به گزارش خبرگزارش شبستان، راضى بودن به قضاء الهی و آنچه که خداوند برای بنده در نظر گرفته از اصلی ترین مشخصات ایمان و یقین و از صفات انسان های مومن است.
امام صادق (ع) فرمودند: «سر طاعت خدا صبر است و راضى بودن از خدا نسبت به آنچه بنده دوست داشته يا ناپسند داشته باشد، و هيچ بنده ائى از خدا نسبت به آنچه دوست يا ناپسند دارد، راضى نباشد، جز آنكه خيرش باشد در آنچه دوست يا ناپسند داشته است.»
على بن الحسين عليهما السّلام فرموده اند: «صبر و راضى بودن از خدا، سر اطاعت خداست، و هر كه صبر كند و از خدا راضى باشد نسبت به آنچه درباره او حكم فرمايد، چه دوست داشته و يا ناخوش داشته باشد، خداى عز و جل در آنچه دوست يا ناخوش دارد، براى او حكم نكند، جز آنچه خير او باشد.»
موسى بن جعفر عليه السّلام فرمودند: «كسى كه خدا را شناخت [عقل خدائى پيدا كرد] سزاوار است. روزى دادن او را كند و دير نشمارد و او را در حكمش متهم ندارد.»
امام صادق (ع) می فرمایند: «در ضمن آنچه خداى عز و جل به موسى بن عمران وحى كرد اين بود كه: «اى موسى بن عمران، مخلوقى كه نزدم دوستتر از بنده مؤمن باشد نيافريدم، من او را مبتلى كنم به آنچه براى او خير است و عافيت دهم به آنچه برايش خير است. آنچه شر اوست از او بگردانم، براى آنچه خير او است، و من به آنچه بندهام را اصلاح كند داناترم، پس بايد بر بلايم صبر كند و نعمت هايم را شكر نمايد و به قضایم راضى باشد، تا او را در زمره صديقين نزد خود نويسم، زمانى كه براى من عمل كند و امرم را اطاعت کند.»
و از امام صادق (ع) است که: «حسن بن على عليهما السّلام به عبد اللَّه بن جعفر برخورد و به او فرمود: «اى عبد اللَّه! چگونه مؤمن، مؤمن باشد، با آنكه از قسمت مقدر خود ناراضى باشد و مقام خود را كوچك كند، در صورتى كه حاكم بالاى سر او خدا است و من ضامنم براى كسى كه جز خدا در دلش خطور نكند دعا كردنش به درگاه خدا مستجاب شود.»
امام باقر (ع) نیز در توصیه به راضی بودن به قضای الهی می فرمایند: «در ميان مخلوق خدا سزاوارترين كس به تسليم بودن قضاء خداى عز و جل كسى است كه خداى عز و جل را بشناسد و هر كه به قضاء راضى باشد، قضا بر او وارد شود و خداى اجر او را بزرگ فرمايد و هر كه قضا را ناخوش دارد، قضا بر او وارد شود و خدا اجرش را تباه سازد.»
حضرت على بن الحسين (ع) فرمودند: «زهد را ده جزء است، بالاترين درجه زهد، پست ترين درجه ورع است، و بالاترين درجه ورع، پستترين درجه يقين است، و بالاترين درجه يقين پست ترين درجه رضا است.»
و نیز امام صادق (ع) فرمودند: «رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله هيچ گاه نسبت به امرى كه مي گذشت نمي فرمودند: «كاش غير اين مي بود.»
منبع: اصول کافی
نظر شما