خاطرات بجنوردی ها از بهمن ۵۷

خبرگزاری شبستان_ خراسان شمالی؛ بهمن، ماه پیروزی ملت بزرگی است که به رهبری امام(ره) که پدرانه و با کلام الهی مردم را هدایت کرد تا بتوانند به اهداف بلند دست یابند و به کشوری مستقل تبدیل شوند که نگاه دنیا را تغییر دهند و دیگر، نگاه دنیا به آنها، نگاه کشور زیر دست نباشد، بلکه اکنون ایران اسلامی به قدرت بزرگی در منطقه و جهان تبدیل شده است که در معادلات دنیا اثر گذار است.

بیان خاطرات پیروزی انقلاب اسلامی برای افرادی که آن دوران را لمس کرده اند همواره شیرین است و با لذت آن را برای دیگران تعریف می کنند.

بهمن 57 هم در خراسان شمالی به مانند دیگر نقاط کشور دارای فراز و فرود و خاطرات تلخ و شیرین است، برای مرور خاطرات دوران انقلاب، پای صحبت چند نفر از ساکنان استان نشستیم که گفتگوی حاصل را در ادامه می خوانید.

«شهربانو سیران» بانوی 72 ساله ای است که درباره بهمن 57 و سه ماه قبل از پیروزی انقلاب می گوید: در بجنورد هم به مانند دیگر شهرهای کوچک، از آبان و آذر 57 بود که مبارزات و تظاهرات شکل جدی به خود گرفت و مردم با تمام قوا پای اهداف و آرمان های امام ایستادند.

وی می افزاید: زمان پیروزی انقلاب 35 سال داشتم و تمام خاطرات آن دوران را به خوبی به یاد دارم، از شعارهای مردم در راهپیمایی ها، مبارزات دانش آموزان در مدارس و قساوت قلب ماموران شهربانی، با مرور خاطراتم زنده می شود.

وی از مبارزات پسر شهیدش در مدرسه با هم کلاسی هایش به خصوص شهید حسن حسن آبادی(نخستین شهید انقلاب استان) در بجنورد می گوید و بیان می کند: دو، سه ماه قبل از پیروزی انقلاب اسلامی، مدارس حالت نیمه تعطیل و تعطیل بود و پسرم همراه دوستانش با جمع آوری اعلامیه های امام(ره) و حضور در راهپیمایی ها، با شوق خاصی از آمدن امام(ره) به کشور صحبت می کردند.

وی عنوان می کند: ماموران شهربانی آنقدر قساوت قلب داشتند که به مدارس می ریختند و دانش آموزان و معلمان را تهدید می کردند و حتی یک روز در آذر 57 به مدرسه دهقان سابق(شهید حسن آبادی) که پسرم در آنجا درس می خواند ریختند و به آزار و اذیت دانش آموزان پرداختند.

این بانوی 72 ساله اظهار می کند: شعارهای مردم در راهپیمایی هنوز هم در گوشم زمزمه می شود؛ توپ تانک مسلسل دیگر اثر ندارد، رهبر ما خمینی...

وی می گوید: حضور مردم در تظاهرات بهمن 57 به اندازه ای بود که مسیر 4راه مخابرات تا اداره شهربانی آن موقع را نیم ساعت زمان لازم بود تا طی کنی و از بین جمعیت عبور کنی.

وی خاطره ای هم از شهید حسن حسن آبادی(شهید انقلاب در بجنورد) بیان می کند: زمانی که شهید حسن آبادی در تظاهرات تیر خورد و مردم متوجه شدند، همه با هم شعار نجفی باید کشته شود سر دادند، نجفی از ارتشی های شاه در شهربانی بجنورد بود که بسیاری از جوانان این منطقه را در آن زمان شکنجه کرده بود.

وی می افزاید: مردم با حمله به شهربانی تمام وسایل و تجهیزات ساختمان را از جمله نوار، وسایل، تفنگ، لباس و پوتین را به بیرون پرت کردند و با پیدا کردن نجفی در یکی از کمدهای شهربانی، او را از بالای ساختمان به پایین پرت کردند.

«اسدی» پیرمردی 84 ساله و دیگر شهروند بجنوردی است که از خاطرات خود در روزهای بهمن 57 می گوید: نزدیک پیروزی انقلاب اسلامی در سال 57، حکومت نظامی تشدید شد و کسی حق نداشت شب ها از خانه بیرون بیاید، مدرسه ها تعطیل شد و تظاهرات مردم در شهرهای مختلف استان هم منسجم برگزار می شد.

