خبرگزاری شبستان – گروه سیاسی: نروژ دارای ذخایر زیادی از نفت خام، گاز طبیعی، مواد معدنی، آبزیان، چوب، آب شیرین و نیروی برق‌آبی است. صنعت نفت حدود یک‌چهارم از تولید ناخالص داخلی این کشور را تشکیل می‌دهد و این کشور چهارمین درآمد سرانه در جهان را دارا است. نروژ از الگوی کشورهای رفاه‌محور شمال اروپا پیروی می‌کند و در ازای دریافت مالیات‌های سنگین از شهروندان، دولت به آنها بیمه درمانی همگانی اعطا می‌کند به آموزش عالی یارانه می‌دهد. در این کشور نظام فراگیر تأمین اجتماعی وجود دارد. از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۶ و سپس دوباره از سال ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۱ نروژ بالاترین شاخص توسعه انسانی در جهان را داشته است.
صادرات عمده نروژ را نفت تشکیل می‌دهد به طوری که نروژ روزانه ۳ میلیون بشکه نفت خام صادر می‌کند ولی عضو سازمان جهانی اوپک نیست. از دیگر صادرات نروژ می‌توان به گوشت گاو، شیر و سایر فراورده‌های دامی اشاره کرد. بیش از نیمی از مساحت نروژ پوشیده از درخت است و چوب از صادرات عمده این کشور می‌باشد. به‌دلیل داشتن خط ساحلیِ بسیار طولانی، آبزیان دریایی، یکی از چرخه‌های اقتصاد این کشور را تشکیل می‌دهند. نروژ ۳ نوع ماهی دارد که در هیچ جای دنیا یافت نمی‌شود. دیگر منابع مهم درآمد ارزیِ این کشور، صنعت ماهیگیری است و پرورش ماهی ـ که دولت با برنامه‌های توسعه تشویق کرده‌است ـ جای صید نهنگ و ماهی‌های اعماق دریا را می‌گیرد. تنها قسمت کوچکی از این سرزمین قابل کشت است و در بخش کشاورزی و دامداری ـ که یارانه زیادی به آن داده می‌شود ـ بیشتر به تولید لبنیات و علوفه می‌پردازند.
در چند سال گذشته، رشد تولید کند بوده‌است و در شرایط کنونی، دولت باید به‌دنبال شیوه‌ای رقابتی برای دریافت مالیات و نیز راه‌هایی برای جذب سرمایه‌گذاری باشد. هزینه زندگی در این کشور بالاست. هزینه‌ها در نروژ می‌تواند برای کسانی که برای اولین بار به آنجا می‌روند، حیرت‌انگیز باشد. اما دستمزد مناسب نیروی انسانی، این هزینه‌ها تقریباً با سطح درآمد افراد هماهنگی دارد.
بنابراین گزارش، روابط اقتصادی ایران و نروژ در سال ۱۳۰۹، با امضاء عهدنامه مودت‌آمیزی در زمینه دریانوردی آغاز شد. بعد از آن در تاریخ ۱۰ خرداد ۱۳۲۹ (۲۲ ماه مِی ۱۹۵۰) موافقت‌نامه سرویس‌های حمل و نقل هوایی - بازرگانی میان دو دولت به امضاء رسید و قراردادهائی نیز در (اکتبر ۱۹۵۶)، دربارهٔ معافیت متقابل شرکت‌های هواپیمائی از پرداخت مالیات مورد توافق قرار گرفت. روابط اقتصادی بین دو کشور، طی سالیان متمادی به صورت سنتی ادامه داشت ولی در سطح نسبتاً پائینی برقرار بوده است. در سال ۱۳۵۵، اجلاس مشترکی در زمینه‌های اقتصادی و فنی در سطح وزیران دو کشور در اسلو برگزار شد. در این اجلاس، دولت نروژ برای همکاری خود با ایران در زمینه توسعه صنایع فلزی، کمک به بهبود سیستم کشاورزی ایران و توسعه ارتباطات راه دور اعلام آمادگی نمود و دولت ایران نیز در مقابل موافقت کرد که برخی از اقلام مورد نیاز نروژ را تأمین نماید.
در سال ۱۳۵۷، دومین نشست اقتصادی و فنی مقامات دو کشور برگزار شد، این کمیسیون موافقت کرد که همه اقداات لازم برای افزایش صادرات کالاهای صنعتی و نیمه تمام ایران به نروژ واگذار شود. ضمن اینکه توصیه‌هایی نیز در مورد افزایش صادرات نروژ به عمل آمد. ایران و نروژ در طین سالهای متمادی اقدامات بسیاری را برای توسعه روابط اقتصادی و تجاری خود انجام داده اند اما با این وجود موانعی بر سر راه توسعه روابط اقتصادی وجود دارد.
سازمان سرمایه گذاری و کمک های اقتصادی و فنی ایران درباره این موانع به نقل از اود لیسه نورهیم، سفیر نروژ در ایران در دیدار با محمد خزاعی، رئیس کل سازمان سرمایه گذاری و کمک های اقتصادی و فنی ایران نوشته است: "شرکت های بخش خصوصی و عمومی نروژ برای سرمایه گذاری در ایران آماده هستند. مسئولان دو کشور برای شناسایی و رفع موانع و چالش های پیش رو به منظور توسعه روابط اقتصادی تلاش کنند."
یادآور می شود: اقلام عمده وارداتی جمهوری اسلامی ایران از نروژ تاکنون شامل وسایل الکتریکی و الکترونیکی، تجهیزات و دستگاه های مولد سرما، دارو و وسایل پزشکی، انواع کاغذ، موتور کشتی و ماهی بوده است. در مقابل صادرات جمهوری اسلامی ایران به نروژ شامل: نفت، مواد شیمیایی، مواد نیمه ساخته، تولیدات فلزی، خشکبار و فرش می‌شود.
نظر شما