به گزارش خبرنگار شبستان، محمد دهریزی، عصر دیروز در دومین نشست تخصصی شعر کودک و نوجوان با عنوان شعر کودک و نوجوان دفاع مقدس که در سالن امیرحسین فردی حوزه هنری برگزار شد با طرح این سوال که آیا دفاع مقدس در شعر کودک و نوجوان موضوعیت دارد یا خیر، گفت: سابقا در کتب نظری در حوزه کودک و نوجوان مشخص می کردند که چه مضامینی برای این گروه سنی مناسب است و چه مضامینی مناسب نیست.
دهریزی ادامه داد: در سابق پزشکان گوارش برای بیماران تجویز می کردند که چه بخورند و چه چیزهایی نخورند اما الان می گویند همه چیز بخورید اما آنچه شما را اذیت می کند را نخورید. در بحث ادبیات کودک و نوجوان در حال حاضر نمی گوییم در مورد چه بنویسید و در مورد چه ننویسید. در ادبیات کودک و نوجوان چه گفتن مهم نیست بلکه چگونه گفتن مهم است. بر این اساس اینکه در مورد دفاع مقدس چگونه شعر بگوییم مهم است.
وی تمام اشعاری که در حوزه دفاع مقدس سروده شده را به دو دسته تقسیم کرد و افزود: دسته اول شعرهایی هستند که در دوران دفاع مقدس سروده شدند و دسته دوم اشعاری هستند که بعد از هشت سال جنگ سروده شدند. واقعیت این است که چون خیلی از شاعران کودک و نوجوان چگونه گفتن در مورد دفاع مقدس را نمی دانستند بسیاری از اشعاری که در هشت سال جنگ سروده شده شعارهایی در مورد جنگ است نه شعر.
این شاعر تصریح کرد: قبلا کارهای ضعیف را می گرفتند، نقاط ضعفش را مشخص می کردند و چاپ می کردند الان می گویند افراد وقت ندارند که هم اثر را بخوانند و هم نقد آن اثر را بخوانند. بر این اساس آثار خوب را می گیرند و چاپ می کنند.
دهریزی اظهار داشت: یک اصل کلی در ادبیات کودک و نوجوان است. ن آن این است که شاعران می توانند مضامین را بگیرند و با تجربه حسی کودکان درآمیزند و آن را به شعر تبدیل کنند. با این کار موضوع حسی و عاطفی می شود. شاعرانی که اشعار نابی در هشت سال جنگ سرودند از این تکنیک استفاده کرده اند.
وی با بیان اینکه موضوع حسی با تجربه حسی داشتن دو چیز متفاوت است، عنوان کرد: بچه ای که هنوز نوشتن بلد نیست نوشتن برایش حسی است چون مداد را دیده و می بیند دیگران می نویسند اما تجربه حسی از نوشتن ندارد زمانی که بچه نوشتن را یاد می گیرد به تجربه حسی نوشتن می رسد.
این شاعر با اشاره به اینکه شاعران کودک موضوع حسی را با تجربه حسی در می آمیختند و یک اثر ناب تولید می کردند، بیان کرد: بچه در میدان جنگ نبوده که تفنگ بگیرد و بجنگد. شاعران کودک و نوجوان این راز بزرگ را کشف کرده بودند که چون جنگ موضوع حسی نیست باید آن را با تجربه حسی درآمیزند تا اثر ناب تولید شود.
دهریزی تصریح کرد: تقریبا بسیاری از کودکان و نوجوانان تا پایان نوجوانی مفاهیم انتزاعی را به خوبی درک نمی کنند. یک کودک پای رادیو و تلویزیون نشسته است و می شنود هواپیماهای بعثی عراق در یک حمله هوایی به آسمان دزفول تجاوز کردند و بر اساس بمباران 4 تن از هموطنان ما به شهادت رسیدند. یک شاعر همزمان این خبر را می شنود و می خواهد آن را به شعر تبدیل کند. شاعر آن موضوع یعنی جنگ را که برای کودک حسی نیست با تجربه حسی کودکان در می آمیزد تا شعر دفاع مقدس بگوید.
این شاعر با بیان اینکه بمباران برای کودک حسی نمی شود، گفت: مدرسه و غنچه برای کودک حسی است. شاعر موضوع بمباران را با استفاده از نمادسازی با تجربه های حسی کودک درمی آمیزد و یک تجربه ناب می آفریند.
وی در مورد اشعاری که بعد از دفاع مقدس در مورد جنگ سروده شده است، اظهار داشت: الان جنگی وجود ندارد و بخش نیمه حسی جنگ مثل بمباران و دیدن شهید و رزمنده از طریق تلویزیون وجود ندارد در حقیقت جنگ به موضوع ارجاعی تبدیل شده است. آیا باید تکنیک های جدیدی به کار گیریم، خیر دقیقا باید از همان تکنیک استفاده کرد این برای شاعران کودک و نوجوان یک تکنیک ابدی است.
وی خاطرنشان کرد: در آن زمان یعنی در دوران جنگ، شاعر موضوع یعنی جنگ را می گرفت و آن را با تجربه حسی کودک درمی آمیخت. امروز شاعر باید مظاهر جنگ را بگیرد و با تجربه حسی کودک درآمیزد. اشتباه شاعران کودک و نوجوان بعد از دوران جنگ این بود که دوباره جنگ را گرفتند و با تجربه حسی کودک درآمیختند.
نظر شما