به گزارش خبرگزاری شبستان از گزگان ، فقط یک روز و کمتر از 24 ساعت تا آغاز انتخابات دهمین دوره مجلس شورای اسلامی و پنجمین دوره مجلس خبرگان باقیمانده است. مردم سرزمین گلستان هم مانند همه ملت ایران فردا در پای صندوق های رأی حضور پیدا می کنند و بار دیگر حماسه ای خلق می کنند تا در تقویم پرافتخار جمهوری اسلامی و حکومت مردم سالاری دینی ایران به ثبت برسد.
گلستان ایران زمین براساس سرشماری سال 90 بیش از یک میلیون و 700 هزار نفر جمعیت دارد، حدود 49 درصد این جمعیت در روستاها سکنی دارند که همواره نقشی مهم و اثرگذار در حفظ و استمرار انقلاب اسلامی، تولید ملی، اقتصاد مقاومتی، امنیت کشور و ... داشته و دارند. کمتر از نیمی از یک میلیون و 200 هزار نفری واجد شرایط رأی دادن هستند، روستائیان هستند. روستائیانی که علیرغم تمامی کاستی ها و کمبودها، صبورانه در برابر مشکلات سینه سپر کرده اند. حال که در آستانه انتخاباتی مهم و سرنوشت ساز قرار گرفته ایم، این مردم هم امیدهای زیادی برای برطرف شدن مشکلاتشان به مجلس دهم بسته اند.
مجلسی که از نظر برخی از مردم روستا نخست باید ولایتمدار و در وهله بعدی کارآمد و توانمند باشد. روستائیان می خواهند افرادی در بهارستان صاحب کرسی شوند که درد کشیده و دلسوز باشند، سختی های زندگی روستائیان را بدانند و تنها در زمان انتخابات به سراغ شان نروند.
امروز شرایط زندگی به زعم بسیاری از روستائیان، سخت و طاقت فرسا شده است، کمبود امکانات از یکسو و عدم درآمد زایی از سوی دیگر، معیشت روستائیان را تحت تأثیر قرار داده، برای همین است که علیرغم همه ظرفیت ها و توانمندی هایی که در روستاها وجود دارد، جوانان از روستا فراری هستند.
مردم روستاها نماینده ای می خواهند که درد کشاورزان و دامداران را بداند، برایشان تلاش کند تا چالش آب و نان! این مردم برطرف شود.
خان محمدی، اهالی روستای آلوکلاته به خبرنگار خبرگزاری شبستان با بیان اینکه حتما در انتخابات شرکت می کنیم، می گوید: شرکت در انتخابات یک وظیفه است که همه باید آن را انجام دهند اما در کنار این وظیفه دینی و ملی، روستائیان هم انتظاراتی از کسانی که وارد مجلس می شوند دارند که مهمترین آن توجه کشاورزان و دامداران است.
وی معتقد است، نزدیک انتخابات که می شود نامزدها هر روز و شب در روستاها برنامه دارند و وعده های رنگارنگ به مردم می دهند اما وقتی یکی از آنها پایش به مجلس باز می شود، می رود و پشت سرش را نگاه نمی کند.
خان محمدی می گوید: خانواده های روستایی یا کشاورزند و یا دامدار، با این شرایط حتی در تأمین معیشت روزمره خود هم ناتوان هستند، با این وضعیت فرزندان خود را به دانشگاه می فرستند و کلی هزینه می کنند ولی کاری برایشان نیست. از طرفی جوانان برخی از خانواده ها هم وقتی می بینند از کشاورزی و دامداری درآمدی ندارند ترجیح می دهند حتی شده برای کارگری به شهر بروند، همین است که کم کم روستاها در حال خالی شدن است و جوانان از آن فراری اند. ما نماینده ای می خواهیم که درد ما را بداند و دوا کند.
شرفی، یکی از دیگر از روستائیانی است که معتقد است نماینده ها بیشتر به شهرها اهمیت می دهند و کمتر قسمت می شود که به روستاها سر بزنند.
وی می گوید: در چند سال اخیر کارهای خوبی در روستاها شده اما هنوز کمبودهای زیادی وجود دارد، مدارس ابتدایی و راهنمایی در برخی از روستاها جمع شده و فرزندان ما مجبورند به روستاهای اطراف یا شهرها بروند که همین مسئله هزینه ها را برای خانواده های کم درآمد روستایی افزایش داده و تعدادی از بچه ها هم مجبور به ترک تحصیل شده اند. نماینده ای که وارد مجلس می شود باید فکری به حال کم و کاستی های روستاها کند، مردم دلشان را به نماینده هایشان خوش می کنند، اما به جز زمان انتخابات کسی سراغ شان را نمی گیرد.
این روستانشین تصریح می کند: نماینده ها در مجلس بیشتر به فکر حزب و جناح خودشان هستند و کمتر به امورات مردم توجه می کنند. روستائیان، مردم قانعی هستند اگر معیشت و درآمدشان ثبات داشته باشد، انتظار دیگری از نمایندگان ندارند.
نظر شما