به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان از اصفهان، حجت الاسلام مرتضی آقاتهرانی، نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی شامگاه گذشته (25 اردیبشت) پیرامون عالی ترین مقام شکرگزاری در مسجد حضرت ابوالفضل(ع) اصفهان اظهار داشت: زمانی که انسان به درجه ای از کمال نائل گردد که هر مصیبت و اندوهی که از روزگار به او رسد را حکمت خداوند بداند و در داشته ها و نداشته های خود شاکر خداوند باشد، به مقام شکر قلبی دست یافته است.
وی دستیابی به شکر قلبی را نیازمند تمرین و مجادله با نفس بیان کرد و افزود: شکر قلبی یعنی آنچه انسان از صمیم قلب به آن اعتقاد دارد در رفتار و عمل او نیز نمود پیدا کند که البته رسیدن به این نقطه نیازمند تمرین و مجادله با نفس است.
حجت الاسلام آقاتهرانی دستیابی انسان به مقام شکر قلبی را آغاز خودسازی دانست و ادامه داد: خودسازی و تربیت نفس در گرو دستیابی به مقام شکر قلبی و شاکر بی چون و چرای نعمت های الهی است.
وی مصون ماندن انسان از گناه و معصیت را در تربیت نفس عنوان کرد و گفت: به واسطه رسیدن به مقام شکر قلبی و به دنبال تربیت نفس، انسان هیچگاه به دنبال گناه و معصیت نمی رود و هر مصیبت و اندوهی که به او رسد چون از جانب خداوند می داند، شاکر است.
این کارشناس مذهبی جمله تاریخ ساز «ما رایت الا جمیلا» را نمونه شکر قلبی بیان کرد و گفت: واقعه عاشورا مصیبت عظیمی بود که بر قلب خاندان پیامبر(ص) وارد شد ولی حضرت زینب(س) به دلیل رسیدن به مقام قرب الهی، هر مصیبت وارد شده بر خویش را از الطاف و حکمت خداوند می بیند و واقعه کربلا را به جز زیبابی نمی داند.
وی به ذکر نتایج و منافع نفس تربیت یافته پرداخت و تصریح کرد: وقتی نفس انسان تربیت یابد؛ حرص و طمع دنیایی در او رخنه نخواهد کرد، عمل انفاق آسان می گردد و داشته ها و نداشته های انسان به نعمت و حکمت الهی تعبیر می شود.
حجت الاسلام آقاتهرانی این نوع شکر را از مقام رضای الهی بالاتر دانست و افزود: وقتی شخصی به مقام شکر قلبی برسد، تنها ترس و هراس او از این است که مبادا بندگی خداوند را آنچنان که شایستگی اوست انجام ندهد و از آن جهت که هم راضی به قضای الهی است و هم در مواجهه با مصیبت شاکر خداوند است، این مقام از مقام رضای الهی بالاتر می باشد.
نظر شما