چهل و سه سال عمری که به خدمت در راه مسجد گذشت

به گزارش خبرنگار مسجد و کانون های مساجد خبرگزاری شبستان،  مسجد حضرت ابوالفضل(ع) از جمله مساجد قدیمی و فعال تهران است. این مسجد در خیابان سبلان شمالی قرار دارد و هر شب پذیرای خیل وسیعی از نمازگزاران به نسبت فضای اندک مسجد است، این مسجد از جمله مساجدی است که هر سه وقت نماز جماعت دارد و امام جماعت نیز تاکید ویژه ای بر نظم و ترتیب در برنامه های مسجد دارد.

صحبت ما از  حجت الاسلام سید حسین طاهری است. امام جماعت مسجد «ابوالفضل» واقع در خیابان سبلان شمالی، او از سال 1352 در این مسجد حضور دارد؛ یعنی چهل و سه سال عمری که در راه خدمت به مسجد سپری شده است.

تصمیم گرفتیم در واپسین روزهای فروردین ماه با او گپ و گفتی داشته باشیم تا برایمان از جریان ساخت مسجد ابوالفضل و دغدغه هایی که برایش دارد بگوید.

حجت الاسلام طاهری در ابتدای این گفت وگو چندنما از زندگی حوزوی و شخصی اش را برای ما بیان می کند. او می گوید: بعد از فارغ التحصیلی از حوزه علمیه به ایران بازگشتم. من در نجف تحصیل می کردم و حدود سال 1351 بود که به ایران آمدم اما خانواده ام هنوز در نجف بودند با این حال دیگر نتوانستم برای زندگی به نجف بازگردم وبعدها خانواده نیز به ایران آمدند. شرایط به گونه ای بود که بعثی ها شروع به بیرون کردن ایرانیان کردند. به خاطر دارم در آن زمان دو فرزند داشتم و در حالی که خود به تازگی به ایران آمده بودم خانواده ام در نجف بودند و به شدت نگران بودم. مع الوصف بعد از مدتی آنها نیز به من ملحق شدند.

امام جماعت مسجد ابوالفضل می گوید: این شد که تهران آمدم و عمده وقت من به ادامه تحصیل در حوزه و البته امر تبلیغ می گذشت. در مدرسه مروی و درس مرحوم آشتیانی شرکت می کردم و اصلا امام جماعت شدن در ذهن ام نبود با این حال اما بعد از مدتی مرا معرفی کردند و من به مسجد مسلم بن عقیل در محله یوسف آباد رفتم و  مدت کوتاهی در کسوت امام جماعت در این مسجد حضور داشتم. مشکلی که داشتم این بود که منزل ما از محله یوسف آباد بسیار دور بود. از این نظر بود که بعد از گذشت مدت زمانی در ماه رمضان بود به مسجد ابوالفضل در خیابان سبلان شمالی آمدم.

حجت الاسلام طاهری در ادامه به بیان یکی از بهترین و شاخص ترین خاطرات خود از دوران حضورش در مساجد مختلف می پردازد و ادامه می دهد: شاید بتوانم دوران انقلاب اسلامی را نقطه عطف خاطرات خود بدانم. منزل من در خیابان نظام آباد، (شارق) قدیم قرار داشت. آنجا مسجدی به نام مسجد رسول الله بود که من صبح ها آنجا نماز می خواندم. به یاد دارم که اولین راهپیمایی وسیعی که در تهران اتفاق افتاد شرکت کردم و نقطه آغاز حرکت من و جمعیت همراه از این مسجد بود. آن زمان اولین بار بود که شعار هیهات من الذله در خیابان ها طنین انداز شد و روز به روز راهپیمایی های سراسری در کشور گسترش می یافت. حضور در جریان انقلاب برایم از بهترین خاطرات است.

امام جماعت مسجد ابوالفضل، باقی مباحث خود را با موضوع راهکارهای جذب بیشتر جوانان به مسجد ادامه می دهد و می گوید: باید برای تحقق این امر فعالیت های مسجدی را محتوامحور و مستمر کنیم. یعنی این گونه نباشد که در دوره ای برنامه های مسجد منظم برقرار باشد و در دوره ای رکود داشته باشد. همین امر عامل مهمی در جذب جوانان به مسجد به حساب می آید، جوان با حضور در مسجد دوستان خوبی پیدا می کند پس ما باید این فرصت را با برگزاری برنامه های محتوامحور و مطابق با نیاز روز به او بدهیم تا به مسجد بیاید، در نماز جماعت ش رکت کند و خود را جزئی از جامعه مسجدی بداند.

وی در این راستا تاکید می کند که رفتار امام جماعت نیز اهمیت وافری دارد. برخورد امام جماعت به عنوان مدیر مسجد با مأمومین باید نیکو باشد به گونه ای که خوش خلقی او زبانزد باشد، همچنین امام جماعت باید منظم باشد و نباید بگذارد که برنامه های مسجد زمین بماند، در هر شرایطی باید تلاش کند که به امور مردمی که در مسجد حاضر می شوند و دست یاری به سویش دراز می کنند رسیدگی کند حتی اگر این حمایت امام جماعت به نوشتن یک نامه محدود باشد نباید دریغ کند.

او در در ادامه به شرایط و وضعیت مسجدابوالفضل اشاره می کند، مسجدی که چهل و سه سال از حضورش در آن می گذرد. می گوید: فضای ما محدود است و در کل مساحتی بالغ بر سیصد و سی متر، مرکب از شبستان و حیاط مسجد در اختیار داریم، البته اینجا اول مسجد نبود. در واقع جمعی از اهالی سبزوار که در این محل هیأت داشتند زمینی را خریداری و به تدریج مردم نیز به ساخت مسجد کمک کردند. سال 1349 بود که مسجد افتتاح شد.

 وی ادامه می دهد: از آن زمان تاکنون تغییرات مختلفی در نما، شبستان و بخش های داخل مسجد ایجاد شد، دیوارها اول سیمانی بودند اما توانستیم نمای بیرونی و دیوارها را سنگ کنیم. همچنین فضای شبستان زنانه مسجد نیز اندکی وسیع تر شد. علاوه بر این بخش های دیگر از جمله سرویس های بهداشتی از نو ساخته و تعمیر شد و امیدواریم که بتوانیم وضعیت مسجد را روز به روز بهبود بخشیم.

حجت الاسلام طاهری در بخش پایان مباحث خود ضمن قدردانی از فعالیت های مرکز رسیدگی به امور مساجد، خواستار آن شد که سایر نهادها نیز در حوزه مسجد فعالیت داشته باشند چراکه قطعا یک مرکز به تنهایی نمی تواند در امر مسجد فرهنگ ساز باشد، به اعتقاد او ترویج فرهنگ مسجدی مستلزم همراهی تمامی نهادها و مراکز مرتبط با یکدیگر است.