زرتشتیان معتقدند که:«سوشیانس» (نجات دهنده بزرگ جهان) دین را در جهان رواج دهد، فقر و تنگدستی را ریشه کن سازد، ایزدان را از دست اهریمن نجات داده مردم جهان را هم فکروهم گفتاروهم کردار گرداند.

15- قبایل «ای پوور» معتقدند که : روزی خواهد رسید که در دنیا دیگر نبردی بروز نکند و آن به سبب پادشاهی دادگر در پایان جهان است.

16- گروهی از مصریان که در حدود 3هزار سال پیش از میلاد در شهر «ممفیس» زندگی می کردند معتقد بودند که سلطانی در آخر الزمان با نیروی غیبی برجهان مسلط می شود، اختلاف طبقاتی را از بین می برد و مردم را به آرامش و آسایش می رساند.

17- گروهی دیگر از مصریان باستان معتقد بودند که فرستاده خدا در آخرالزمان در کنار خانه خدا پدیدار گشته جهان را تسخیر می کند.

18- ملل و اقوام مختلف هند مطابق کتاب های مقدس خود در انتظار مصلحی هستند که ظهور خواهد کرد و حکومت واحد جهانی را تشکیل خواهد داد.

19- یونیان می گویند: «کالویبرگ» نجات دهنده بزرگ ظهور می کند و جهان را نجات می دهد.

20 – یهودیان معتقدند که: در آخر الزمان «ماشیع» (مهدی بزرگ) ظهور می کند و ابدالآباد  در جهان حکومت می کند، او را از اولاد حضرت اسحاق می پندارند، در صورتی که تورات (کتاب مقدس یهود) او را صریحا از اولاد حضرت اسماعیل دانسته است.

21- نصارا نیز به وجود حضرت مهدی علیه السلام قایلند و می گویند: او در آخرالزمان ظهور می کند و عالم را خواهد گرفت ولی در اوصافش اختلاف دارند.

آنچه که گفته شد گرچه همه آنها با حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه  کاملا تطبیق نمی کند و حتی برخی از آنها اصلا با مهدی موعود اسلام (عج) وفاق ندارد، اما از یک حقیقت مسلم حکایت می کند و آن این که:

این افکار و عقاید و آراء که همه آنها با مضمون های مختلف از آینده ای درخشان و آمدن مصلحی جهانی در آخرالزمان خبر می دهند نشانگر این واقعیت است که همه آنها در واقع از منبع پُرفیض وحی سرچشمه گرفته است و لکن در برخی از مناطق دوردست که شعاع حقیقت در آنجا کمتر تابیده،  در طول تاریخ به تدریج از فروغ آن کاسته شده و فقط کلیاتی از نویدهای مهدی موعود (عج) و «مصلح جهانی» در میان ملت ها به جای مانده است.

البته سالم ماندن این نویدها در طول قرون متمادی خود بر اهمیت موضوع می افزاید و مساله «مهدویت» و ظهور مصلح جهانی را قطعی ترمی کند. بنابراین، عقیده به ظهور مبارک حضرت مهدی علیه السلام در آخرالزمان یک عقیده عمومی است و اگر کلمه «مهدی» و واژه های دیگر را که پیروان سایر ادیان و مذاهب مختلف جهان بر آن حضرت (عج) اطلاق می کنند، از قالب اصطلاح اختصاصی آنها در آوریم و آن حضرت (عج) را «نجات بخش بزرگ آسمانی» یا «مصلح جهانی» و یا «رهایی بخش غیبی» بنامیم اختلاف اسمی نیز رفع می شود.