امیر مهندسیان درباره ی داستان نمایش تازه اش به خبرنگار تئاتر شبستان گفت: «لیلی نام تمام دختران ایران زمین است» داستان چهار سرباز جوان را در اوایل دهه ی شصت روایت می کند. سربازانی که خدمت وظیفه ی خود را در منطقه ی خطوط مرزی می گذرانند.
وی با بیان اینکه سربازان نمایش اش هشت ماهی می شود منطقه را ترک نکرده اند، ادامه داد: یکی از روزهای حضور این چهار سرباز در منطقه، وزش باد پیراهن زنانه ای را به سمت شان می آورد. رفته رفته، این پیراهن به شخصیت زنی تبدبل میشود که هر سرباز، تبلوری از زن، مادر و یا عشق خود را در آن می بینند. هریک از آن ها تلاش می کنند پیراهن را بدست بیاورند تا جایی که عشق به پیراهن وادارشان می کند که دیگر نجنگند.
مهندسیان با تاکید بر اینکه این اثر تا میانه ی داستان از موقعیت کمدی بهره می برد اما رفته رفته به سمت تراژدی می رود، اضافه کرد: اگر این نمایش را روی صحنه آوردم، دغدغه ی من این است که عشق می تواند راهی برای صلح و پرچمی برای آشتی باشد.
کارگردان نمایش «جشن نیکوکاری» همچنین به شباهت نام اثرش با داستانی از عرفان نظرآهاری اشاره کرد و گفت: متاسفانه در مرحله ای که بروشورها و پوسترهای نمایش آماده شده بود، متوجه شدم که کتابی با نام «لیلی نام تمام دختران زمین است» نوشته ی خانم نظر آهاری است که بلافاصله برای کسب اجازه از طریق وکیل شان ارتباط گرفتم و اگرچه موفق به صحبت با ایشان شدم اما پست های این نویسنده در فضای مجازی سیلی از اعتراض و انتقادها را متوجه کار ما کرد. این در حالیست که داستان نمایش و شخصیت های آن شبیه و یا برگرفته از کتاب خانم نظر آهاری و یا هیچ اثر دیگری نیست.
از دیگر آثار این نویسنده و کارگردان می توان به نمایش های «آدم برفی» اجرا شده در تماشاخانه پارین و «مرحوم» اجرا شده در تماشاخانه استاد مشایخی اشاره کرد.
نظر شما