آیت الله محمد هادی یوسفی غروی در گفت و گو با خبرنگار قرآن و معارف خبرگزاری شبستان با اشاره به دوران زندگی امام محمد باقر(ع) گفت: ولادت حضرت امام محمد باقر (ع) پنجمین پیشوای شیعیان در روز اول ماه رجب سال 57 هجری بنابر معروف و سال 58 هجری بنابر کهن ترین تاریخ اهل بیت به تحقیق محمدرضا حسینی جلالی می باشد.
وی با اشاره به کتاب "مسار الشیعه" نوشته شیخ مفید در این زمینه ادامه داد: این کتاب، کتابچه ای است که شیخ مفید در سال 400 هجری به نگارش در آورده که به عنوان مانیفست عملکرد دولت شیعه دوازده امامی آل بویه در بغداد برای جشن گیری در ولادت های ائمه و سوگواری گرفتن روزهای شهادت امامان برای آنها تدارک دیده شده، در این کتابچه به نقل جعفر بن یزید جعفی، یکی از یاران امام باقر (ع)، خبر ولادت حضرت داده شده است.
آیت الله یوسفی غروی با بیان اینکه سال 57 یا 58 هجری، اول ماه رجب تقریبا نیمه سال قمری و حدود سه سال و اندی پیش از شهادت امام حسین (ع) بوده است، خاطرنشان کرد: بنابراین ولادت امام باقر (ع) در حیات جدش امام حسین (ع) بوده گرچه روایت خاصی در این زمینه که امام سجاد (ع)، امام باقر (ع) را به محضر امام حسین (ع) تقدیم کرده باشد تا سنت های نبوی نوزاد را اجرا کند، نیامده اما مسلما بعید است که امام سجاد چنین نکرده باشد یعنی آداب اهل بیت اقتضای همین را دارد.
این مدرس و پژوهشگر تاريخ اسلام، با بیان اینکه امام حسین (ع) نام او را به نام جدش پیامبر، محمد نامید، گفت: اما چون پیامبر فرموده بودند به نام من نوزادان خود را نامگذاری کنید، لذا مستحب است نام پسران تا هفت روز محمد باشد، بنابراین امام حسین (ع) روز هفتم نام نوه خود را محمد نامید و کنیه او را به نام عمویش جعفر طیار، ابوجعفر نهاد.
وی افزود: امام رضا (ع) نیز وقتی فرزندشان امام جواد (ع) به دنیا آمدند نام او را محمد و کنیه او را ابوجعفر نهادند به طوری که در روایات این دو امام بزرگوار به کنیه ابوجعفر اول یا ابوجعفر ثانی معرفی می شوند و امام جواد (ع) را ابوجعفر ثانی معرفی می کنند.
آیت الله یوسفی غروی با اشاره به علمیت حضرت امام باقر (ع) تصریح کرد: با توجه به اینکه دوران امامت امام باقر (ع) فاصله میان دو دولت امویان و عباسیان بوده و هر دو دولت در حالت ضعف بودند؛ ضعف اواخر کار امویان و اوایل کار عباسیان، بنابراین حضرت حداکثر استفاده را از این فرصت کردند و این بزرگترین ویژگی علمی حضرت امام باقر (ع) می باشد.
این استاد تاریخ اسلام با اشاره به حدیثی از پیامبر (ص) که از جابر انصاری نقل شده، گفت: در مورد باقر العلوم که در مورد امام باقر (ع) تعبیر می شود به معنای شکافنده علوم برای مردم، باید گفت نکته دقیق در معنای باقرالعوم این است که دوران امام باقر شروع جداسازی خط عقدیتی فکری اهل بیت از دیگر مسلمانان بوده است.
وی ادامه داد: یعنی تا قبل از دوران امام باقر (ع) فرصت مناسبی برای روشن شدن خطوط فکری عقیدتی ائمه نبوده و بهترین فرصت برای روشن نمودن این تمایز همین دوران حضرت باقر بوده و حضرت، باقر علم ائمه و شکافنده علوم اهل بیت هستند.
آیت الله یوسفی غروی با اشاره به حدیث پیامبر در مورد امام باقر (ع) به نقل از جابر انصاری اظهار داشت: محمد بن مسلم مکی مدنی معروف به ابو زبیر می گوید؛ در محضر جابر انصاری نشسته بودیم که امام سجاد (ع) به همراه نوجوانی وارد شد و به فرزندش فرمود که سر عمویت یعنی جابر را ببوس لذا آن نوجوان نزدیک شد و سر جابر انصاری را بوسید و جابر چون نابینا بود، عرض کرد کیست این شخص و امام سجاد (ع) پاسخ داد این فرزند من محمد است و جابر او را در بغل گرفت و گفت: رسول خدا بر تو سلام خوانده، ما گفتیم: چگونه است که شما سلام پیامبر را به این نوجوان می رسانید، جابر گفت: من در محضر پیامبر بودم در حالی که حسین (ع) در دامان پیامبر بود، پیامبر رو کرد به من گفت: ای جابر برای این فرزندم پسری به دنیا می آید که نام او را علی می نامند، وقتی در روز قیامت منادی ندا دهد سید عابدین برخیزد، این علی فرزند حسین بر می خیزد و برای او فرزندی به دنیا می آید به نام محمد، ای جابر هر گاه او را ببینی از من بر او سلام بخوان و بدان که بعد از ملاقات با او، حیات تو اندک خواهد بود.
این استاد حوزه علمیه قم در پاسخ به این سوال که چرا به امام باقر (ع) محمد ثانی می گویند، گفت: در میان معصومین چهار محمد وجود دارد که اولین محمد پیامبر است، دومین امام باقر (ع)، سومین امام جواد (ع) و چهارمین نیز امام زمان (ع) می باشد.
نظر شما