اسدی به زمانی اشاره می کند که چماقدارها در نقاط مختلف شهرها به خصوص بجنورد، انقلابیون را تهدید می کردند و همدست رژیم ستم شاهی بودند، به گونه ای که یک روز پسر برادرش که در تظاهرات شرکت می کرد را زیر چماق های خود گرفته بودند که مردم به دادش رسیدند.

وی اظهار می کند: با به بار نشستن مبارزات و ورود امام(ره) به کشور در بهمن 57 و پیروزی انقلاب اسلامی در 22 بهمن، مردم با شور و نشاط شیرینی پخش می کردند و پیروزی را جشن می گرفتند.

وی با بیان اینکه شهید سیران حصاری، شهید انقلاب اسلامی در بجنورد، پسرعموی همسرش است، درباره شهادت او می افزاید: آذرماه 57، شهید سیران و جمعی از انقلابیون برای دفاع از خانه آیت الله مهمان نواز که مورد حمله نیروهای شهربانی قرار گرفته بود، به منزل ایشان رفته بو تا مانع هتاکی نیروهای شهربانی شوند، این شهید که بالای پشت بام منزل در حال پرت کردن آجر به نیروهای شاهنشاهی بود، مورد اصابت گلوله قرار می گیرد و به پایین می افتد.

«مریم» بانوی 45 ساله ای است که می گوید: در بهمن 57، 8 سال بیشتر نداشتم اما خاطرات خوشی را هنوز در یاد دارم، مقابله مردم با چماقداران، شرکت برادرش در تظاهرات و تهدید شدن او توسط نیروهای شهربانی و چماقداران، برگشت امام(ره) همه خاطراتی است که همواره در یادم خواهد بود.

این بانوی 45 ساله عنوان می کند: برادر بزرگم که سال 62  در دفاع مقدس شهید شد، در تظاهرات وفعالیت های انقلابی شرکت و مطالبی را که در باره امام ره در روزنامه چاپ می شد را جمع آوری می کرد، به خصوص بهمن 57 وزمان آمدن امام به کشور، و من اکنون با مرور آن روزنامه ها و متن ها به خوبی وقایع پیروزی انقلاب را به یاد می آورم و در جریان تلاش و مبارزات مردم کشورم برای دفاع از حق و ایستادگی در برابر ظلم قرار می گیرم.

وی می افزاید: در سال 57 از بین اقوام و همسایگان، فقط عمویم تلویزیون داشت و ما در 12 بهمن 57 به خانه عمو رفتیم تا آمدن امام(ره) به کشور را که از تلویزیون پخش می شد، ببینیم، این روز همراه اقوام و دوستان در خانه عمو جمع شدیم و آن لحظه ورود امام و سخنرانی ایشان در جمع مردم هنوز برایم زنده است، شادی و شور تمام خانه را پر کرده بود و همه خوشحال از ورود امام دهان خود را شیرین می کردند.

«سیران» که در زمان انقلاب، جزو نیروی هوایی بود، از رژه همافران در برابر امام(ره) در تهران می گوید: با آمدن امام(ره) به کشور، من در نیروی هوایی اصفهان بودم که برای رژه در برابر امام همراه چند تن از دوستانم به تهران دعوت شدیم، آن روز را هرگز فراموش نمی کنم، رژه در برابر بزرگ مرد تاریخ در قرن اخیر، مردی که طومار ستم شاهی را پیچید.

وی بیان می کند: بهمن 57 قصد دیدار خانواده در بجنورد را داشتم و عزم کردم از اصفهان به تهران و سپس به بجنورد بیایم، اما خبر رسید که امام(ره) قصد دارد به کشور باز گردد و همین موضوع سبب به تاخیر افتادن سفرم شد، اما با وجود اعلام زمان پرواز هواپیمای امام به کشور، پرواز ایشان با دو روز تاخیر انجام شد و ما با آمدن امام به تهران، مامور شدیم به تهران بیاییم.

وی تاکید می کند: روزی که در برابر امام رژه رفتم را هرگز فراموش نمی کنم و از افتخارات بزرگ زندگی من همین خواهد بود.

وی اظهار امیدواری می کند: با مادگار شدن خاطرات در کتاب ها و قاب تصاویر، از دوران پیروزی انقلاب اسلامی، نسل های آینده کشور بتوانند رشادت ها و مبارزات پیشینیان خود، دلاور مردی های آنان، یکصدا و یکرنگ شدن مردم برای ظلم ستیزی و رهبری بی بدیل امام(ره) برای هدایت مردم را ملموس و عینی درک کنند و همواره با اقتدار در برابر ظلم و زیاده خواهی دشمنان قد علم کنند.

در ادامه بریده ای از جراید و روزنامه ها است که توسط مردم برای اطلاع از خبرهای امام(ره) و انقلاب جمع آوری می شد که تا کنون در دست آنها به یادگار مانده است.