سینمای ایران در فرم و محتوا چشمگیر است

پروفسوركریستین بیه، درباره ی آشنایی خود با سینمای ایران به خبرنگار فرهنگی شبستان گفت: من سینمای ایران را با فیلم های کیارستمی شناختم و همواره آن را دنبال می کنم. سینمای ایران در سال های اخیر در فرانسه مخاطب خود را پیدا کرده و نه فقط من که بسیاری از تماشاگران فرانسوی، فیلم های ایرانی را پیگیری می کنند.

وی درباره ی اینکه آیا این سینما را می توان جریان منحصر بفردی در جهان به حساب آورد، تاکید کرد: بله. سینمای ایران از جهات بسیاری قابل بررسی است و آن را می توان جریان مشخصی به حساب آورد. امروزه در اروپا نه فقط جریان سینمای ایران که هنرمندان آن هم قابل احترام و دارای شخصیت ویژه هستند.

بیه که ریاست «پژوهشکده ی تاریخ هنر و اجرای دانشگاه پاریس 10» را بر عهده دارد، ادامه داد: نه فقط کیارستمی که دیگر کارگردان های ایرانی نیز در فرانسه در جذب مخاطب موفق بوده اند. یکی از ویژگی های سینماگران ایرانی در مقایسه با فرانسوی ها، این است که کمتر فرمالیست هستند، این ویژگی مشخصی است که تفاوت کاراکتر سینماگران ایران و اروپا را نشان می دهد.

کریستین بیه برای مثال، فیلم «جدایی نادر از سیمین» را یکی از نمونه های درخشان سینمای ایران برشمرد و اضافه کرد: در کنار فیلم های هالیوودی که در ایران هم مثل همه جای دنیا تولید می شود و خوب نیست، شما سینمای مولفی دارید که ویژگی های فرمی و محتوای چشمگیری دارد و برای تماشاگر اروپایی جالب توجه است.

وی در پاسخ به این سئوال که از بین آثار کارگردانان ایرانی، فیلم هایی که در داخل ایران تولید شده را موفق تر می دانند یا فیلم هایی که در کشورهای دیگر مثل فرانسه ساخته شده اند، اظهار کرد: فکر می کنم هنرمند ایرانی هرجای دنیا که فیلم می سازد، بهتر است ایرانی باقی بماند و تحت تاثیر فضای کشور دیگر قرار نگیرد. من فیلم های که در فضای ایران ساخته شده اند را بیشتر دوست دارم، مثلاً جدایی نادر از سیمین را بیشتر از «گذشته» دوست دارم. فیلمی هم که کیارستمی در فرانسه ساخت به اندازه ی «شیرین» و «کلوزآپ» جالب توجه نبود. در واقع شناخت ذاتی هنرمند از سرزمین خودش می تواند برگ برنده ی او در فضای بین المللی باشد.

پرفسور بیه با بیان اینکه مسئله ی من، فقط هویت و اعتبار ایرانی نیست بلکه مسئله ی هوشمندی و توجه است، افزود: در سیستم تولیدی که در هرجایی وجود دارد، قیدهای خاصی هست که کارگردان باید فیلمش را از آن عبور دهد. من فکر می کنم کارگردان های ایرانی در سیستم تولید سینمای ایران آثار بهتری خلق می کنند که نه فقط از نظر فنی و سینمایی که در زمینه های سیاسی و اجتماعی حرف های زیادی برای گفتن دارند.