انسان در هیچ شرایطی نباید از رحمت خداوند مأیوس باشد

خبرگزاری شبستان - محمد عزیزیان

«الحمد لله غير مقنوط من رحمته و لا مخلو من نعمته و لا مأيوس من مغفرته و لا مستنكف عن عبادته الذي لا تبرح منه رحمة و لا تفقد له نعمة

ستايش خداوندى را سزاست كه كسى از رحمت او مأيوس نگردد ، و از نعمت‏هاى فراوان او بيرون نتوان رفت ، خداوندى كه از آمرزش او هيچ گنه كارى نا اميد نگردد ،و از پرستش او نبايد سرپيچى كرد. خدايى كه رحمتش قطع نمى‏گردد  و نعمت‏هاى او پايان نمى‏پذيرد.» )فرازي از خطبه 45)

حضرت امير المومنين علي ( عليه السلام ) در اين فراز از خطبه به چه زيبايي توجه انسان را به الطاف بيكران حضرت پروردگار مصروف مي دارند ، اشاره مي فرمايند كه كسي در اين دنياي فريبكار و پست به هيچ عنوان از رحمت خداوند متعال نبايد ما يوس باشد ، چرا كه رحمت حضرت پروردگار عالميان همه گیراست و تمام عالم هستي از رحمت او بهره مند مي باشند . در فراز بعد پا را فراتر گذاشته و  به انسان ها متذكر مي شوند كه در دنياي موجود انسانها تحت سيطره نعمت هاي بي نهايت حضرت احديت مي باشند. لذا ستايش حضرت پروردگار عالميان را مشروط بر اين امر مي داند كه خداوند متعال  انسان را تحت هيچ شرايطي از رحمت بيكران خود دور نمي كند و انسان نيز نبايد تحت هيچ شرايطي از رحمت حضرت پروردگار عالميان مايوس باشد. زيرا انسان در تمام دوران زندگي خود تحت سيطره نعمت هاي بيكران حضرت حق مي باشد ، و اين خداوند بزرگ سزاوار ستايش مي باشد ، نحوه ارتباط انسان در این حوزه ، سپاسگزاری از نعمت ها و قدر دانی از رحمت واسعه حضرت متعال می با شد و به طور دائم در حال بندگی خالصانه خداوند متعال باشد.

حضرت امير المومنين علي ( عليه السلام ) در ادامه بحث و خطبه توجه انسان های گنهکار را به این موضوع مصروف می دارد که از آمرزش ناامید نباشند  و به طور مستمر در حال ارتباط گیری با حضرت پروردگار عالمیان باشند ، درِ توبه و بازگشت بر روی گنهکاران باز می باشد ، و ارتباط حضرت احدیت با بنده خود به هیچ عنوان قطع نمی گردد ، لذا حضرت امير المومنين علي ( عليه السلام )  به دلیل اهمیت موضوع در ادامه تاکید دارند که ارتباط انسان ها با حضرت پروردگار عالمیان قطع نگردد ، و نباید از پرستش حضرت حق سرپیچی نمود که در اینجا منظور از نحوه برقراری ارتباط  انسان ها با  خداوند متعال پرستش و عبادت حضرت پروردگار است . مجدداً به قطع نشدن رحمت و نعمت های پروردگار اشاره دارند.

انسان ها در بندگی نمودن در محضر حضرت پروردگار عالمیان باید  دقت بیشتری داشته باشند ، ارتباطات خود را  با حضرت پروردگار عالمیان در هر زمان و مکان باید حفظ نماید « همان گونه که انسان ها در زمان های ترس و گرفتاری در حال ارتباط با حضرت حق می باشند باید در زمان های خوشی و راحتی نیز ارتباط خود را حفظ نماید» ( فرازی از خطبه 28) ، برای بنده زیبنده نیست که از منبع فیض الهی که در زمان های برخورداری از نعمت ارتباط خود را قطع  و به فکر خوشگذرانی خویش باشد . طبق فرمایش حضرت امير المومنين علي ( عليه السلام )  این اشکال در نحوه ارتباط انسان با حضرت پروردگار می باشد . انسان باید متوجه باشد اگر یکی از افراد در مواقع اضطرار و گرفتاری از انسانی دستگیری نماید بعد از رفع مشکل انسان ارتباط خود را با افرادی که از او دستگیری نموده فراموش نماید ، این عمل زیبنده نمی باشد و باعث سر شکستگی انسان در مواقع اضطرار زمانهای دیگر خواهد شد. زیراسخت است که برای بازگشت و یاری طلبیدن مجدد  به سمت افرادی برود که از او دستگیری نموده اند ، حال این عمل را ببریم به سمت حضرت حق که  انسان  هر آنچه دارد از فضل بیکران حضرت پروردگار می باشد .

انسان در هنگام گرفتاری شروع به برقراری ارتباط با خداوند متعال می نماید ولی بعد از  رفع مشکل ارتباط خود با حضرت پروردگار را فراموش یا کمرنگ  می کند و در زمان های خوشی به حال خود می باشد. حال فرض کنید مجدداً دچار گرفتاری شود چگونه و با چه رویی می تواند به سوی خداوند متعال آمده و درخواست یاری نماید. لذا ما انسان ها باید هوشمندانه سعی نماییم در تمام مراحل زندگی به یک میزان با حضرت پروردگار عالمیان ارتباط برقرار نماییم و تلاش کنیم تا به هیچ عنوان ارتباط ما با حضرت حق قطع نگردد.

*استاد دانشگاه و پژوهشگر نهج البلاغه