به گزارش خبرگزاری شبستان؛ روزنامه "البناء" در مقاله ای به قلم "بلال شراره" نوشت: این عجیب نیست که مقامات رژیم صهیونیستی، هر جمعه و در مناسبت های اسلامی، اقداماتی را برای جلوگیری از تجمع مومنان مسلمان در مسجد الأقصی انجام می دهند و بلکه برای تقسیم مکانی و زمانی این مسجد شریف در تلاش هستند. این چیزی است که قیام کنونی فلسطینیان را سبب شده است؛ قیامی که همین مقامات صهیونیست با هر وسیله، از جمله تبدیل مناطق فلسطینی به زندانی بزرگ، آن را سرکوب می کنند. مسئولان رژیم صهیونیستی این حق را به خود داده اند تا شهروندان فلسطینی را در رام الله بازداشت کنند و به محاصره نوار غزه ادامه دهند.
این اقدامات اشغالگران، تنها به سیطره بر ورودی ها و ممانعت از فعالیت نیروهای کار و تولید فلسطین در مناطق اشغالی محدود نیست؛ نه تنها امدادرسانی بلکه ورود مواد مورد نیازی مانند سیمان لازم برای بازسازی واحدهای مسکونی را هم شامل می شود که توپ آتشین اسرائیل در جنگ تابستان 2014 علیه غزه، آنها را ویران کرده باعث آواره شدن حدود 75000 نفر از ساکنان آن شده است. در حالی که نوار غزه تحت فشار آتش رژیم صهیونیستی قرار دارد و تهدیدها برای جنگ ادامه دارد، مسئولان این رژیم، از هیچ فرصتی برای مهار جوانان فلسطینی چه از طریق کشتار عامدانه آنها و یا حتی بازداشت کودکان، فروگذار نمی کنند.
براساس اطلاعات موجود، از سال 1967 تاکنون، عناصر این رژیم اشغالگر، به صورت تدریجی، حدود بیست درصد جمعیت فلسطین را بازداشت کرده اند و این در حالی است که زندانبانان این رژیم از افزایش شدید عملیات های بازداشت طی چند ماه اخیر، به ویژه علیه کودکان فلسطینی حکایت می کنند؛ بر این اساس بازداشت کودکان زیر شانزده سال، چهار برابر افزایش یافته و اکنون تعداد کودکان فلسطینی تحت بازداشت در زندان های رژیم صهیونیستی، به 438 نفر افزایش یافته است.در حالی که تا سپتامبر 2015 و پیش از انتفاضه سوم فلسطین، تنها یک زن فلسطینی در زندان های اسرائیل بازداشت بود، در ماه فوریه تعداد این زنان به 35 بازداشتی افزایش یافته و حتی در بین آنها دختر بچه ای 12 ساله نیز به چشم می خورد.
زندان هایی که رژیم صهیونیستی از آن برای بازداشت فلسطینیان استفاده می کند، ده ها زندان، از جمله زندان مرکزی غزه، زندان مرکزی بئر السبع، زندان مرکزی عسقلان، زندان رمله، کفریونا بیت لید، بازداشتگاه مسکوبیه، زندان صحرائی نقب، پادگان انصار2، زندان عوفر و مجیدو را شامل می شود. این رژیم، کودکان پسر را در زندان "هشارون" و کودکان دختر را در زندان های "تلمود"، "نفحه" و "دامون" بازداشت می کند.
دیگر نیازی نیست که از بدترین شکنجه ها علیه زندانیان و زشت ترین قوانین نژاد پرستانه ای که علیه فلسطینینان اعمال می شود سخن بگوئیم؛ مانند قانون تابعیتی که به دادگاه اسرائیل اجازه می دهد تا مخالفان این رژیم را سلب تابعیت کند و نیز قانونی که حق مصادره مایملک پناهجویان فلسطینی را برای این رژیم محفوظ داشته است.
اگر بخواهیم قوانین تبعیض آمیز این رژیم را برشمریم، لیست بلندبالایی پیش رو خواهیم یافت.
از جمله این قوانین عبارتند از: قانون تغذیه اجباری برای اسرای اعتصاب کننده، قانون محاکمه کودکانی که سنگ پرتاب می کنند، قانون تشدید مجازات پرتاب کنندگان سنگ در قدس، قانون محاکمه کودکان زیر 14 سال، قانون بازجویی بدنی بدون وجود هیچ گونه مشکوکیت، اجرای قانون جنائی اسرائیل در سرزمین های اشغالی در جهت منافع شهرک نشینان، طرح قانون اعدام اسرا و طرح قانون محکومیت فلسطینیان بدون وجود کیفرخواست.
فلسطینیان در سرزمین های اشغالی، نه تنها به موجب قوانین و اقدامات رژیم صهیونیستی از کم ترین حقوق خود محروم هستند، بلکه آنها حتی از حق زندگی نیز محروم هستند؛ آیا همین دلیل، برای قیام و انتفاضه کافی نیست؟ آیا فلسطین دیگر چیزی برای از دست دادن دارد؟
نظر شما