بالاترین ذکر و نصیحت از دیدگاه آیت الله بهجت/ این بچه می‌فهمد که هرچه می‌خواهد باید از مامانش بگیرد

خبرگزاری شبستان-کرمان

حضرت آیت الله بهجت(اعلی الله مقامه)زندگی نامه علما را همچون کتاب اخلاق دانسته و می فرمودند: «مراجعه به تراجم علمای سلف، به ‌منزله مراجعه به کتاب‌های معتبر اخلاقی است. هرکس که طالب تهذیب و ترقی در امور معنوی است و می‌خواهد از زندگی و عمر خود چیزی استفاده کند، شایسته است به شرح احوال آنها نگاه کند که چه کارها می‌کردند.

آقایی می‌گفت: «یکی از اساتید ما اهل برهان و استدلال بود، به‌گونه‌ای‌که هیچ مطلبی را بدون برهان قبول نداشت» ـ به‌طوری‌که یکی از شاگردانش درباره او فرمود: «این مطلب را از ایشان یاد گرفتیم که همه‌جا باید چشممان را باز کنیم. اگر برهانی باشد، قبول کنیم، وگرنه خیر و هیچ مطلبی را از کسی بدون برهان نپذیریم» ـ همان استاد، با اینکه برهانی بود، احوال علمای سابق را بدون پرداختن به استدلال و برهان ذکر می‌کرد.»

امروز(27 اردیبهشت)مصادف با هفتمین سالگرد عروج ملکوتی بهجت عارفان، حضرت آیت الله محمدتقی بهجت است؛ آن مرد الهی و خودساخته و بزرگی که فرمود« کوچک و بزرگ باید بدانیم: راه یگانه برای سعادت دنیا و آخرت، بندگی خدای بزرگ است؛ و بندگی، در ترک معصیت است در اعتقادیات و عملیات» و یا فرمود« هیچ ذکری، بالاتر از «ذکر عملی» نیست؛ هیچ ذکر عملی، بالاتر از «ترک معصیت در اعتقادیات و عملیات نیست و ظاهر این است که ترک معصیت به قول مطلق، بدون «مراقبه دائمیه»صورت نمی گیرد. 

معمولاً مناسبت هایی از این دست فرصتی فراهم می کند تا انسان با مراجعه به زندگی و شرح حال بزرگان، دمی از محضر ایشان فیض برده و تغییر حالی در او ایجاد شود تا کمی به خود آمده و حرکتی رو به جلو در مسیر سعادت خویش آغاز کند.

بالاترین نصیحت

آیت الله ری شهری که «زمزم عارفان» (یادنامه حضرت آیت الله العظمی محمد تقی بهجت) را نگاشته است چنین می گوید:  آیت الله بهجت بر اساس آموزه های قرآن و اهل بیت علیهم السلام مهمترین توصیه اخلاقی و عملی را «اجتناب از گناه» می دانستند. وقتی از ایشان درخواست نصیحت می کردم، می فرمودند نصیحتی از این بالاتر نیست که انسان تصمیم جدی بگیرد که اگر خداوند به او یکصدسال عمر هم داد، عالماً و عامداً حتی یک آن، معصیت نکند. اگر چنین حالی واقعاً برای او پیدا شد، خداوند او را کمک می کند و توفیق می دهد.

همچنین می فرمودند: برای سالک، اولین مرحله، عزم راسخ و مستمر بر ترک معاصی در اعتقادیات و عملیات در تمام عمر _ اگرچه هزار سال باشد_ و نماز اول وقت برای وصول به مقامات عالیه، کافی و وافی است. ایشان همواره بر تداوم یاد خدا تأکید داشتند.

این بچه می‌فهمد که هرچه می‌خواهد باید از مامانش بگیرد

آیت الله مصباح یزدی نیز در مصاحبه ای که مرکز تنظیم و نشر آثار حضرت آیت الله بهجت آن را منتشر کرده در پاسخ به این سئوال که: اگر بخواهیم نظام فکری ایشان را برای نسل کنونی تدوین کنیم، چه مؤلفه‌هایی را باید ذکر کنیم؟ گفتند:

مطلبِ کاملاً مشخص در زندگی ایشان این بود که تمرکز کردار و رفتار ایشان، بر محور تقرب به خدای متعال بود و بر این محور که کمال حقیقی برای انسان، جز در سایه اطاعت خدا و عمل به دستورات شریعت حاصل نمی‌شود و هیچ راه دیگری وجود ندارد. تکیه کلام ایشان، انجام واجبات و ترک محرمات بود. هرکه از ایشان دستورالعملی می‌خواست، ایشان روی همین نکته تأکید می‌کردند. ایشان بارها گفته بودند: «اگر ما به آنچه از شریعت می‌دانیم عمل کنیم، خدا آنچه لازم باشد به ما خواهد فهماند؛ لزومی ندارد که بگردیم دنبال اسراری که هیچ‌کس نمی‌داند».

