خاک بر سری تا به کی؟/مسئولان پاسخ بدهند!

خبرگزاری شبستان - کرمانشاه: سال هاست که دیدن آبی نیلگون آسمان و کشیدن یک نفس عمیق و پرکردن ریه ها از هوای پاک به آرزویی دست نیافتنی برای استان های غربی و جنوبی مبدل شده است.

گویی قربانی گرفتن این پدیده همچنان در سکوت ادامه خواهد داشت و باید مردم کرمانشاه و دیگر استان های لطمه دیده از جنگ تاوان بی توجهی دیکتاتور عرب به محیط زیست را هم پس بدهند تا سناریوی کشتار مظلومانه آنان در زیر بمباران جنگنده های عراقی با این میهمان ناخوانده کامل شود.

ماجرا از آنجا شروع شد که صدام حسین به بهانه گسترش اراضی کشاورزی در شمال بصره نهری به نام خود به وجود آورد و با این خودکامگی؛ «تالاب مرزی هورالعظیم» را که به نوعی چشمه گیر کرد و خاک بود از بین برد و همین سبب پراکنده شدن گرد و غبار در هوا می شود.

هر چند که 2 میلیون هکتار چشمه گرد و غبار نیز به واسطه طرح های غلط دولت عربستان به وجود آمده و ترکیه نیز با اجرای پروژه های سد سازی و حفر 24 هزار حلقه چاه غیرمجاز موجبات تشدید این پدیده را فراهم آورده است.

سئوال اینجاست که مسئولیت کنترل پدیده ریزگردها با کدام نهاد است؟ آیا زمان آن نرسیده که مسئولان به جای جلسات متعددی که هیچ یک اثر بخش نبوده است به دنبال چاره اندیشی باشند و حکایت نوشدارو بعد از مرگ سهراب را مصداق این قصه پرغصه نکنند؟

نباید هشدارهای متخصصان و پزشکان را در مورد عفونت های ریوی و تنفسی و بیماری های قلبی و البته سونامی سرطانی که در راه است، جدی گرفت؟ حال آنکه با افزایش چشمگیری که پدیده ریزگردها داشته، تبعات بسیار بدتری را در ابعاد زیست محیطی و انسانی برای ما به دنبال خواهد داشت.

تا به کی خاک بر سری؟ هر چند که کارشناسان برخی سرچشمه های داخلی را نیز در این پدیده موثر می دانند اما نباید فراموش کنیم که قربانیان این جنگ فقط مردم خطه غرب و جنوب ایران نیستند.

نفس ریه های ایران(جنگل های زاگرس) هم بند آمده است و مرگ خاموش اکوسیستم گیاهی کشورمان؛ در لابلای کاغذبازی های اداری و توصیه های بهداشتی که تنها به تعطیلی مدارس، ممانعت از خروج کودکان و سالمندان از منزل و استفاده از ماسک های فیلتر دار محدود می شود، به دست فراموشی سپرده شده است.

هر چند کارگروه ملی مدیریت پدیده گرد و غبار با مسئولیت سازمان محیط زیست برای کنترل این پدیده در کشور ایجاد شده است اما با توجه به عوامل خارجی پدیدآورنده و سطح گسترده آن، برای حل و فصل این خطر بزرگ زیست محیطی باید به دنبال تدابیری از جمله جلب همکاری کشورهای منطقه و ملچ پاشی در خارج از مرزها بود که امید است مسئولان با نصب العین قراردادن شعار سال و در نظر داشتن تبعات مخرب این پدیده در ابعاد مختلف اقتصادی، گردشگری، آموزشی و ورزشی در برخی از استان ها، مصداق بارز اقدام و عمل در خدمت رسانی به مردم و حفظ منابع و منافع کشور باشند.

پرستو خداداد