خبرگزاری شبستان- خراسان جنوبی؛ يک روز مانده به سالروز شهادت «شهيد اوستا عبدالحسين برونسي» و روز بسيج كارگري بهانه اي بسيار زيبايي بود که سردار غياثي فرمانده سپاه انصارالرضا (عليه السلام) خراسان جنوبي انتخاب کرده بود تا به ديدار کارگراني برود که هر روز براي بدست آوردن يک لقمه نان حلال بر سر «گذر» مي ايستند تا شايد يک نفر بيايد و آنها را براي انجام کارهاي ساختماني با خود ببرد و در نهايت لقمه ناني گير آنها بيايد.
قرارمان دور میدان امام حسین(علیه السلام) بیرجند است محل همیشگی ایستادن کارگران؛ از روي ساعت تاخيرم را محاسبه می کنم به ۵ دقيقه نمي رسد اما از جمعيتي که در يک سمت ميدان جمع شده اند متوجه مي شوم سردار به موقع و بدون تاخير آمده است. به ياد زماني مي افتم که يک ماشين متوقف مي شود و دهها کارگر دور ماشين را حلقه مي کنند و هرکدام اصرار که من براي کار بيايم!!!
همه اطراف سردار حلقه زده اند و گل هایی در دست دارند. فرصت را غنيمت مي شمارند و درد دل می کنند. يکي از کارگران به سردار مي گوید «پيش زن و بچه ام شرمنده ام، بچه مدرسه اي مي گويد کيفم را زيپ کنم، حتي توان مالي براي زيپ و تعمير کيفش را ندارم!» « کاري براي ما نيست، بروم دزدي کنم تا خرجي براي زن و بچه ام را به خانه ببریم؟؟»
سکوت بر فضا حاکم شده است، گويي ديگر حتي صداي بوق ماشين ها و سرو صداي اطراف حواس کسي را پرت نمي کند. هضم حرف های این کارگر خيلي آسان نيست!
ديگري مي گويد: تا ساعت ۱۰-۱۱ هستيم دور ميدان و بعد به خانه مي رويم و اين قصه هر روز ما هست، شايد در هر ماه چند روز کار گير ما بيايد.
ما را برادر خود حساب کنيد
کارگر ميانسال ديگري هم خطاب به سردار مي گويد مسئولان ما را برادر خود حساب کنند، اگر ما کارگران روز مزد از کسي هزار تومان قرض بخواهيم به ما اعتماد نمي کند که پرداخت کند، ما هم به آنها حق ميدهيم چون کاري براي ما وجود ندارد که بتوانیم روزی قرض خود را پرداخت کنیم!
وي ادامه مي دهد: مسئولان به ما رحم نمي کنند، به زن و بچه هاي ما رحم کنند!
يکي ديگر از کارگران که ديگر سن و سالش از ميانسالي گذشته است و احساس مي کنم به ۷۰ نزديک است به سردار مي گويد: «همسرم دو شب است که قهر کرده است و رفته است، مي گويد هر وقت توانستي قند، چايي و خرجي بياوري برمي گردم!»
ديگر لبخند هميشگي بر روي لبان سردار غياثي ديده نمي شود، شايد شنيدن اين سخنان خيلي برايش ملالت آور است!
يکي ديگر از کارگران هم مي گويد آرماتوربند هستم و از بيکاري مي آيم دور ميدان امام حسين(عليه السلام) شايد کسي به سراغم بيايد، اما بيشتر صاحبان کار به سراغ کارگران افغاني مي روند چرا که کارگران افغاني حاضر هستند با قيمتي نصف کار کنند.
شما که خانمان داريد بمانيد- که ما بي خانمان بوديم و رفتيم
يکي از کارگران که مي خواهد نظرات ديگران را به خود جلب کند با خواندن دو بيت شعر «اگر بار گران بوديم رفتيم- اگر نامهربان بوديم رفتيم* شما که خانمان داريد بمانيد- که ما بي خانمان بوديم رفتيم»
مي گويد کارگر ايراني کيلويي چند؟؟؟ کارگران غيربومي را زيرقيمت مي برند با روزي ۱۵ هزار تومان اما من با نصف قيمت نمي روم کار کنم چون قيمت کارگر روزي ۲۵ تا ۳۰ هزار تومان است.
وي ادامه مي دهد: پيش زن و بچه ام خجالت زده هستم، تحت پوشش کميته امداد هم نيستم، ماهي ۳۵۰ هزار تومان قسط منزل مي دهم، براي مسکن مهر کار مي کردم و طلبکار هستم اما طلب مرا نمي دهند، امروز و فردا مي کنند، بيخيال شده ام از طلبم شايد هم خسته شده است!
در هر ماه به عدد انگشتان یک دست هم سرکار نمی روم!