یکی از همسایه‌های نزدیکشان دو سه تا بچۀ کوچک داشت؛ بچه‌ها می‌نشستند جلوی منزل ایشان و روی سکو بازی می‌کردند. یکی از روزهایی که در درس ایشان شرکت کردیم، با حالت بشاشت و شادی فرمودند: «من امروز چیزی از این بچه‌ها یاد گرفتم». عین عبارت‌های ایشان یادم نیست؛ مضمونش را می‌گویم. فرمودند: «من اینجا مطالعه می‌کردم که فقیری آمد در منزل و به این بچه‌ها گفت: بروید از مادرتان نانی، چیزی برای من بگیرید و بیاورید.

یکی از این بچه‌ها گفت: برو از مامان خودت بگیر. این فقیر گفت: من گرسنه هستم، احتیاج دارم؛ تو برو به مامانت بگو چیزی به من بدهد. دو سه مرتبه این تکرار شد تا این فقیر بالأخره دید که این بچه‌ها از جایشان بلند نمی‌شوند. رفت دنبال کارش. این بچه می‌فهمد که هرچه می‌خواهد باید از مامانش بگیرد؛ اگر این را ما یاد می‌گرفتیم که هرچه می‌خواهیم، برویم از خدا بخواهیم، بار ما بسته می‌شد».

شفای بیمار سرطانی، با آب زمزم و تربت سیدالشهدا علیه‌السلام

حجت‌الاسلام اسفندیاری می‌گفت: «یکی از بستگان نزدیک ما، به بیماری سرطان مبتلی گردید. پزشکان گفتند: باید در اولین فرصت، عمل جراحی شود. در غیر این‌صورت، غدّۀ سرطان سراسر بدن را می‌گیرد و دیگر قابل درمان نخواهد بود.

بستگان ما در این شرایط، متحیّر و سرگردان شده بودند که آیا بیمار را برای عمل جراحی ببرند یا نه؟ برای همین خواسته، قرار گذاشتند به خدمت آیت‌الله‌العظمی بهجت بروند و برای عمل جرّاحی استخاره کنند. چون به خدمت آیت‌الله‌العظمی بهجت می‌روند و استخاره می‌کنند، آقا می‌فرماید: «عمل لازم نیست». سپس مبلغی پول می‌دهند که برای ایشان صدقه بدهند و نیز دستور می‌دهند که آب زمزم را با تربت حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام مخلوط کرده و به مریض بدهند تا به قصد شفا، هر روز مقداری از آن‌را بیاشامد و همچنین تعداد زیادی فقیر را غذا بدهند و هرچه می‌توانند، به فقرا صدقه بپردازند و به افراد متعدّد بسپارند که برای بهبودی بیمار دعا کنند.

بستگان بیمار بدون درنگ دستورات آقا را دقیق اجرا نمودند و آن خانم مریض را جهت توسّل به اهل‌بیت علیهم‌السلام به مشهد بردند.۱ بیمار سه روز در آنجا به راز و نیاز مشغول می‌شود و در حرم آن امام همام، حالات بسیار روحانی و معنوی به ایشان دست می‌دهد. پس از بازگشت، ایشان دیگر احساس درد نداشت.

چون به دکتر مراجعه کردیم، دکتر پس از معاینه با تعجب پرسید: شما کاری کرده یا برای درمان به جایی رفته‌اید؟ بیمار می‌گوید: چطور؟ دکتر می‌گوید: خانم، بیماری شما به طور ناباورانه‌ای کاهش یافته و هیچ احتیاجی به عمل ندارد و مقدار باقی‌مانده از غدّۀ سرطانی را با دارو معالجه می‌کنیم.»     

تصمیم گرفتیم به خانه آیت‌الله‌العظمی بهجت برویم تا ایشان را در جریان گذاشته و دستورات بعدی را بگیریم. چون به طرف منزل می‌رفتیم، در مسیر مسجد و منزل، ایشان را ملاقات کردیم. پرسیدند: «حال مریض شما چطور است؟»؛ گفتیم: الحمدلله. و همۀ قضایای مشهد و انجام دستورات را به خدمت ایشان عرض کردیم. فرمودند: «به همان دستورات عمل کنید و برای معاینه، به دکتر مراجعه کنید».       فریادگر توحید، ص۲۰۶ - ۲

گفتنی است، مراسم هفتمین سالگرد رحلت ملکوتی آن عالم عارف فرزانه، پنجشنبه جاری(۳۰ اردیبهشت)پس از نمازمغرب و عشاء در مسجد اعظم قم و با سخنرانی آیت الله فاطمی نیا برگزار می شود.در ضمن مراسم یادبودی از سوی شاگردان آیت‌الله بهجت رحمهت الله، نیز چهارشنبه(۲۹ اردیبهشت)پس از نمازمغرب و عشاء در گذرخان، مسجد آیت الله بهجت برگزار می شود.