به گزارش خبرگزاری شبستان؛ "اسپوتنیک" در مقاله ای به قلم "عامر راشد" نوشت: «فرانسه» با مشارکت در اعمال فشار بر رهبری فلسطین برای عقب نشینی از محکومیت شهرک سازی ها در شورای امنیت سازمان ملل متحد ، یک گام به جلو و دو گام به عقب بر می دارد.
مواضع «آمریکا» در قبال قضایای جهان عرب به ویژه موضوع «فلسطین» همچنان بر پایه خصومت و گزافه گویی استوار است و ضعف و بزدلی اروپا نیز مشوقی در این زمینه است. موضع منفی اخیر فرانسه نسبت به حرکت فلسطینی ها برای محکومیت شهرک سازی در شورای امنیت شاهدی بر این مدعاست.
سیاست های کنونی اروپای غربی مصداق اصطلاح «یک گام به جلو دو گام به عقب» است. این توصیف ، برگرفته از عنوان کتاب «ولادیمیر لنین» در سال 1904 در اوج مبارزه علیه «منشویسم» می باشد؛ اما امروزه به یکی از اصطلاحات پرکاربرد در سیاست تبدیل شده و بهترین و جامع ترین عبارت برای ترسیم سیاست های غرب است، زیرا کشورهای اروپای غربی نیز موضعی مانند «فرانسه» درقبال مسائل جهان عرب دارند.
«فرانسه» از پایان دهه شصت قرن گذشته، در تلاش بوده است تا در مقایسه با دیگر کشورهای اروپایی موضعی مثبت و رو به جلو در قبال قضیه «فلسطین» و بحران های کشورهای عربی اتخاذ کند. این موضوع، چنان اهمیتی یافت که «فرانسه» را به عنوان یک عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل و با نفوذ در تصمیم گیری های اتحادیه اروپا قرار داد، اما این سیاست ها تا کنون در صحنه عمل، هیچ کارایی نداشته و دارای عقب گردهایی بوده است که پرسش های زیادی را در مورد موضع حقیقی «پاریس» نسبت به مسائل جهان عرب بر می انگیزد.
سیاستهای غرب در دهه های پنجاه و شصت قرن گذشته در راستای حمایت مطلق از اسرائیل و ارائه انواع کمک های نظامی و اقتصادی و تکنولوژیک به آن بوده که در بعد سیاسی و نظامی، فرانسه و انگلیس و در بعد اقتصادی ، آلمان ، پیشتاز بوده اند. این کمک ها، در روند تکمیل مواضع همیشگی امریکا قرار داشت که همچنان در برخورد با قضایای جهان عرب و دشمنی با آنها به ویژه در امور مرتبط با «فلسطین» گزاف می گوید.
«شارل دو گل» رئیس جمهوری فراسه در سال 1967 تلاش کرد سیاستهای متوازنی درقبال مسائل عربی و موضوع رابطه با اسرائیل اتخاذ کند. وی صدور سلاح از فرانسه به خاور میانه را متوقف کرد اما زوایای پنهان گرایش ها و سیاستهای فرانسه کفه حمایت از اسرائیل را سنگین تر کرد و در مورد عرب و فلسطین فقط به همان حمایت لفظی بسنده کرد.
ملاحظه می شود که نمودار سیاست های «فرانسه» نیز مانند دیگر سیاست های اروپای غربی در نوسان بوده و نوک پیکان اغلب به سمت پایین است. نمونه اخیر آن موضع فرانسه در قبال تصمیم رهبری فلسطین برای محکومیت شهرک سازی ها در شورای امنیت سازمان ملل است که به نقل از منابع فلسطینی، فرانسه و سایر کشورها فشارهای زیادی را بر فلسطین جهت عقب نشینی از تصمیم خود اعمال می کنند.
«پاریس» استناد می کند به اینکه حرکت فلسطینی ها به سمت شورای امنیت سازمان ملل، بر تلاش «فرانسه» مبنی بر برگزاری کنفرانس بین المللی صلح در خاور میانه در تابستان آینده تاثیر منفی خواهد داشت. نکته تعجب انگیز این استدلال آن است که پایه و اساس روند گفت و گو بین فلسطین و اسرائیل یعنی محکومیت شهرک سازی در سرزمین های اشغالی را نقض می کند.
«لوران فابیوس» وزیر خارجه سابق فرانسه بارها تصریح کرده است که کشورش دولت فلسطین را به رسمیت می شناسد اما دولت فرانسه همچنان از به رسمیت شناختن دولت فلسطین امتناع می ورزد.
در به اصطلاح تلاش فرانسه برای برگزاری کنفرانس صلح، مضمون و نتیجه روشنی به چشم نمی خورد. «فابیوس» در سخنانش فقط به این موضوع اشاره کرد که هدف کنفرانس جلوگیری از انحلال هر دو دولت است، گویی «فابیوس» کاملا آگاه است که اسرائیل عقب نشینی از تمام سرزمین های اشغالی را نمی پذیرد و بیت المقدس را خارج از چارچوب مذاکرات قرار میدهد و این خود، امکان برگزاری کنفرانس بین المللی صلح در خاورمیانه را تضعیف می کند.
«فرانسه» با مشارکت در اعمال فشار بر رهبری فلسطین جهت منصرف ساختن آنها از رفتن به شورای امنیت سازمان ملل متحد، یک گام به جلو و دو گام به عقب بر میدارد.تلاش فرانسه برای برگزاری کنفرانس صلح گام جدیدی به شمار می آیداما چشم پوشی این کشور از مقابله با موضوع شهرک سازی موضع آن را دو گام به عقب به میراند.
نظر شما