حجت الاسلام حمیدرضا مظاهری سیف، بنیانگذار موسسه علمی پژوهشی بهداشت معنوی در گفت و گو با خبرنگار اندیشه خبرگزاری شبستان در پاسخ به این سوال که با توجه به فرا رسیدن لیله الرغائب (شب آرزوها) نگاه دین به آروزها و بلندپروازی چیست، اظهار کرد: یکی از مسائلی که به زندگی شکل می دهد، آرزوهای ما است. همه انسان ها آرزوهایی دارند که با آنها زندگی می کنند و اگر این آروزها را از او بگیرند، هیچ حرکتی صورت نمی گیرد و زندگی ادامه پیدا نمی کند.
وی ادامه داد: از همین رو است که پیامبر (ص) می فرمایند: «آرزو برای امت من رحمت است»؛ اما آرزو باید در یک چارچوب باشد تا منشاء حرکت و نشاط در زندگی ما شود. آرزوها به ما اهداف را نشان می دهند و چشم اندازهای روشن را ترسیم می کنند که می توانیم به سمت آنها حرکت کرده و با سختی ها و ناکامی های زندگی مقابله کنیم و از فراز و نشیب آن بگذریم.
حجت الاسلام مظاهری سیف تصریح کرد: اما همین آرزوها وقتی طولانی شده و تبدیل به تخیلات و رویاهای تو در تو و پیچیده و از شاخه به شاخه ای پریدن و در خیال پرواز کردن شود، این آرزو دیگر نمی تواند موتور محرکه زندگی ما باشد بلکه برعکس زندگی ما در یک گرداب موهون و خیالی فرو می برد و متوقف می ماند به همین علت است که از طول امل و آرزو در تعالیم اهل بیت علیهم السلام نکوهیده شده است.
این استاد اخلاق با بیان این که از سوی دیگر آرزوهای ما چند سطح دارند، اظهار کرد: یک سطح آرزوهای گذرا هستند یعنی وقتی به آن آرزو برسیم، آرزوی دیگری خواهیم داشت و آن آرزو در حقیقت تاریخ مصرف دارد مثلا کسی که آرزو و تلاش می کند تا وارد دانشگاه شود، پس از رسیدن به آن، آرزو می کند صاحب مدرک شود لذا اینها آرزوهایی نیستند که برای ما باقی بمانند بلکه آرزوهایی هستند که مدتی در زندگی ما بوده و با آنها سرگرم می شویم و تلاش می کنیم و پس از آن که به آنها رسیدیم یا حتی نرسیدیم، کنارشان می گذاریم و آرزوی دیگری را جایگزین می کنیم و به هر حال نقطه پایانی دارند.
وی در ادامه توضیح داد: اما سطحی از آرزوها نیز وجود دارند که همیشگی بوده و در ذهن و قلب ما پایدار هستند و این آرزوها مختص به کسانی است که از هوش معنوی بالایی برخوردارند مثلا آرزوی معرفت خدا، عشق الهی و این که انسان بتواند خالصانه و عاشقانه عبادت انجام دهد؛ این آرزوها هیچ گاه پایان پذیر نیست و جایگزینی هم ندارد.
حجت الاسلام مظاهری سیف ابراز کرد: در حقیقت آرزوهای اصیل و معنوی جایگزینی ندارند و حتی آرزوهای خیرخواهانه مانند تاسیس موسسه ای خیریه نیز نمی تواند جانشین آن ها شود.
به گفته وی شب جمعه اول ماه رجب که به لیله الرغائب مشهور است، می تواند شامل تمام این سطح از آرزوهای یاد شده باشد هم آرزوهای اصیل و معنوی و هم آرزوهای عادی زندگی که ما در این شب با درخواست کردن آن ها از خدای متعال و تلاش برای وصول به آن، احتمال دستیابی به این آرزوها را افزایش می دهیم.
بنیانگذار موسسه علمی و پژوهشی بهداشت معنوی تاکید کرد: اما موضوع مهم در این میان آن است که زمانی آرزو دست یافتنی خواهد شد که با همت همراه شود؛ آرزوی حقیقی آرزویی است که همت های بلند را در ما برانگیخته کند در غیر این صورت بیهوده بوده و تنها جنبه سرگرمی دارد و خیال پردازانه است و ما را در یک لذت موهوم فرو خواهد برد.
حجت الاسلام مظاهری سیف در پایان یادآور شد: معادل عرب آرزو، امل است و زمانی که این آرزو و خواستن با همت و تلاش همراه شود، رغیبه می شود و این آرزوهایی که ما برای آنها حرکت می کنیم، همان رغائب است که حرکت آفرین هستند.
نظر شما