به گزارش خبرگزاری شبستان، «رأی الیوم» در مقاله ای به قلم «عبدالباری عطوان» نوشت: زبان تهدید طرف های درگیر در «سوریه» هر روز تیزتر می شود. «عادل جبیر» وزیر امور خارجه عربستان که مدتی در این مورد سکوت کرده بود، پس از ملاقات با «جان کری» وزیر امور خارجه آمریکا در «ژنو» دربیانیه تهدید آمیز خود گفت: «اگر بحران «سوریه» از طریق روند سیاسی حل نشود، به زور سلاح وارد عمل خواهیم شد. «جان کری» نیز به نوبه خود عصر سه شنبه «بشار اسد» را در صورت عدم پای بندی به توافق قطع اعمال متخاصمانه از جمله نقض کامل آتش بس به عواقب وخیم وسپس بازگشت به جنگ تهدید کرد.
سخنان «جبیر» عجیب بود و عجیب تر از آن، دستور متحد او «جان کری» است.«جبیر» از روند سیاسی حرف می زند حال آنکه فراموش کرده است این روند، در «ژنو» از بین رفت. «کری» نیز در صورت عدم تعهد «بشار اسد» به توافق آتش بس، او را به بازگشت به جنگ تهدید می کند، گویی صلح و ثبات در سراسر «سوریه» حکمفرما شده و هیچ جنگ و درگیری خونینی از پنج سال گذشته تا کنون در آن وجود نداشته است.
تفاهمات روسی- آمریکائی که در ماه فوریه به توافق بر سر آتش بس انجامید، پس از کشته شدن صدها نفر از شهروندان، از هم پاشیده و متلاشی شده است، اما دولت «آمریکا» تحت فشار متحدان خود، «عربستان سعودی»، «قطر» و «ترکیه» می خواهد از زیر بار این تفاهم به ویژه بخش مربوط به مستثنی شدن «جبهه النصره» و «داعش» شانه خالی کند، توافقی که مقامات سوری و روسی آن را به عنوان چراغ سبزی برای حمله به منظور ریشه کن کردن دو گروه نام برده در هر دو لیست تروریستی «روسیه» و «آمریکا» تفسیر کردند. و این به مفهوم تشدید جنگ طی ده روز گذشته است.
«کری» با تهدید خود که نابودی کامل و سپس بازگشت به جنگ را جایگزین عدم پای بندی به آتش بس می داند، چگونه التزام به این توافق را عملی می داند در حالیکه دو گروه تروریستی مذکور از آن معاف هستند؟ پاسخ این پرسش، به نوعی تفسیر تشکیل ائتلاف جدید توسط «جبهه النصره» با «احرار الشام» و «جیش الإسلام» به سبک ائتلاف «جیش الفتح» با نام «ائتلاف فتح حلب» و آن نیز به سبک ائتلاف «جیش الفتح» است که توانست دو شهر «أدلب» و «جسر الشغور» را تحت کنترل درآورد و این موضوع موجب دخالت مستقیم نظامی «روسیه» شد.
آتش بس فقط در صورتی تحقق می یابد که مشمول «جبهه النصره» و «داعش» نیز شود. این دو گروه هم با یکدیگر درگیری داشته و هم علیه نظام و نیروهای هوایی آن حمله می کنند. ورود آنها به توافق به مفهوم فروپاشی تفاهمات و بازگشت به خانه اول بحران است.
تهدیدات «جان کری» و قبل ازآن «الجبیر» نشان دهنده فشار بر دو طرف روسی و سوری و جلوگیری از پیشروی نیروهای نظامی «سوریه» برای کنترل مرزهای خود با «ترکیه» است که منجر به بسته شدن کامل مرزها برای جلوگیری از کمک رسانی به مخالفان مسلح از طریق این مرزها می شود. تهدید به مفهوم مسلح کردن مخالفان میانه رو با انواع سلاح های مدرن از جمله موشک های ضد هوایی است. به نظر می رسد طرف روسی این فرضیه را بسیار جدی گرفته و آماده مقابله با آن می باشد.
قابل باور نیست که دولت آمریکا این گزینه راکه به مفهوم برخورد مستقیم با «روسیه» و گسترش دایره جنگ در منطقه است، انتخاب کند، چرا که به خوبی می داند واکنش «روسیه» ویژه و به همان اندازه و یا بزرگتر خواهد بود. مثلا می تواند ارتش سوریه را به موشکهای اس 300 مجهز کند که قادر به سرنگونی هواپیماهای آمریکایی است.
هدف از تمام این تحرکات، سرپوش گذاشتن بر تفاهمات «روسیه» و «آمریکا» با توزیع جنگ و کنترل حرکت آن برای تحقق هدف نهائی یعنی نابودی گروههای افراطی تروریست و پس از آن رسیدن به یک راه حل سیاسی در دولت سوریه با حضور وزیرانی از تمام طرفهای درگیر است.
همچنان و مانند پنج سال گذشته، «جبیر» به تهدیدات خود علیه برکناری «بشار اسد» چه صلح آمیز و یا از طریق جنگ ادامه می دهد و «جان کری» نیز ازعواقب وخیم عدم پای بندی «اسد» به توافق آتش بس سخن می گوید. «داوود اغلو» نیز آمادگی خود را برای ارسال نیروهای زمینی به ترکیه به عنوان سومین تهدید اعلام می کند.
خانه ابوسفیان بدون تغییر باقی خواهد ماند اما هر که وارد آن شود در امان نخواهد بود. آتش جنگ اندکی فروکش خواهد کرد اما به زودی تا پایان این بازی شعله ور خواهد ماند.
نظر شما