روایت شاگرد کفش دوزی که صاحب کار شد

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری شبستان، کودکی بیش نبود که به دلیل کهولت سن پدر و از کار افتادگی او چرخ زندگیشان سخت می چرخید، چرخی که به کمیته امداد امام خمینی (ره) تکیه خورده بود.

مهدی از کودکی در کنار استادی که از کر و لال بود کار کفش دوزی را یاد گرفت، استادش، یک استاد تمام در کفش دوزی بود و به مهدی مهارت کفش دوزی و تعمیر آن  را آموخت.

خانواده اش همچنان تحت پوشش کمیته امداد بودند و شرایط زندگی بر وفق مراد مهدی جاهنشاهی نبود تا اینکه چشمم به  اطلاعیه ای می خورد که نشان از اعطای وام کمیته امداد به نیازمندان داشت.

سال های کار او در کفش دوزی  اندوخته ای را نصیبش کرده بود و با همان اندوخته به سراغ کمیته امداد می رود  تا وامی را دریافت کند، اعطای وام به کسی که سال هاست فرزند کمیته امداد است زیاد هم سخت نبود او وام 5 میلیونی را می گیرد و مغازه کفش دوزی را راه اندازی می کند.

کار کفش دوزی مهدی در شهرستان بندر گز استان گلستان می گیرد و کار و کاسبی خوبی راه می ندازد، به کمک وام کمیته امداد وحمایتی که یکی از بانک ها به واسطه کمیته امداد از  او می کند مغازه اش تبدیل به کارگاه می شود.

مهدی در حال حاضر 35 سال دارد، صاحب کارگاهی است که سه کارگر از مددجویان کمیته امداد در آنجا مشغول به کار هستند، استاد مهدی نیز سرپرست کارگرها است.

او همواره استادش را استاد خطاب می کند و می گوید هرچه دارم به برکت حضور استادم است او نباشد کارمان لنگ می ماند.

هیچ گاه فکر نمی کرد که می تواند روزهای سخت زندگی را سپری کند و اکنون که متاهل و صاحب یک فرزند است صاحب کار شود و کارش رونق بگیرد و در چرم دوزی برای شهرستان خود یک برند محسوب شود.

او اکنون سرمایه ای دارد که  خرج زندگی چهار نفردیگر را می دهد و معتقد است اگر باز حمایتش کنند می تواند دستگاه های پیشرفته بخرد تا مجبور به دست دوزی کفش نشوند و اینگونه تولیداتش بیشتر می شود و بالطبع درآمد بیشتری هم عاید خود و کارگرهایش خواهد شد.

مهدی همچنان خود را مدیون کمیته امداد می داند و می گوید دوباره درخواست وام داده ام اگر اعطا شود کار وکاسبیم را گسترش می دهم و می توانم کارگران بیتشتری را جذب کنند تا اشتغال زایی شود.

مهدی های زیادی در این کشور وجود  دارند که نیازمند حمایتی هر چند کوچگ هستند تا بتوانند گلیم خود را از آب بیرون بکشند و نه تنها رنگ فقر را از خود بزدایند بلکه دلیلی شوند تا تعدادی دیگر نیز نانی  بر سر سفره خود ببرند.