به گزارش خبرگزاری شبستان؛ رونامه "السفیر" در مقاله ای به قلم "نصری الصایغ" نوشت: پنج سال جنگ کافی است؛ پناهندگان سوری تنها به عدد و ارقام شده اند و هیچ نام ونشانی از آنها مطرح نیست، تجارت بینوایان رایج شده و پناهندگان به کالای سودآوری تبدیل شده اند. در پرونده کشورها و سازمان ها کوچکترین احساس ناراحتی و عذاب وجدان به چشم نمی خورد. انسان در وطن خود خوار و حقیر بوده و خارج از آن نیز برای او جهنم است. آوارگان سوری بر روی هم انباشته می شوند، از نژادپرستی می ترسند، چرا که نژادپرستی یک ارزش سیاسی است.
اروپا که به تجارت حقوق بشر و ارزش های کثرت گرایی، و قواعد صلح مدنی، مشهور است، آشکارا اعلام کرد که برای جلوگیری از ورود سیل پناهندگان سوری مانع ایجاد خواهد کرد. به دلیل این عملکرد آنها سیاستهای استقبال از پناهندگان بسیار محدود شد و دیوار سیم خاردار برای جلوگیری از ورود پناهنگان بدبخت و آواره بالا رفت. پول فراوانی برای ابقای آنان در «لبنان» با شروط انسانی صرفا لفظی پرداخت می شود. کمک های مالی و بخشش های فراوانی به «ترکیه» می کنند و معامله کالا به کالا انجام می دهند که کالا در این نوع معاملات، افراد مهاجر و آواره و فقیر است.
مهاجر سوری تبدیل به یک ماده سیاسی بی ارزش شده است. افراطی های اروپا صدای ارعاب و تهدید خود را بلند می کنند. مهاجران و آوارگان بسیار خطرناک بوده و سلاحشان اسلام است. خطر آنها در مسلمان کردن کشورهای اروپایی است. این دروغی است که هیچ قدرت سیاسی جرأت برملا کردن آن را ندارد. نژاد پرستی خود را این گونه توجیه می کنند که «اسلام این گونه نیست» احزاب چپ و راست در اروپا در حال توافق با ترکیه برای بازگرداندن پناهندگان هستند، «یونان» را تحت فشار قرار داده و صدای وجدان خود را خفه کرده اند.
«کانادا» از این مورد مستثناست . تعداد بی شماری از آوارگان را بدون منت پناه داده است. این کشور، سرزمین مهاجران و گروهایی با مذاهب و فرهنگ های متعدد است. به اروپا اجازه نفوذ نداده است . در این کشور تعداد اندکی از مسلمانان حضور دارند .
امریکا رسوا شد. در این کشور با ادعای آزادی و دموکراسی و تعدد ملیت ها، «دونالد ترامپ» زشت ترین جنایت ها راعلیه مهاجرین انجام داده و خواهد داد، یک صدای نازیسم که ادعای پاکسازی کشور از «سموم کشنده» و «علف های هرز» دارد.
نیازی به بدنام کردن رژیم های عربی نیست. در طول زمان ثابت شده که این رژیم ها علیه ملت های خود عمل می کنند. کشور خود را چون زندانی برای مردم قرار داده اند. مردم در کشور خود، واجد شرایط شهروندی بوده و از وطن خود لذت نمی برند. هیچ کس سزاوار آزادی و کرامت انسانی نیست. کسی این رژیم های فاقد ارزش و اخلاق را مورد بازخواست قرار نمی دهد. ملت های آنان چون کالای تجاری هستند و با این وجود، فاجعه آوارگی و مهاجرت را دست مایه تجارت خود قرار داده اند، پول پرداخت می کنند اما افراد آواره را اسکان موقت نمی دهند.
فلسطینییان آواره را در گذشته در اردوگاههای فقر و بدبختی اسکان دادند، اما با تصویب طرح بازگرداندن آنها به هتل، آنها را کشتند. آری فلسطین برای فلسطینیان نبوده و پناهندگی به یک کالای تجاری سیاسی تبدیل شده است.
جنگ بر سوریه تحمیل شده است. سوریه بر ویرانه های خود سکنا گزیده است. آینده آن ابری است و در این میان جهان دم از بازسازی می زند. آینده «سوریه» هم مانند عراق خواهد شد. تمام این خونریزی ها و ویرانی ها و بدبختی ها برای چنین پایانی است؟پشیمانی دیگر سودی ندارد.
نظر شما