ديگري قسم مي خود که «خدا شاهد است» ندارم، اجاره منزل من با ماهي ۱۵۰ هزار تومان دو ماه است که عقب افتاده است.
محمد زيرکي يکي از کارگراني که در نزديکي من است از فرصت استفاده مي کند و مي گويد «بيماري پوستي دارم، نمي توانم در آفتاب زياد کار کنم، تحت پوشش بهزيستي و کميته امداد هم نيستم، ۳ بچه دارم و نمي توانم خرجي آنها را بدهم».
وي با اشاره به اينکه به دليل بيماري ام نمي توانم در هر شرايطي کار کنم، ادامه مي دهد: مدرسه از ما پول مي خواهد هر بار به يک دليل اما توان پرداخت آن را نداريم!
محمود احمدي هم يکي ديگر از کارگراني است که مي گويد هم متاهل است و هم بچه دارد و در هر ماه شايد مجموع روزهايي که بر سر کار مي رود به عدد انگشتان يک دست هم نرسد!
از او جويا مي شوم که چرا بر سر کار ديگري نمي رود؟ مي گويد: مشاغل آزاد نياز به سرمايه دارد و من ندارم، سواد هم ندارم بايد کار کارگري بکنم!
وي ادامه مي دهد: از روستاهاي سربيشه به بيرجند آمده ام تا شغلي پيدا کنم و از خشکسالي فرار کنم، اما اينجا وضعيت بدتر است، در روستا آب نداشتيم براي کشاورزي اما در شهر هيچي نداريم!
ديگري مي گويد هنوز نماز صبح قضا نشده من اينجا (دور ميدان امام حسين عليه السلام بيرجند) هستم. مي آيند تا لقمه نان حلالي از توان بازوان خود به منزل ببرند.
راست مي گويند من خود شاهد گفته هايشان مي شوم آ‌نجا که هر روز صبح بايد از اين ميدان عبور کنم تا به محل کارم برسم. ميدان امام حسين (عليه السلام) در نزديکي قلعه استوار شهر بيرجند که آدرسش را به هر يک از مردم بيرجند بگويي، مي شناسند؛ اين ميدان ساليان زيادي است که کارگران زيادي از پير و جوان در اطراف خود ديده است. کارگراني که صبح تنها با «توکل بر خداوند» از منزل خارج مي شوند تا لقمه نان حلالي براي زن و بچه خود ببرند ولي نمي دانند و اطمينان ندارند که آيا ظهر دست پر مي گردند يا خير؟؟
ديگري که کيسه اي رنگ و رفته در دست دارد که وقتي دقت مي کنم متوجه مي شوم کيسه برنجي است؛ می گوید مقدار مختصري نهار ظهرم را به همراه لباس کار در اين کيسه هر روز به همراه مي آورم به امید اینکه کاری برایم جور شود ولی خیلی از روزها، ظهر دست خالی به منزل برمي گردانم!
سردار غیاثی: در درون خود گریستم
در پايان اين گفتگو سردار سيدهاشم غياثي در جمع خبرنگاران حاضر شد و گفت: براي عرض «خداقوت» امروز در جمع کارگران حاضر شديم و خواسته هاي آنها را شنيديم.
وي با بيان اينکه صدا و سيما و رسانه هاي استان نيز نسبت برای پيگيري مطالبات اين افراد مصمم خواهند بود، افزود: تلاش مي کنيم تا برخي از مشکلات اين افراد را در ديدار با مسئولان مربوطه پيگيري کنيم.
سردار غياثي همچنين ادامه داد: در برخي از پروژه هاي بسيج سازندگي مي توانيم از توان اين افراد در صورت نياز استفاده کرد.
وي اظهار داشت: برخي از افراد نمي توانند حداقل هاي زندگي خود را در زمينه هاي تحصيل، دارو و درمان و معيشت تامين کنند بنابراين وظيفه ما است که به آنها رسيدگي کنيم.
وي يادآور شد: در اولين فرصت با مديران مربوطه جلسه اي گذاشته مي شود و راهکارهايي براي رسيدگي به اين افراد اتخاذ خواهد شد.
فرمانده سپاه انصارالرضا(عليه السلام) خراسان جنوبي همچنين ظهر دیروز (۸ اردیبهشت) در ديدار با کارگران کارخانه کويرتاير بيرجند با اشاره به ديدار خود با کارگران ساختماني روزمزد دور میدان امام حسین(علیه السلام) بیرجند گفت: با ديدن افرادي که حداقل هاي زندگي را در بحث درمان و معيشت نداشتند، در درون خود گريستم!!
اميدواريم مسئولان خراسان جنوبي در سالي که به نام «اقدام وعمل» از سوي رهبر معظم انقلاب نام گرفته است، قدمي استوار براي حذف گوشه اي از دغدغه هاي اين قشر از جامعه بردارند.
گزارش: زینب رمضانی
نظر شما